Bartje Struun

De slootwallen kleuren geel van het speenkruid, de vlinders fladderen weer rond, de adders warmen zich op in de zon en de eerste bomen zijn al bijna uitgebloeid. Elk en ain het 't veujoar in de kop ! Het mannetje van de zwarte specht inspecteert een oud hol. Zullen ze dit jaar hierin gaan nestelen of zou hij een nieuw ovalen gat in een oude beuk gaan timmeren? De zwarte specht is een schuwe bosvogel die je vaker hoort dan dat je ze ziet. Het mystieke en klagelijke geluid klinkt ver. Het territorium van deze vogel is groot, per boswachterij heb je dan ook vaak maar 1 paartje. Met zijn grote lijf en sterke snavel timmert ie hele stukken schors los van de bomen, op zoek naar larven van kevers en houtmieren.   Nachtvlinders zijn echte camouflage meesters. Deze voorjaarsbladroller zag ik pas toen ze  voor mijn voeten opvloog.   De gehakkelde aurelia doet absoluut geen moeite om zich te verstoppen en bovenop de bloei van onze prunus leverde het een vrolijk plaatje

Iedere winter hoop ik weer op een extreme winter. De laatste jaren word ik op mijn wenken bediend, want de laatste 20 jaar grossieren we in warmterecords. Maar dat is natuurlijk niet wat ik wil; ik wil  dik zwart ijs, waar je weken op kan schaatsen of anders dan maar een dik pak sneeuw. Helaas lijkt dat steeds meer iets voor de geschiedenisboekjes en daarom heb ik geleerd om dan maar genieten van iedere millimeter ijs of  centimeter sneeuw. Stiekem moet ik dan weer toegeven, dat zonder die ijzige kou, het dan heerlijk was om vanochtend een paar uur buiten foto's te maken.  Bovenal merkte ik dat gebroken wit, zeker niet lelijk is!  Korstmossen met o.a. het rode heidelucifer. Één nacht ijs met op de achtergrond een Hollandsche berg die opdoemt in de wolken.  Op een enkele plek ligt nog een sm oud sneeuwijs. Compleet met een prachtige dooister. Als er een laagje sneeuw op het ijs ligt en er ontstaat een dooigaatje, dan sijpelt het water door de sneeuwlaag en vormen