Bartje Struun

We hadden mooi op tijd gegeten zodat ik nog even een paar uur erop uit kon. 'Waarheen?' vroeg ik me af. Ik besloot gewoon maar eens te rijden en mijn neus achterna te gaan. Ik kwam uit in het Dwingeldeveld, Zomaar. Morgen geef ik hier een excursie en wellicht speelde dat een rol. Of wist mijn onderbewustzijn al dat juist hier het hele mooie wandeling zou worden? God only knows. En jij straks ook. Het is sinds een paar dagen officieel herfst en de natuur volgt de kalender gewillig. Als de avondzon, net onder de takken door op de grond schijnt worden ze mooi opgelicht.      Heel langzaam kleuren vooral de berken een ietsje geel op. Het levert een leuk plaatje op aan de rand van een typische uitgegraven Drentse hoogven.   Aan de rand van de oude postweg groeit op een paar plekken grondster. Een inmiddels zeldzame  pionier die houdt van natte omstandigheden op zandgrond. Hier aan de rand van de berm is het meer een halve ster.    Op de hei...

Ik heb het voorrecht om in de nabijheid van prachtige natuurgebieden te wonen. Vergeleken met het buitenland zijn ze klein, maar de diversiteit van die honderden natuurgebieden in ons kikkerlandje, is daarentegen enorm. Het nadeel van al die kleine verknipte natuurgebieden is dat er weinig uitwisseling van genen kan plaatsvinden en dat geschikte gebieden eenvoudigweg niet bereikt kunnen worden door bepaalde soorten. Gisteren en vandaag heb ik daar verschillende mooie voorbeelden van gezien.  Een soort die op dit moment massaal vliegt is de oranje zandoogje. De klokjesgentiaan bloeit gelukkig nog met enkele exemplaren bij de Boerenveensche plassen. Het gentiaanblauwtje, dat haar eitjes legt op deze bloem, is hier al lang geleden verdwenen.  Nog een algemeen voorkomende soort, de zwarte heidelibel. Te herkennen aan zijn geringe afmeting, zijn zwarte poten en gele vlekjes in de zwarte borststreep.  Onderweg naar het Nuilerveld zie ik prachtige ribbelwolke...

Het Fochteloërveen is dé kraanvogelplek van Nederland. Sinds 2001 wordt hier succesvol gebroed en in zachte winters zijn ze hier het hele jaar door te zien. Het was vandaag mijn wens om ze te spotten en als dat ook nog eens lukt dan is dat natuurlijk wel een mazzeltje.    Er trekken nog wat buien over terwijl ik droog in de vogelkijkhut zit.  Behalve heel veel wilde eenden is er niet zoveel te zien. Ze zijn zich massaal aan het poetsen. Op het moment dat ik afdruk gaat deze woerd luid kwakend zijn vleugels uitspreiden. Het hoogveen droogde uit en daarom is rondom het gebied een bufferzone aangelegd. In dit gebied zie ik bomen met gele takken staan. Het zijn korstmossen die op de takken groeien.  De laatste buien zijn weggetrokken en het levert mooie plaatjes op. Ik ga naar mijn laatste stop. De uitkijktoren nabij Ravenswoud. In de toren heb je een magnifiek uitzicht over de uitgestrekte vlakte en twee vogelaars vertellen me alles over...