Rond de Oostvaardersplassen

Al jarenlang staat het op mijn verlanglijstje en vandaag leek het een mooie dag te worden om weer eens vroeg de wekker te zetten.
De mist was gelukkig minder dik dan gisteren en na ruim een uur in het donker rijden, was ik net op tijd om het begin van de dag mee te maken. Wat een adembenemend mooi gebied is dit. Ik zou hier wel weken kunnen en willen rondzwerven. Zie hieronder waarom.

Op de dijk tussen Lelystad en Almere kijk ik uit op de Nederlandse steppe, waarboven de wolken rood beginnen te kleuren.

Er hangt een dunne laag mist boven het IJsselmeer .

De maan is nog te zien terwijl ik een kurketrekkerwolk ontwaar. 

Ik ga naar de eerste vogelkijkhut, vlakbij het bezoekerscentrum. Behalve werklui, is er verder nog niemand te zien. De brandganzen lijken net ontwaakt.  

Via een houten bruggetje loop de eigenlijke Oostvaardersplassen in. Ik ga even aan de kant voor een tegenligger; zo gaat dat hier schijnbaar. 

De zon is inmiddels net boven de horizon uit en kleurt het landschap geel. 

Er is een kruis gegaan door de meeste bomen die hier stonden. Duizenden paardentanden hebben korte metten gemaakt met het heerlijke schors. 

Zo nu en dan komen er wat paarden voorbij gelopen. 

In de verte ligt een bijna kale steppe. Hier zie ik kuddes edelherten lopen en ik hoor de mannetjes hard burlen over de vlakte. 

Ik zie een hoge toren midden in het gebied. Wat een fantastische slaapplek moet dat zijn! 

Dichterbij zie ik vlak boven me een paar spreeuwen.

Om half negen gun ik mezelf eindelijk mijn eerste kop koffie. Mijn blik gaat al drinkend wat meer naar beneden en ik zie een met dauwdruppels besprenkeld koolwitje glanzen in de zon.  

Ik voel me bespied en kijk opzij. Een hinde kijkt me aan. 

Ik blijf stilstaan en links van me zie ik verschillende hindes met jongen door het gras lopen. 

Wie bespied wie? 

Reigers hebben het hier prima naar hun zin. 

Onder een bruggetje  hoor ik een flinke plons. Ik schrik bijna als ik deze monster onder me zie. Het zijn er wel twintig. Ik heb niets met vissen, maar volgens mij zijn het karpers.  

Terug op de dijk zie ik vanuit de auto een grazende ree. Volgens mij krijgt ze haar wintervacht en is ze daardoor gevlekt, 

Vanaf een hoog uitzichtpunt aan de rand van het gebied, naast het spoor, heb ik een mooi overzicht. 

Zo had ik het me zo ongeveer voorgesteld :-)  Heckrunderen, edelherten en honderden vogels,

Wat een wild loopt hier rond!  Duizenden grote grazers leven hier. 

Ik ga een andere vogelkijkhut binnen en zie twee volwassen vogelaars als kwajongens grijzen. Even later grijns ik mee. Een ijsvogeltje is een lust voor het oog en ik sta op nog geen vijf meter afstand foto's te maken. Even later gaat hij zelfs bidden en een visje roven. Juist op dat moment geeft mijn fototoestel aan dat ie stroom nodig heeft. 

Op een drafje terug gerend en als ik tien minuten later weer terug ben, is hij er nog steeds.

Het is een mannetje, volgens de aanwezige kenners kan je dat zien aan zijn geheel zwarte snavel. Het vrouwtjes heeft een oranje basis aan haar ondersnavel.  

Ze eten niet alleen visjes maar ook kikkers en waterdiertjes zien we. 

Mer een meer dan voldaan gevoel ga ik huiswaarts. 

Ik was vooral nieuwsgierig naar dit gebied om zelf een oordeel te kunnen vellen over de massale sterfte van de grote grazers in de winterperiode. Zoals ik het nu bekijk, is er zomers meer dan voldoende voedsel om vetreserves aan te kweken. Als er gedurende een langere koude periode weinig voedsel is dan zal in natuurlijke omstandigheden het wild verder trekken. Hier is dat echter niet mogelijk, in die zin is het niet meer dan een hele grote dierentuin inclusief hoge hekken. Een roedel wolven er op loslaten zou het meest natuurlijk zijn, ware het niet dat dat het wild niet bepaald ver weg kan vluchten als ze achterna worden gezeten.   

Mijn mening is derhalve dat een groot gedeelte van het wild ieder najaar geschoten moet worden (de zwaksten) Het kan worden verkocht als super biologisch wild.    

Overigens is er nog een ander aspect waarom het wild flink zou moeten worden ingeperkt. Zoals eerder opgemerkt gaan bijna alle bomen dood. Daarom zullen er steeds minder ander dieren voorkomen. Rondom is er gelukkig wel veel bos maar de 'steppe' zal steeds meer een dode vlakte worden vrees ik. 

Een paar weken later was ik er weer en waren er zelfs drie mannetjes edelherten te zien: 

http://bartjestruun.blogspot.nl/2015/11/edelherten-in-de-oostvaardersplassen.html