Rondom de Mepper hooilanden.

- oktober 18, 2015

Voor de 5e of 6e dag op rij bleef de zon verscholen achter een dikke grijze wolkenmassa en kwam de temperatuur niet boven de tien graden uit. Van achter het glas bekeken komt de herfstdepressie je bijna tegemoet gevlogen. Daar wordt ik niet vrolijk van. Een goed medicijn hiertegen is om jezelf een schop onder je kont te geven en buiten een flinke dosis vitamine groen op te snuiven.
Al een paar jaar lang ga ik dan op dit soort dagen naar de boswachterij Gees en altijd zie ik daar dan de mooiste dingen, Vandaag was het niet anders.

Rijdend langs de Middenraai tussen Nieuweroord en Nieuw Balinge voelt het als thuiskomen. Ik heb hier jarenlang met veel plezier gewoond en de kale akkers, vol met kievieten en het onmiskenbare paartje nijlganzen, duiken op in de nevel.

Samen met Peter gaan we naar de Mepper Hooilanden. Deze keer geen zeearend in de boom maar wel een kraai die zorgt voor een mooie compositie.

De Schotse Hooglanders vragen gewoon om een plaatje. De lelijke gele markering heb ik er maar even uitgepoetst.

Het is bijna niet meer mogelijk om ze niet te zien als je in de natte natuur rondstruint. De grote zilverreiger

Tja, ik hou hier wel van. Vijftig tinten grijs. Dat onze broeken inmiddels door het hoge pitrus kletsnat zijn deert ons niet.

Wat een serene rust hangt hier.

We lopen over een mostapijt en ik zie prachtige weerspiegelingen in de druppels.

Als we in het bos aankomen eisen de vele soorten paddenstoelen direct onze aandacht op.

De sparren worden de laatste jaren massaal gekapt in de Drentse bossen maar toch heeft ook dit type bos zijn eigen bekoring.

In sparrenbossen komen heel veel typische soorten paddenstoelen voor. Dit groepje bovenop een oude dode boom trekt mijn aandacht. Voor de kwaliteit van de foto is het jammer dat de zon nu niet schijnt.