Vele oudere beschavingen wisten het al; de zon is wellicht het meest magisch iets van wat er bestaat op aarde. Iedere dag hebben we weer een nieuwe kans om te genieten van dit hemels moment, als hij als een klein bolletje boven de horizon verschijnt.
Maar ook vlak daarvoor, in het zogenaamde 'blauw uurtje' is het al dikwijls genieten geblazen in de natuur. Als even later de zon wat hoger staat en je hebt het geluk dat er grondmist hangt over de velden, dan is het helemaal een feestje om buiten te zijn. Dan richt ik mijn blik altijd naar beneden. De insecten en spinnewebben zijn nu op hun mooist en de beestjes kunnen nog niet bewegen, wat maakt dat ze van alle kanten zijn te fotograferen.
Wat een zonsopkomst een extra dimensie geeft, is de rust die er dan nog heerst.
Even geen mensen, de wind is vaak wat minder dan overdag en er zijn nog maar weinig storende geluiden te horen
Ik krijg regelmatig de vraag wat de mooiste plek is om een zonsopkomst te zien in Drenthe. Ter inspiratie hierbij tien aanraders om in zuid-Drenthe om de zon te zien opkomen. De route er naartoe moet je maar even op Google opzoeken.
O ja, vergeet niet je wekker te zetten ;-)
1) Het Mantingerzand met zijn heide, zand, vliegdennen en beroemde jeneverbessen. Vanaf de parkeerplaats aan het Koolveen loop je snel de open heide op. Heb je de beroemde dikke den al eens ontdekt hier? ------------------------------------------------------------------------------------------------
2) Mijn meest gefotografeerde boom ooit stond in de Boerenveensche plassen. Je kan hier vanuit je auto fantastische foto's maken met dikwijls watervogels of Schotse Hooglanders in de buurt. Als je er geen storende hoogspanningskabels, rookpluimen of een zendmast erop wilt hebben, moet je gaan als het mistig is. Helaas is de dode boom inmiddels omgevallen.
3) Wil je echt een Drents plaatje maken, dan is een hunebed natuurlijk het symbool bij uitstek. In zuid-Drenthe staan er niet zoveel, maar bovenop de Havelterberg liggen er maar lieftst twee stuks. Daarnaast heb je mooie solitaire bomen en dikijls een mooie grondmist in de laagte ernaast, dus vervelen doe je je hier zeker niet. -------------------------------------------------------------------------------------------------
4) Bij de Mepper hooilanden heb je een grote kans dat je hier 's ochtends een vogelaar tegenkomt. Hier overwinteren namelijk honderden eenden, ganzen en wilde zwanen. Kijk je echter naar het oosten dan komt de zon hier in de winter mooi op achter de karakteristieke takken van de elzen. De opstijgende ganzen vlak voor zonsopkomst maakt het helemaal af. -------------------------------------------------------------------------------------------------
5) Wil je een mooie spiegelfoto, dan is de vogelkijkhut bij de Davidsplassen in het Dwingelderveld een echte aanrader. Ook hier kan je 's winters soms wel duizenden watervogels zien opvliegen. Daarna keert de rust snel terug en is het al snel weer het stilste plekje van Drenthe. --------------------------------------------------------------------------------------------------
6) Op de grens met Overijssel kronkelt de Reest door de weilanden. In het open landschap nabij Paardelanden kan je mooi rustig rondrijden en het beekje, een ree, koeien of afrasteringspalen tegenkomen die erom vragen om te woren vastgelegd met je camera.
7) Er zijn maar weinig plaatsen waar je in Drenthe de zon boven de wolken kan zien opkomen. Je moet er op de VAM-berg eerst wel even 48 meter voor omhoog klimmen. Dan nog heb je, als je boven bent, nog geen garantie dat de zon boven de mist uitkomt. Als je het echter maar vaak genoeg probeert, dan heb vanzelf een keer prijs en waan je je eerder in Limburg dan op een vuilnisbelt in Drenthe. Niet achterom kijken en ook je neus dicht houden, anders heb je een grote kans op een deceptie.
8) Het Zwarte gat bij Kerkenveld / Zuidwolde is een klein natuurgebied maar heeft alles in zich om volop van de natuur te kunnen genieten. Bij mistig weer kan je hier rond de oever lopend wellicht een libel, vol met dauwdruppels, aantreffen.
9) Het Dwingelderveld nabij Ruinen. Naast de Schaapskooi staat een uitkijktoren en dat geeft vooral bij grondmist een heel mooi plaatje. Loop daarna eens richting het Kloosterveld, naar de teloscoop of richting de tuin bij het bezoekerscentrum en je komt echt altijd wel, mits je je slaap uit de ogen hebt gewerven, wel iets moois tegen. Mischien wel twee parende kraanvogel of duizenden opvliegende spreeuwen..
10) Langs de kant van de weg... Gewoon vlak voor zonsopkomst een beetje rondtoeren over de Drentse wegen en rijden langs bos, heide en weide terwijl je je ogen goed de kost geeft. Voordeel; je zit lekker warm.
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien. In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan. Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen. Langs een pad is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid van dit vioolt
De maand september 2016 begint op weergebied steeds meer bijzonder geworden. Ook vandaag tikte de thermometer in Drenthe weer bijna de tropische waarde van dertig graden Celsius aan. Dit heeft direct zijn weerslag op de natuur. De vinders en libellen vliegen nog volop. Ik had geluk en maakte precies een foto op het moment dat de heidelibel ging zitten. Nou ja, geluk. Ik was al minutenlang bezig om van alle kanten dit vrouwtje van de bruinrode heidelibel te bekijken en vast te leggen. Ze kwam na korte vluchten telkens weer terug naar haar favoriete tak. Met tegenlicht zie je mooie de aders in de vleugels . Op de grond zie ik een poepje van een das. Vol met pitten van de Amerikaanse vogelkers, Normaal graaft de das een mestputje waar hij keurig zijn behoefte in doet, maar soms kom je ze ook zo tegen. De das is een echte opportunist en eet wat hem voor de snuit komt. De bessen van de Amerikaanse vogelkers zijn niet alleen bij de das gewild. Er zitten verschillen
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la
Reacties
Een reactie posten
Benieuwd naar je reactie.