Bartje Struun

De beste remedie tegen slapeloosheid is wakker worden. Op het moment dat de eerste merel begint te zingen, besluit ik dat het een mooi moment is om er uit te gaan. Oeps; het is nog maar 4.15 zie ik. Enfin, ik weet hoe zo'n zaligheid het straks is, om  heerlijk rond te struinen door de heide als er een mistdeken over het land ligt. En dat er mist zou zijn wist ik omdat het de avond eerder onbewolkt was, de wind was weggevallen en de temperatuur flink was gezakt. Das logisch. Mijn plan om naar de Reest te gaan zette ik maar even in de koelkast. In het oosten was namelijk om kwart voor vijf al een mooie rode gloed te zien. Daarom naar mijn favoriete spot dichtbij huis gereden. De Boerenveensche plassen.  Wat een serene rust hangt hier. Ik stap in de auto naar mijn volgende stop. Het Holtveen in het Dwingelderveld.  Grondmist hangt inderdaad in de lage delen. De kraaien waren ook weer present en gunnen me geen blik waardig.  Wat is het toch een fotogenieke plek met

Nadat de hitte de afgelopen nacht het land uit werd verdreven werd het vanmiddag lekker weer, van rond de twintig graden, dat ik popelde om er eindelijk weer eens alleen even op uit te gaan. Nabij Spier werd ik uit de auto gedropt een anderhalf uur later zou ik een stuk zuidelijker weer worden opgepikt. Ik ben nog maar net onderweg als ik voel dat ik wordt bespiedt. Als ik heel langzaam beweeg om haar beter op de foto te krijgen maakt ze zich met harde blaffen uit de voeten.  Ik kijk nog even of ik een reekalfje zie. Op grote afstand komt het reebokje kijken waarom de alarmroep nodig was.    Waar ik het bos inruil voor de grote heide, staan wat jeneverbes struwelen fier omhoog.  Op de dode takken zitten twee platbuiken te zonnebaden,  De donkere achtergrond van de struik geeft een mooie achtergrond. De platbuik is heel plat en kort. Het vrouwtje is geel.   Ik zie even verder wat blauws zitten en verwacht het mannetje platbuik te zien maar het blijkt een mannetje

Op de een of andere manier was ik nooit langdurig op Schiermonnikoog geweest. Ja, twee jaar geleden was ik met collega's over het wad erna toe gelopen, maar daarna was de pijp wel zo leeg dat we de eerste boot weer terug namen. Nu was ik er dan eindelijk wat langer en weer met mijn collega's. Waar de meesten van hun wat rond gingen fietsen en kroeghangen, wou ik toch ook wat meer natuur zien. Deze keer met mijn collega's Johan en Henk. Fiets je mee?       We zijn nog op de boot, als ik het eerste nieuwe leven van de dag al zie. Maar liefst 17 jonge bergeenden scharrelen wat rond op het wad.   Op  fietse langs de dijk, zien we even later een eenvoudig nest met drie eieren  tussen de stenen   .  Moeder of vader scholekster is dichtbij en kan ons wel wegkijken. We maken ons dan ook snel weer uit de voeten.  Als de de dijk afrijden, de duinen in zien we langs het fietspad direct al velden vol staan met de rietorchis.   Wat een genot en wat veel! Het is dan