Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la...

Na al een paar dagen genoten te hebben van mooie foto's van mede weerfanaten op een weerforum kreeg ik vanochtend tijdens het ontbijt ook de kriebels. Er was een dichte grijze mist zichtbaar maar opeens verscheen er een bleek zonnetje die voorzichtig probeerde de mistdruppels te doen verdampen. Tja, dan is het een kwestie van doorpakken. Snel tandenpoetsen, vlug kind en moeders een zoen geven, fototoestel en tablet pakken en op de fiets springen. Maar waarheen leidt de weg? Als je goed kijkt ligt het geluk voor je voeten is mijn visie. Daarom mijn neus achterna, zag ik honderd meter verderop al een geweldig beeld. Boer Gerwin z'n koeien stonden weer eens op het bultje met zand gelukkig te wezen en dat leverde een rustgevend plaatje op. Het vlekje op mijn lens was helaas goed zichtbaar in de mist. Gelukkig was er een boompje in de achtergrond waar ik het vlekje grotendeels in kon doen laten verdwijnen. Ik keek eens wat om me heen en zag tientallen berijpte spinnenwebben. Da...

Het was een heerlijke zomerdag en ik was aangeland  bij de laatste etappe van deze drieluik. Ik was begonnen bij het  millenniumbos  bij Fluitenberg en via ' de oude Kene ', waar ik de bandheidelibel zag, was dit de laatste etappe. Zuidwolde mag zich wel de vlinderhoofdstad van Drenthe noemen. De plaatselijke natuurvereniging doet ontzettend zijn best om een, voor vele vlindersoorten, zo goed mogelijk biotoop te scheppen. Vandaag bezocht ik de door hun aangelegde vlindertuin en de naastgelegen tuintjes. Ik waande me in een soort hof van eden, compleet met prachtige bloemen, heerlijke bramen en een heus appelboomgaard. Nadien maakte ik nog een rondje rond het dorp en daar ontdekte ik, op aanwijzing van Joop Verburg een vrouwtje van een zeldzaam juweeltje; de Sleedoornpage.   Steenrode Heidelibel (m) Bruine Vuurvlinder   Zwartsprietdikkopje  Landkaartje (zomerkleed)  

Wat istie mooi he? Dankzij een tip van Hero Moorlag stapte ik over het draad bij de parkeerplaats bij de Oude Kene. En jawel hoor. De bandheidelibel vloog er heerlijk fladderend rond. Een vrouwtje liet zich prachtig fotograferen.    Mannetje icarusblauwtje De icarusblauwtje vliegt momenteel massaal en de mannetjes zaten als blauwe bloempjes verspreid over het veld mooi te zijn.  De vrouwtjes zijn bruin Zijkant van het icarusblauwtje. Parende heidelibellen     Bloeiende Watermunt Begonnen bij het millenniumbos  was dit de tweede stop.Helemaal gelukkig met de bandheidelibellen, ging ik door naar de laatste etappe van deze dag. Op weg naar de vlindertuin van Zuidwolde waar ik op zoek ging naar de zeldzaam voorkomende sleedoornpage. Ga je mee? http://bartjestruun.blogspot.nl/2013/08/vlinderen-in-zuidwolde.html

Vandaag een rondje maaknatuur gedaan. Eigenlijk is alles in Nederland maaknatuur. De mens die zich veelal Nederlander noemt heeft eigenlijk overal met zijn pootjes aangezeten. Mijn eerste bestemming was het milleniumbos bij Fluitenberg. Je komt daar door een doodlopend weggetje in te rijden naast de nieuwe begraafplaats. Ik zette de auto eerst maar es neer bij de grafheuvels. Vroeger moeten hier zeven stuks hebben gelegen. Twee hebben ze er hersteld. Tot mijn grote verbazing lief er een reegeit bovenop te grazen. Ze had me niet door terwijl ik op minder dan tien meter stond en liep rustig het bosje in.   Reegeit bovenop een grafheuvel Het millenniumbos ligt even verderop en is kortgeleden aangeplant. Ik vind het heel goed dat mensen iets voor het milieu doen. Of een boompje planten in zo'n bos nu werkelijk iets bijdraagt op dat gebied waag ik te betwijfelen. Dat je het bewust doet voor iets of iemand en dat het een educatief karakter heeft vind ik echter wel een goed pla...