Een dagje Schiermonnikoog.

Op de een of andere manier was ik nooit langdurig op Schiermonnikoog geweest. Ja, twee jaar geleden was ik met collega's over het wad erna toe gelopen, maar daarna was de pijp wel zo leeg dat we de eerste boot weer terug namen. Nu was ik er dan eindelijk wat langer en weer met mijn collega's. Waar de meesten van hun wat rond gingen fietsen en kroeghangen, wou ik toch ook wat meer natuur zien. Deze keer met mijn collega's Johan en Henk. Fiets je mee?      

We zijn nog op de boot, als ik het eerste nieuwe leven van de dag al zie. Maar liefst 17 jonge bergeenden scharrelen wat rond op het wad.  

Op  fietse langs de dijk, zien we even later een eenvoudig nest met drie eieren tussen de stenen  . 

Moeder of vader scholekster is dichtbij en kan ons wel wegkijken. We maken ons dan ook snel weer uit de voeten. 

Als de de dijk afrijden, de duinen in zien we langs het fietspad direct al velden vol staan met de rietorchis.  

Wat een genot en wat veel! Het is dan ook de meest voorkomende orchidee van Nederland.

Bij de Westerplas broeden vele lepelaars. Ze broeden vooral op de eilanden omdat de vos hier niet voorkomt.  

De temperatuur nam flink toe en als reactie daarop komt een flinke bui onze kant op gedreven. 

Eerst schuilen we wat in regenpak en poncho, maar al snel stappen we in de auto van de plaatselijke boswachter van Schier. Hij vertelt ons over leuke vindplaatsen van andere orchideeën en vol goede moed stappen we even later weer op.

De wateraardbei bloeit mooi donkerrood.

Henk ontdekt kleine vel gekleurde paddenstoelen. En dat terwijl het hier in weken amper heeft geregend. Na wat uitzoekwerk kom ik tot de conclusie dat het waarschijnlijk het 'gewoon vuurzwammetje' moet zijn. 

Wat makkelijker te herkennen is de kleurrijke mannetjes fazant die we vandaag verschillende keren zullen zien. 

Het slangenkruid groeit massaal langs de fietspaden. 

Ik fietste alweer in mij t-shirt en dat kon niet goed gaan. Mega bui nummer twee dringt zich aan ons op. Ik speur wederom tevergeefs naar waterhozen maar even later hoosde het weer flink van de regen. Mijn verlangen om de duinparelmoervlinder te vinden werd bijna letterlijk weggespoeld, een mooie reden om hier nogmaals terug te komen want ik had al wel door dat we deze middag maar een klein deel van het eiland zouden zien.   

De grote keverorchis was lastig te vinden, maar gewoon langs het fietspad wijst een behulpzame voorbijganger het ons aan. Dat juist op deze plant een kever zit is wel leuk. De kever zit er niet voor niets,ik lees dat hij een muskusachtige geur afscheidt, dat mannelijke kevers aantrekt. Ze proberen daarop te paren mat de bloem en zorgen op die manier voor verspreiding van het stuifmeel en verspreiding van deze orchidee.  

De mannetjesfazant was wat slimmer dan de kevers en heeft daardoor een meer vruchtbaar resultaat, getuige een jong die bij moeder in de buurt rond liep. Helaas kon ik hem niet scherp op de camera krijgen. Het vrouwtje is ook mooi al zie je dat door haar schuwer gedrag en schutkleuren wat minder snel dan haar opvallende man.   

We komen zowaar nog wat collega's tegen als we bij de vuurtoren het bewoond gebied nabij het strand bereiken. 

Het moeraskartelblad. Een zeldzame plant die hier op de natte duinvalleien echter veelvuldig voorkomt. 

We hadden ze 's middags al gezien en als we 's avonds weer terug fietsen naar de boot staat deze tureluur nog steeds op zijn paal te poseren. Je zou er toch tureluurs van worden. 

De scholekster heeft zij eieren deze keer wel goed bedekt. 

Op een poot rusten ze bij hoog water wat uit op stenen. Totaal niet bang meer voor passerende fietsers die stoppen. 

Met een eenzame meeuw achter de veerboot aan vliegend en met een spiegelde zee neem ik afscheid van Schiermonnikoog. Wedden dat het nu echt geen twee jaar weer duurt voor ik hier weer terug ga komen?