Iedere winter hoop ik weer op een extreme winter. De laatste jaren word ik op mijn wenken bediend, want de laatste 20 jaar grossieren we in warmterecords. Maar dat is natuurlijk niet wat ik wil; ik wil dik zwart ijs, waar je weken op kan schaatsen of anders dan maar een dik pak sneeuw.
Helaas lijkt dat steeds meer iets voor de geschiedenisboekjes en daarom heb ik geleerd om dan maar genieten van iedere millimeter ijs of centimeter sneeuw.
Stiekem moet ik dan weer toegeven, dat zonder die ijzige kou, het dan heerlijk was om vanochtend een paar uur buiten foto's te maken. Bovenal merkte ik dat gebroken wit, zeker niet lelijk is!
Korstmossen met o.a. het rode heidelucifer.
Één nacht ijs met op de achtergrond een Hollandsche berg die opdoemt in de wolken.
Op een enkele plek ligt nog een sm oud sneeuwijs. Compleet met een prachtige dooister. Als er een laagje sneeuw op het ijs ligt en er ontstaat een dooigaatje, dan sijpelt het water door de sneeuwlaag en vormen zich donkere schichten vanuit het gaatje, die opnieuw bevriezen. De vertakkingen ontstaan vervolgens door een domino-effect; het water begint vanuit het gaatje in één richting te stromen, waardoor de sneeuw op dat stukje sneller smelt en het water zich vervolgens ook sneller kan bewegen. (bron: weer.nl)
Natte sneeuw met harde wind.
Bij een andere ven is het wat mistig geweest want er heeft zich wat rij gevormd op een pijpenstrootje en op de bevroren druppels.
Paddo in the snow
Rendiermos tekent zich prachtig af tegen een witte achtergrond.
Sommige stammen zijn prachtig rood met wit bekleed. Hierbij rood bekermos in tegenlicht.
Van een andere kant bekeken ziet alles er altijd heel ander uit,
Van een kilometer afstand hoor ik het trompetteren van de wilde zwanen die op de Drentse vennen en plassen de winter nachten doorbrengen. Wat een mazzel heb ik als er een paar opstijgen en precies voor me langs vliegen. Klik, ik heb je!
Na wekenlange grauw weer is het zalig om de zon weer op mijn huid te voelen en een oude berk te zien afsteken tegen de helderblauwe lucht.
De meeste grote berken zijn hier echter jaren geleden omgezaagd om ruimte te geven aan de heide. Korstmossen voelen zich prima thuis op het kale hout. Een korstmos is geen mos, maar een bijzondere samenwerking tussen een alg en een schimmel. In Nederland komen zo'n 700 soorten voor, die vaak niet met het blote oog zijn te determineren.
De wereld op zijn kop zetten.
Zaaddoosjes van haarmos op een bedje van sneeuw.
Bladeren, mossen, water, ijs met bubbels.
IJs ontstaat niet zomaar in één keer maar door vorming van ijskristallen die steeds verder door het water 'schieten'. Dit levert soms prachtige strakke platen op.
'Wonderen der natuur'
Hieronder nog, als toegift, de mooiste beelden van de laatste weken:
Hoogtepunt van dit mini wintertje, was voor mij wel wel de waterspreeuw in sneeuw. Zie hieronder prachtige filmbeelden.
Gelukkig was het 21 januari ook onbewolkt en was de bloedmaan goed te zien. Het duurde anderhalf uur en ik was tot op het bot verkleumd maar uiteindelijk ving ik haar precies, zoals ik het had bedacht, in een dode boom.
Weer opgewarmt, werden we een uur later, bij de maansondergang (vlak voor zonsopkomst), nogmaals verrast door alweer een rood schijnende maan voor een opvallende paarse lucht. Dit ontstaat door breking van zonnestralen door de aanwezigheid van kleine vocht en stof deeltjes in de atmosfeer.
In stromend water met kroos ontstond geen dooister maar een groene 'dooiboom'.
De witte buizerd van de Boerenveensche plassen.
Tot ziens wintertje. Benieuwd of er, net als vorig jaar, nog een paar koude plaagstoten komen of dat we vanaf nu langzaam het voorjaar in gaan. Wat het ook wordt; we gaan ervan Genieten!
De maand september 2016 begint op weergebied steeds meer bijzonder geworden. Ook vandaag tikte de thermometer in Drenthe weer bijna de tropische waarde van dertig graden Celsius aan. Dit heeft direct zijn weerslag op de natuur. De vinders en libellen vliegen nog volop. Ik had geluk en maakte precies een foto op het moment dat de heidelibel ging zitten. Nou ja, geluk. Ik was al minutenlang bezig om van alle kanten dit vrouwtje van de bruinrode heidelibel te bekijken en vast te leggen. Ze kwam na korte vluchten telkens weer terug naar haar favoriete tak. Met tegenlicht zie je mooie de aders in de vleugels . Op de grond zie ik een poepje van een das. Vol met pitten van de Amerikaanse vogelkers, Normaal graaft de das een mestputje waar hij keurig zijn behoefte in doet, maar soms kom je ze ook zo tegen. De das is een echte opportunist en eet wat hem voor de snuit komt. De bessen van de Amerikaanse vogelkers zijn niet alleen bij de das gewild. Er...
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien. In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan. Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen. Langs een pad is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid...
Lopend over de heide kan je ze vaak vlak voor je zien, of nog vaker, horen wegschieten; hagedissen. In Nederland komen er vier soorten voor, de muurhagedis, de zandhagedis, de levendbarende hagedis en de pootloze hazelworm. Hagedissen zijn bij de meeste mensen wellicht vooral bekend van de vakantie. In Frankrijk lopen de muurhagedissen soms gewoon je caravan door en op die manier zijn er al verschillende in Nederland beland. Toen wij dit jaar twee weken lang in Campingplatz Am Niemetal neerstreken, zagen we binnen twee minuten al dat we een familie levendbarende hagedissen als naaste buren hadden. Wat is er dan mooier om vanuit onze luie stoel, met de zon op onze hoofden, dagenlang het normaal verborgen levenswijze van deze prachtige reptielen te observeren? Zonlicht is van levensbelang voor deze koudbloedige dieren. Een afgezaagde boomstam was favoriet voor deze hagedis. De nog vochtige schubben reflecteerden het zonlicht in alle kleuren van de regenboog. Ze was...
Waar tot in de jaren ’50 boer, burger en dier nog redelijk in harmonie samenleefden, botsen de belangen tegenwoordig steeds vaker. We wonen met veel op weinig ruimte, en we willen steeds meer. De natuur wordt op veel plekken ingeperkt, overvoerd met meststoffen en vergiftigd – en raakt op allerlei manieren in de knel. Brandnetels, bramen, mais en raaigras tieren ondertussen welig. Om soorten te beschermen werden regels opgesteld. Maar boer en burger voelden zich daardoor vaak juist zelf beperkt in hun ruimte en groei. Ook zij kwamen in de knel. Boosheid en frustratie groeiden, en het debat werd steeds stekeliger – als bramenstruiken in een overwoekerd veld. Het lijkt soms wel een slecht sprookje, zonder helden, waarin trollen het script zijn gaan schrijven. En ze leefden nog kort en ongelukkig. Maar kan het ook anders? Jazeker. Rondom mijn woonplaats Stuifzand, op de grens van zand en veen, zie ik tijdens mijn omzwervingen een waardevol, kleinschalig cultuurlandschap. Koeien grazen er ...
De boswachterij Staphorst is een typische ontginningsbos, met centraal gelegen enkele heidevelden, een zwemplas en een oude vijver. Deze, met de schep gegraven !, vijver is heel anders van vorm en oorsprong dan de meeste natuurlijke vennen en gegraven veenplassen die ik ken. Hierdoor komen er enkele bijzondere libellen voor die ik graag eens wil fotograferen, De oude vijver wordt deels gevoed met kwelwater en deels door regenwater en ligt als een badkuip vrij diep in het landschap. De noordkant ligt lekker in het zonnetje en is, net als bij huizen met een tuin op het zuiden gericht, bij de insecten duidelijk meer in trek dan de koelere oeverkant. Rondom de oevers heeft er een flinke kaalslag plaats gevonden. Tot mijn verbazing groeit hier de koningsvaren. Ik ken hem vooral van zure veengronden, maar doet het op natte zandgrond ook prima. De koningsvaren kan wel tot twee meter hoog worden. Het waterranonkel is een echte zuurstof leverancier ...
Vandaag een rondje maaknatuur gedaan. Eigenlijk is alles in Nederland maaknatuur. De mens die zich veelal Nederlander noemt heeft eigenlijk overal met zijn pootjes aangezeten. Mijn eerste bestemming was het milleniumbos bij Fluitenberg. Je komt daar door een doodlopend weggetje in te rijden naast de nieuwe begraafplaats. Ik zette de auto eerst maar es neer bij de grafheuvels. Vroeger moeten hier zeven stuks hebben gelegen. Twee hebben ze er hersteld. Tot mijn grote verbazing lief er een reegeit bovenop te grazen. Ze had me niet door terwijl ik op minder dan tien meter stond en liep rustig het bosje in. Reegeit bovenop een grafheuvel Het millenniumbos ligt even verderop en is kortgeleden aangeplant. Ik vind het heel goed dat mensen iets voor het milieu doen. Of een boompje planten in zo'n bos nu werkelijk iets bijdraagt op dat gebied waag ik te betwijfelen. Dat je het bewust doet voor iets of iemand en dat het een educatief karakter heeft vind ik echter wel een goed pla...
Verstopt tussen Siberië en Stuifzand liggen de 'wijken van Eleveld'. Één van de zeer weinige plekken in Nederland waar gegraven veenwijken omzoomd worden door bos. Je komt als je hier loopt bijna nooit iemand tegen terwijl het toch een bijzonder gebied is. Er loopt een wandelroute doorheen die is aangegeven met paaltjes. Zoals de naam al aangeeft was het een veengebied dat eigenaar was van dhr. Eleveld. Een vermogende voorvader van Magreet Morret , de huidige eigenaar. Het is het meest noordwestelijke deel van het veengebied van Hoogeveen. De wijken eindigen hier aan het einde van het bos. Zoals te zien op onderstaande kaart van1900 was bijna het hele gebied rondom nog bos. Donkere wolken maken plaats voor de zon 'Cristian' de storm van 28 oktober 2013 heeft zijn sporen achtergelaten Prachtige lanen doorkruisen het gebied maar lopen soms zomaar dood. Weilanden afgewisseld met singels en bos. Typisch voor dit gebied Kamperfoeli...
Ik ben niet zo van het stilzitten. Althans; dat maak ik mezelf wijs. De werkelijkheid is dat ik urenlang in het bos of op de heide kan zitten wachten op dieren die plotseling op komen dagen. De kick die dat geeft geeft me een heerlijk gevoel. Deze keer op een wel heel bijzondere plek in Vierhouten. De foto's zijn bijna allemaal gemaakt in verschillende observatiehutten van Viva la Veluwe . De boomklever is een behendig vogeltje dat moeiteloos lang boomstammen omhoog maar ook weer naar beneden loopt. Een gaai zie ik vaak vliegen maar van dichtbij fotograferen is me nog nooit gelukt. Deze sluwe vogel laat zich niet snel verrassen. Een groenling komt vlak voor me wat drinken. Hij komt heel vaak langs en eet heel wat zaden op. Hij draait ze rond in zijn bekje en trilt het binnenste eetbare deel los van de buitenkant. In tegenstelling tot de meeste andere vogels zit dit vogeltje minutenlang te eten op één plek. Tussendoor drinkt ie eens ...
Toen ik een paar jaar geleden voor het eerst een foto van een inktviszwam zag, kon ik bijna niet geloven dat die gewoon in Drenthe groeiden. Vandaag was ik dan ook dolgelukkig dat we, dankzij facebook, eindelijk een paar exemplaren vonden. Toen ik een afgebroken exemplaar weer netjes wou neerleggen schrok ik er bijna van, wat een meurgeur! Als je de bruine afscheiding bovenop de tentakels ziet dan weet je direct wat ik bedoel. Dit aspect missen jullie dan maar weer mooi. Deze paddenstoel komt oorspronkelijk niet voor in Nederland. Hij komt uit Australië en men vermoedt dat sporen van de paddenstoel door militairen in de eerste wereldoorlog zijn meegenomen naar Europa. Rond 2001 is deze zeldzame soort voor het eerst in Drenthe waargenomen. Jan Tuttel schreef al in 2004 een mooi verhaal over de herkomst van de inktviszwam: http://www.tuttel.com/natuur&landschap/inktviszwam.html In een dikke laag beukenbladeren komen de sporen tot ontwikkeling en steekt dit jo...
Als lid van de dassenwerkgroep is het niet alleen maar leuk dassenjongen tellen. Vanochtend kregen we bericht van alweer de vijfentwintigste dode das van dit jaar. Nu al een triest jaarrecord. Er is maar een doodsoorzaak; auto's. Ik wordt er niet vrolijk van. Ik til hem een eind de heide op. De dood hoort ook bij het leven en in de natuur is er niets voor niets. Ook deze das zal weer opgaan in de voedselkringloop. De eerste vliegen zitten er al op om hen eitjes te leggen en na een paar dagen zullen de maden hun werk doen. Langs de kant van de weg.. De voorpoot, met haar indrukwekkende lange nagels. Gelukkig is er ook heel veel moois te zien. De klokjesgentiaan bloeit nog steeds. Een solitaire eik op het Scharreveld Een das heeft een hommelnest opgegraven en ik zie de bruine 'omhulsels' waar de hommels in opgroeien. Tengere paddenstoelen verborgen tussen de heidestruiken Vanuit de auto zie ik een grote vogel op een paaltje zitte...
Reacties
Een reactie posten
Benieuwd naar je reactie.