Historische landschapselementen nabij de slag bij Ane.

 Over en weer begint men de strijd. Als ze tegen de vijand oprukken, zakken onze voorste gelederen meteen langzaam weg in het stinkende dode moeras, waarin ze tenslotte door het gewicht van hun wapenuitrusting geheel wegzinken. Van verre met pijlen en speren en van dichtbij met het zwaard slachtten de Drentse onmensen hen af als vee. Door dit slechte begin werden onze mannen door zo’n vrees bevangen, dat heel dat ongelukkige leger, wijd en zijd over het moeras verspreid, tot zijn schande in grote paniek op de vlucht sloeg die hun de dood zou brengen. Het gevolg was dat velen, doordat ze zo hard liepen en door de buitensporige hitte van die dag, geen lucht meer konden krijgen en tallozen, treurig genoeg, smadelijk in die smerige modderpoel wegzakten. 

De slag bij Ane, 28 juli 1227. Misschien is deze veldslag voor de Drent nog magischer dan het verhaal van David en Goliath. Uit de boeken kennen we het wel zo ongeveer, maar wie weet waar deze historische veldslag werkelijk heeft plaatsgevonden? Niemand weet het zeker. Daarom is het des te leuker om je eigen bespiegelingen er op los te laten en zelf de omgeving eens te bekijken vanuit een historisch en landschappelijk perspectief.

Bij Ane is in 1967 een gedenkteken opgericht over de veldslag. 

De korenmolen van Ane is gebouwd in 1864

Bij Anerveen liggen honderden wilde en kleine zwanen in het gras hun buik vol te eten. 

De namen van de hoofdrolspelers van de Slag bij Ane zijn geëerd met straatnamen.

Er liggen hier vele zandkoppen die omgeven zijn door de laatste restanten van houtwallen met enken karakteristieke eeuwenoude eikenbomen. 

Soms is het leuk om te zien wat voor foto het wordt als je hem laat bewerken. Kunst.

Ik zie er altijd van alles in zoals hier een reus die met zijn takkenvingers de zon wil grijpen.. 

Kastanjelaantje. 

Het  groen van het nieuwe jaar ligt nu al opgesloten in kleverige knoppen. Het is hars wat om de knop ligt om hem de winter door te beschermen. 

Boven op de zandkop van de Groote Scheere ligt een mooi oud beukenbos. Dit is de plek waar in verschillende oorlogen de vijand zijn laatste kampement had alvorens Coevorden aan te vallen. 

Pal langs de zandkop loopt de kleine vecht. Nu een gekanaliseerd stroompje maar in de oudheid een veenbeek en tevens de grensrivier tussen Drenthe en Overijssel. In de achtergrond ligt de kleine Scheere. Een oude boerderij op een klein zandkop. Scheer betekend in Zweeds een nauwelijks waarneembare rotseiland. Nu is al het veen en ijzeroer afgegraven maar je moet bedenken  dat ook de zandkoppen amper zichtbaar waren in het landschap. De beek, met diepe was door veenvorming amper meer  zichtbaar in het landschap en vormde een natuurlijke grens die er dus nog steeds is.  
Wat mijn betreft is dit de  meest logische  locatie van waar de veldslag heeft plaatsgevonden. Anderen hebben weer hele goede aannames om het weer anders voor te stellen. Voor diegene die hierin is geïnteresseerd is dit document of deze aan te bevelen.  

Bodemkaart van de omgeving. De grote rode kruis is de zanderige ondergrond van de Groote Scheere, de blauwe lijn het beekdal met o.a. riet en zeggeveen (kVc). De kleine rode kruis is de zandhoogte aan de andere kant waar ook de Kleine Scheer ligt.  

De camera naar links zwenken brengt de Groote Scheere in beeld. Nu een statige boerderij. Vroeger een echte slot. Het weiland aan de andere kant is wat mij betreft de meest logische plek voor het slagveld. 



  

Ik rij nog een stukje verder naar de Vecht waar nabij de Haandrik de kleine Vecht in de Vecht stroomde en nog enkele oude meanders van beide zichtbaar aanwezig zijn.   

Door het midden loopt van links naar rechts de gekanaliseerde Vecht terwijl de oude zeer bochtige loop hem hier kruist. 

Hier kan je de Vecht oversteken en kom je andere kant direct al een compleet andere type boerderij tegen. 

Onderweg naar huis stop ik nog even bij een oud monument en wurm me door een nauwe doorgang om deze foto te maken. 

Het is de kalkoven van de Krim. Gelegen aan de kalkwijk. Hier werd in de vorige eeuw kalk gebrand. De schelpen werden per boot vanuit de Waddenzee over de Dedemsvaart aangevoerd. Het hier in de directe omgeving gewonnen turf werd in de oven opgestookt om de schelpen te doen  verbranden om er ongebluste kalk van te maken. 

Nabij de vaart kijkt een buizerd mij recht in de ogen.