Nu de droogte dan eindelijk voorbij lijkt te zijn, heb ik vanmiddag maar eens een uurtje paddenstoelen gezocht. Mijn hoofd nog vol met allerlei gedachten zag ik eerst niet zoveel. Er waren ook nog niet zo gek veel paddenstoelen te zien en het was ook nog eens bewolkt en donker in het bos. Op één opvallende berkenstammetje zag ik opeens wel heel mooie exemplaren zitten. De zon brak ook nog eens door en ik kon ze prachtig vastleggen. Blijkt het vanavond opeens de zeer zeldzame oranje oesterzwam te zijn!   Nog maar op 29 plekken in Nederland waargenomen zie ik op de verspreidingsatlas . Dan krijgt zo'n uurtje wat rondstrunen opeens een heel andere betekenis. Oranje oesterzwam De stam zat er vol mee.  Van onderen.  En de mooiste :-)  Een gedeelte van het bos bestaat uit beuken.  Zet je eigen schaduw in het zonnetje Goh, wat hou ik toch hier van..  Lamellen met tegenlicht  Op 11 november ging ik weer o...

De Havelterberg is sinds een paar jaar een zogenaamd  'aardkundig monument'.  Deze omgeving heeft letterlijk en figuurlijk, een bewogen geschiedenis. De ijstijden, de eerste landbouwers, de Duitsers en de geallieerden; allemaal lieten ze hun sporen na.  Vanochtend was het een mooie ochtend voor een levende én sportieve geschiedenisles. We waren al weer vroeg uit de veren en genoten van de rust, de herfstkleuren, de wolken en het hunebed.  Meer dan 5000 jaren geleden bouwden de eerste landbouwers van Europa, het Trechterbekervolk, hun hunebedden. Er zijn er in Drenthe nog 52 van over. De meeste bovenop de Hondsrug maar hier op de Havelterberg liggen er ook twee.   Nummers D53 en D54 Het duurde maar een paar minuten dat de aanwezige wolkjes dieprood opkleurden door de opkomende zon.    Alinda sprong bijna een gat in de wolken. bovenop de op twee na grootste hunebed van Nederland.   Toch handig zo'n hulpje die al overweg kan met ...

Al een paar nachten hing het in de lucht; de eerste vorst. Met opklaringen en wolken in de aanvoerrichting zou het ook vanochtend weer spannend worden of het zou lukken. Om half zeven komt mijn dochter me wakker maken dat er mist is en er drie sterren heel mooi op een rijtje staan. Tja; dan moet je er als weerliefhebber natuurlijk uit. Op de satellietbeelden zag ik onder het eten dat er wolken snel kwamen aanzetten vanuit het noorden. Terwijl moeders de vrouw haar wijze hoofd schud en weer terug onder dekens kruipt, gaan wij richting het zuiden, de kou tegemoet. Naar een plek waar ik al een tijd lang foto's wil maken; de Loozensche linie, tussen Gramsbergen en Hardenberg. Een in ere herstelde verdedigingslinie uit 1799 die gebouwd is in opdracht van Napoleon hemzelf.     'Ik wil graag grondmist boven een rivier, met bomen , rijp  en een opkomende zon' zei ik nog in de auto.  We kregen het allemaal. Nog veel meer zelfs.    Parels gevangen in een...