Bartje Struun

Het kan vriezen en het kan dooien. De winter 2016/2017 kent inmiddels al verschillende koudere en weer wat warmere episodes. Hier in Drenthe zitten we, vergeleken met de rest van het land, aardig goed qua winterbeleving. Ook vandaag was het grijs en koud maar ik moest er even uit. Terwijl de hond van de buren de ijsdikte en watertemperatuur inspecteerde leefde ik me uit met mijn fototoestel. Op de grens van het golvende water en ijs ontdekte ik de mooiste creaties. Pure kunstvormen die per tiende van een seconde weer een andere vorm aannamen.   De sneeuw stoof over het ijs. In het filmpje zijn de overgangen ook mooi te zien en was er ook een ijstester bij me in de buurt :-) 

Vanmiddag ben ik samen met mijn 'Red Arrow' clubje aan het steentjes zoeken geweest op akkers in de buurt van Echten. We zoeken vooral bewerkt vuursteen uit de steentijd en vinden regelmatig schrapers, kernstukken of verbrand vuursteen. De tijden dat je regelmatig nog een vuursteen bijl kon vinden zijn helaas al lang geleden. Neemt niet weg dat we hier nog altijd eens op hopen.  Wat we vandaag vonden, was het niet veel bijzonders. Zelf vond ik onderstaand steentje het leukst. Ik zie er een zijaanzicht van een gezicht in. Thuisgekomen bleek na een schoonmaakbeurt het gaatje door te lopen en kan het dus als een amulet worden gedragen. Er zijn mensen die geloven dat dit soort stenen vroeger een religieuze betekenis hadden. Zou kunnen of niet kunnen. Die vraag of onzekerheid over of dit waar is maakt dat ik archeologie zo leuk en interessant vind. Regelmatig zijn er nieuwe onderzoeksmethodieken en vondsten die bestaande theorieën ontkrachten. Natuurlijk kijk ik niet allen ...