Rondom bos en hei van Vierhouten

In 1990 liep ik er tientallen kilometers. Over de heide en door het bos. Ook regelmatig scheurde ik met een rupsvoertuig over de Elspeter heide. Als we midden in de zomer ergens stopten, kwamen er regelmatig kwajongens aan die even in het voertuig of op de foto wilden. Het geweer heb ik ingeruild voor een fototoestel en de rupsbanden zijn ingewisseld voor de nopbanden van mijn moutainbike.

Wat is gebleven is mijn groene kleding en het uren lang lopen. Toen op zoek naar een denkbeeldige vijand, die gelukkig nimmer uit het oosten is komen opdagen, nu op zoek naar het leven waar ik toen met mijn neus bovenop zat, maar geen benul van had. 

.

Bloeiende rode bosbes, ook wel vossenbes genoend

's Ochtends een half uurtje op de heide bij zo'n 14 graden levert al snel een levendbarende hagedis op.
Of is het een vrouwtje zandhagedis? 

Helemaal gelukkig wordt ik als ik dit groene mannetje van de zandhagedis tegenkom. Nog geen 4 meter verder nog twee exemplaren. De vrouwtjes leggen hun eitjes in het warme zand. Zo'n 5 - 20 cm diep lees ik, dus ik hoef niet bang te zijn dat ik ze per ongeluk kapot trap. Het enige zand wat hier ligt is namelijk het zand van het pad, een meter of twintig verderop De zon doet zijn werk en zorgt ervoor dat de eieren na 1-2 maanden uitkomen.

Minder zeldzaam is het ronde zonnedauw. 

Veenpluis voelt zich prima thuis in het hoogveen. 

Ten noorden van Vierhouten ligt het Mosterdveen. Vroeger lag hier rondom een camping maar gelukkig hebben ze die verwijderd. Het is namelijk een kwetsbaar stukje natuur waar o.a. het zeer zeldzame veenbloembies voorkomt. Dit groeit nog maar op twee plekken in Nederland. 

's Ochtends heel vroeg er uit gaan loont echt de moeite. De volle maan is om half zes nog net zichtbaar. 

Het is een helder en daardoor erg koud met bijna vorst aan de grond. Dit zorgt voor mist boven het water.  

Het rokende water levert mooie plaatjes op. 

Op het juiste moment gedrukt.

                                      

Er ontstaan vele 'misthoosjes' een bijzonder grappig gezicht. 

Op de heide groeit onder andere kruipbrem. Het veel kleinere familielid van de gewone brem. 

De grote stille heide. 

De kale stukken op de heide worden al snel weer begroeit. Vooral muizenoor is zo'n plantje die houdt van warme zonnige plekken. Vooral de zijkant van het bloemetje is decoratief, 

Van boven zijn het ook ware kunststukken.

Gele strontvliegen planten zich voort. De eitjes worden in het paardenstront gelegd en groeien uit tot grote maden.

Als bevroren waterdruppels van een waterval, zit een stobbe onder de witte paddenstoelen. 

De mannetjes van de roodborsttapuiten zijn drukke baasjes. 

Veel lawaai makend zitten ze bovenop de hoogste plekjes op de heide. Ik zie er deze dagen tientallen. 

Als ik aankom op het Noorderheide zie ik een paar mooie vennen.

De vennen komen uit in een klein gootje. Deze vormt een waar beekje en is  al eind jaren dertig aangelegd. Er staat bijna geen water in  maar het is heerlijk en bijzonder om er heel rustig doorheen te lopen, 

De waterloop komt uit in verschillende vijvers. Hier zitten kikkers te zonnebaden op de rand.

Een meikever is bezig te verdrinken.

Winterkoning heeft een grote kever te pakken. 

Ik zie wat bewegen en ontwaar al snel twee moederzwijnen en 7 jongen. Gewoon overdag. 

De jongen zijn niet bang. 

Wel nieuwsgierig. Ze zijn toch wel erg leuk. 

Ik zie erin een paar dagen tijd tientallen. Als je 's avonds rustig aan loopt steken ze zomaar voor je het pad over. 

De kleintjes blijven heel leuk. 

Tussen het Noorderheide en Elspeet vind je in het Elspeterbosch een prachtig oud beukenbos aan. De avondzon scheen mooi onder de boomkruinen door op stapels gezaagd hout. Hoe mooi kan een donkere beukenbos toch zijn?