Het Mantingerzand ligt als een parel verscholen in het Drentse landschap. Ik kom er heel graag want het is een afwisselend gebied, waar het door de week heerlijk rustig is. 's Ochtends vroeg is het hier met grondmist en een opkomende zon helemaal top. Het mooie is ook nog eens dat je hier lekker van de paden af mag. Echt strunen dus, door het lange natte gras.  Vanochtend niet alleen, ik had gisteravond laat nog een afspraak gemaakt met Jansje, die ook wel eens met me op pad wou.  We waren ruim op tijd op mijn favoriete zonsopkomstplek van het gebied. Niet toevallig staan er koeien en schapen op deze plek. We weten waar het goed toeven is. Omdat er in het verre oosten nog wat wolken voor de zon zaten, schonk ik eerst maar eens een koffie in. Ondertussen kwamen de koeien nieuwsgierig dichterbij.  Ze wil graag op de foto. Toen ik een stier ontdekte die ook steeds opdringeriger werd gingen we met respect maar snel een paar meter achteruit. Omstreeks 06.15 uur...

Tegen het einde van een zonovergoten middag ging ik me opmaken voor een fietstochtje richting het Nuilerveld om daar de heivlinder te zoeken. Ietwat verbaast zag ik met rotvaart bloemkolen de lucht inschieten. Optimistisch als altijd, ging ik toch maar op pad.  De bloemkolen werden complete tropische onweersbuien en meer dan een uur lang schuilend in een schuur maakte ik wat plaatjes en had een leuk gesprek met de lokale boer.     Eindelijk werd het droog en ging ik lopend verder in het Nuilerveld Er vlogen tientallen spreeuwen terwijl de bomen bedekt waren met miljoenen waterdruppels.  Met tegenlicht en met veel waterdamp  in de lucht, gaf het een mooi effect. De lijsterbes beschenen door de laagstaande zon.  Ik herstel mijn kunstwerkje en met de regenboog erachter geeft het een mooi symbool van hoop en evenwicht.     Bovenin de struikheide ontdek ik een kleine vuurvlinder.   Hij vliegt naar een nieuwe plek...

De eerste dag van de vakantie begon ik goed, door om vier uur al wakker te zijn. Een blik door de gordijnen naar buiten, leerde me dat het bewolkt was en dat het nog steeds vochtig warm was. Slapen wou niet meer en daarop er maar op uit. Omdat ik deze keer wel erg vroeg was en ik op buienradar zag dat er al een paar stevige buien waren ontstaan, maar eens wat verder gegaan dan de Drentse heide. Een foto met rivier-grondmist-bui is lastig te maken, maar vanochtend had ik de tijd en de omstandigheden waren aanwezig.  De mist boven de IJssel was er inderdaad, de bui ook, alleen was de mist zo dik dat het niet echt een spektakel was.    Eenzame eik in de uiterwaarden nabij Zalk. Het is met 19 graden vreemd zwoel. Het begon te regenen en te rommelen en ik besloot mijn geluk maar eens een eind verder naar het oosten te beproeven.   Half Salland doorkruist leek me bovenop de Holterberg me wel een leuke plek om te stoppen. Mooi lijnstructuren...

Gisteravond werd ik gebeld door Hero met de vraag of ik mee wou naar de Weerribben. Hij wilde ook wel eens die grote vuurvlinder zien die ik vorige week zo mooi had vastgelegd. Ik maakte terstond wat ruimte vrij in mijn agenda en stelde voor om heel vroeg al op pad te gaan want ik verwachtte een zonsopkomst in de mist. Na een onderhandelingsstilte kwamen we uit op zeven uur vertrek. De vuurvlinder zagen we helaas deze keer niet, maar aan zeldzame en prachtige vlinders en libellen ook deze keer geen gebrek. De verwachtte mist bleek er nog steeds te hangen en leverde dit kunstwerk op.   Ook dit vrouwtje van de zwarte heidelibel was nog besprenkeld met waterparels.   Deze atalanta wacht op de eerste zonnestralen.  Het mannetje van de gouden sprinkhaan.   Er trekt weer een wolkenband over en de zon laat nog even op zich wachten.  Wat is er nu, behalve een natte broek tot aan het kruis, niet mooi onder deze omstandigheden?  Als de zon...