Bartje Struun

Na een paar weken geleden prachtig te hebben genoten van de Oostvaardersplassen, moest er ik dit weekend nogmaals heen, omdat het thuisfront ook wel eens al dat mooist wou zien. Wat een straf was het weer om hier rond te zwerven! Met een dochter die altijd voor dag en dauw wakker is, is het niet heel moeilijk om al heel vroeg op pad te zijn, De maan tekende zich mooi af.   We waren zo geconcentreerd op zoek naar baardmannetjes, dat we niet eens door hadden dat de zon inmiddels al op was.   Het was koud en het waaide ook nog een beetje dus waren we lekker warm aangekleed. De markante wilg nabij het bezoekerscentrum moest natuurlijk worden beklommen.  De roodborst houdt de wacht. Plotseling zien we vlak langs het pad een paar hindes staan.  Wat zien we daar?  Wie bekijkt wie?  De bronst is nu voorbij en het dominante mannetje duld weer andere mannetjes in zijn nabijheid,  We zien een roedel van wel 9 hindes en drie manne...

Al jarenlang staat het op mijn verlanglijstje en vandaag leek het een mooie dag te worden om weer eens vroeg de wekker te zetten. De mist was gelukkig minder dik dan gisteren en na ruim een uur in het donker rijden, was ik net op tijd om het begin van de dag mee te maken. Wat een adembenemend mooi gebied is dit. Ik zou hier wel weken kunnen en willen rondzwerven. Zie hieronder waarom. Op de dijk tussen Lelystad en Almere kijk ik uit op de Nederlandse steppe, waarboven de wolken rood beginnen te kleuren. Er hangt een dunne laag mist boven het IJsselmeer . De maan is nog te zien terwijl ik een kurketrekkerwolk ontwaar.  Ik ga naar de eerste vogelkijkhut, vlakbij het bezoekerscentrum. Behalve werklui, is er verder nog niemand te zien. De brandganzen lijken net ontwaakt.   Via een houten bruggetje loop de eigenlijke Oostvaardersplassen in. Ik ga even aan de kant voor een tegenligger; zo gaat dat hier schijnbaar.  De zon is inmidde...