Ruige rijp, springende reeën en ijshaar in het Dwingelderveld.

Sinds ik er, een paar jaar geleden, voor het eerst van hoorde wil ik dolgraag eens zien; ijshaar. Toen gisteravond laat duidelijk werd dat de omstandigheden ervoor vanochtend wel eens heel goed zouden kunnen zijn, kwam ik in actie met de voorbereidingen. Een laatste check op de satelliet en wat weersites bevestigde vanochtend om 06.15 mijn vermoedens. Het was onbewolkt met mist en de temperatuur was een paar graden onder nul. Snel zette ik dan ook mijn slaperige lijf in beweging.

Even voor zeven uur arriveer ik in het Dwingelderveld. De maan is nog net zichtbaar terwijl het eerste ochtendgloren zich aandient. Het is op de heide onbewolkt, maar bijna rondom is er in de verte mistbanken of bewolking  te zien.   

Even later komt er langzaam een rode bol omhoog kruipen vanachter de horizon. 

Flink ingezoomd geeft het samen met een kraai, een mooi effect. 

Het is windstil en de rook van de vuilverbrander bij Wijster gaat dan ook recht omhoog

Nu de zon te fel wordt kijk ik wat meer de andere kant op en zie dat radiotelescoop in het zonnetje wordt gezet 

Met tegenlicht ingezoomd kleurt het landschap geel.  

Ik hoor opeens water plonsen en zie drie reeën met sierlijke sprongen door en over het water weg rennen. 

Door de mist en de vorst is er overal ruige rijp te zien.  

Dit typisch plaatje van het Dwingelderveld komt met de witte rijp nog mooier uit. 

Berijpte pijpenstro in tegenlicht.

Bijna ieder plasje is waar kunstwerk.  

Alweer twee reeën die me bespieden.

Richting het bos lopend komen de eerste jeneverbessen in beeld.  Nog een paar weken en dan kom ik hier weer om de eerste heikikkers en adders te spotten. Voorlopig heb ik een ander doel en ik loop door. 

De baard van koning winter.

Vaak had ik er al naar gezocht op dat tijdstip en bij die weersomstandigheden die ik toch de mooiste van de winter vind; direct na zonsopkomst, net onder nul, met grondmist en een verder onbewolkte diepblauwe hemel. Waar de natuur in de vorm van één bepaalde schimmel (Waar een schimmel en de weersomstandigheden perfect met elkaar samenvallen) én de weersomstandigheden perfect met elkaar samenvallen ontstaat het ragfijne en maagdelijk witte ijshaar.

 Toen ik het dan eindelijk vond, voelde me als een kind zo gelukkig.

  

Op dode beukentakken zonder bast, ontstaat het door het stofwisselingsproces van schimmels binnenin de tak. Er komt door het proces water vrij, dat door het poreuze dode hout naar buiten wordt geperst. Hier bevriest het terwijl het steeds verder naar buiten wordt gedrukt en er steeds langere wordende haren zichtbaar worden .    

De haarfijne draden zijn tot wel zo'n 8 cm lang.

De baard van koning winter.

Ik ben net op tijd want de zon doet het ijs op de bomen smelten en de naar beneden vallende druppels vernielen langzaam maar zeker de tientallen witte kunstwerkjes. 

Terwijl Drenthe langzaam ontwaakt, loop ik nog even naar de schaapskooi. 

De eerste gezinnetjes melden zich om zich te vergapen aan de vele lammetjes in de kooi.  

Wat zijn ze mooi.