Springend over de Hunebedden op de Havelterberg in het ochtendlicht.

De Havelterberg is sinds een paar jaar een zogenaamd  'aardkundig monument'.  Deze omgeving heeft letterlijk en figuurlijk, een bewogen geschiedenis. De ijstijden, de eerste landbouwers, de Duitsers en de geallieerden; allemaal lieten ze hun sporen na. 
Vanochtend was het een mooie ochtend voor een levende én sportieve geschiedenisles.

We waren al weer vroeg uit de veren en genoten van de rust, de herfstkleuren, de wolken en het hunebed. 
Meer dan 5000 jaren geleden bouwden de eerste landbouwers van Europa, het Trechterbekervolk, hun hunebedden. Er zijn er in Drenthe nog 52 van over. De meeste bovenop de Hondsrug maar hier op de Havelterberg liggen er ook twee.
 Nummers D53 en D54
Het duurde maar een paar minuten dat de aanwezige wolkjes dieprood opkleurden door de opkomende zon.  
 Alinda sprong bijna een gat in de wolken. bovenop de op twee na grootste hunebed van Nederland.  
Toch handig zo'n hulpje die al overweg kan met een groot fototoestel. Zie ik mezelf ook nog es terug.


Ondanks dat ik al maanden niet meer sport en de stenen nog lekker glad waren, ging het me nog redelijk gemakkelijk af :-) 


Als we omhoog lopen, zien we dat de zon zijn eerste stralen over de heide werpt. De heuvels zijn zo'n 150.000 jaar geleden door een gigantische ijsmassa omhoog geduwd. 
Dit zijn de mooiste momenten van de dag en we lopen zo van de ene schilderij weer een volgende in.  
Op de plek waar in de tweede wereldoorlog de Duitsers hun vliegtuigen, onder camouflagenetten, verstopten groeien nu geschubde inktzwammen.  Een teken dat mensen hier de aarde hebben omgewoeld. 
Één van de duizenden bommenkraters die er na de oorlog waren ontstaan in dit gebied. De plassen bevatten nu zeldzame hagedissen.  Het Duitse vliegveld is nooit in gebruik genomen, maar het heeft onuitwisbare sporen nagelaten. Gelukkig zijn de hunebedden, gelegen pal naast een startbaan, bewaard gebleven. Ze werden begraven in  een diepe kuil en na de oorlog steen voor steen weer herplaatst. 
De herfst gevangen in een beeld. Spinrag, sterker dan staal!  
Eikels.
Dit is nog leuker dan de speeltuin! 
Het zonnetje van de Havelterberg. 

Op de terugweg nog even langs Rheebruggen. 
Dood en leven in één boom. 
Dé kleurbrenge van de herfst is wel de Amerikaanse eik. 
'Hoe ziet een kastanjeboom er dan uit papa?' Nou, zo dus. 
Paardenkastanje met zijn driekleppige ruwe bolster.
Als diamanten zo waardevol en mooi worden ze verzameld. 
Halverwege oktober en de rode heidelibellen zetten nog steeds, in een tandem, eitjes af tussen de waterplanten.  

Reacties

  1. Supergave fotos, Bart.....wat kan ik daar toch van genieten.....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat kun je toch prachtig fotograferen Bart, je hebt er echt oog voor zoals die van je dochter met het licht onder haar jas door. Kan zo in een vakantie tijdschrift. ;)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Benieuwd naar je reactie.

Populaire posts van deze blog

De oeroude bossen van Bad Bentheim en Samerrott.

Op een hete zomeravond in september rondom de Hoge Stoep

Windhoos van 14 juli 1975