Van de zeehonden in het Grunninger slik naar de vlinders van de Drentse heide.

-
Het was een zeer afwisselend weekendje, van de drukte van een familiefeest, met honderdvijfentwintig personen, tot aan de grote leegte van de Waddenzee. En van het slik van de Eems naar de vlinders op de heide van het Dwingelderveld. Wat hebben we toch veel, totaal verschillende, verschillende landschapstypes in Nederland.
Het familiefeest vond plaats in Losdorp. Een klein gehuchtje met een oude kerk omgeven door een gracht. 
Behalve wat distelvlinders, een haan en vele Piepertjes was er weinig te beleven in het dorpje. 
Laat ik niet deze verlichte eend vergeten. 
Het hoogtepunt was deze stokerij achterin een schuurtje. 
Na zo''n drukke dag met al die mensen was het 's avonds heerlijk in de polder. 
Gele kwikstaart in het koren. 
De schapen zien hier weinig mensen en komen nieuwsgierig op me af. 
Tegenwoordig zie je ze tot midden in de grote stad maar hier in het slik zie ik de scholekster toch het liefst. 
Als we de volgende ochtend naar de punt van Reide gaan zien we, vanachter een kijkscherm bovenop de dijk, prachtige taferelen.  
Er liggen verder uit de kust vele zeehonden maar dit jong en zijn moeder stelen de show.
Even lekker gekrabd worden op je rug. 
Ze bewegen zich onhandig voort. 
Onderweg naar het water. 
Aangekomen bij hoge, gladde waterkant zien we geweldig leuk glijpartijen.

Live zien of er zeehonden liggen bij de dijk ? Klik dan hier !

Bij het bezoekerscentrum is een huiszwaluw bezig een nestje te maken. Met zijn scherpe nagels en zijn staart als steun weet ie zich heel handig staande te houden. 
Als Nina een bijzonder vogeltje ontdekt wordt ik helemaal blij. Het is de prachtige blauwborst. 
Als ik thuis bovenstaande foto's achter de computer zit te bewerken, zie ik dat vanachter het glas een andere vogeltje mij aan zit te kijken. 
Het is een goudvink, die had ik dit jaar nog niet in onze tuin gespot en nog nooit van dichtbij op de foto kunnen zetten 
Als de regen voorbij is breekt de zon dor en vliegt de temperatuur omhoog naar een graad of zeventien. Hoog genoeg om vlinders zoals dit groot dikkopje, met zijn 'haakje' aan de sprietkop, in beweging te krijgen.  
In de schaduw van het bos doet een Sint-jacobsvlinder zijn best om op te warmen. 
Nog zo'n prachtige  dagactieve nachtvlinder, de roodbandbeer. Hier een mannetje met zijn karakteristieke vlekken. 
Hoe meer je kijkt, hoe meer je ziet. Juist op de bladeren van de brandnetel waar zich doorgaans veel insecten zich bevinden. .  De naam van de geelbandlangsprietmot had ik ook nog wel kunnen bedenken. 
Het is het weekend van de gekleurde vogels; in een weiland bij Stuifzand vliegen twee putters. 

Meer foto's van de punt van Reide op http://bartjestruun.blogspot.nl/2014/05/langs-de-dollard-van-de-punt-van-reide.html


Locatie: Delfzijl, Nederland

Reacties

Een reactie posten

Benieuwd naar je reactie.

Populaire posts van deze blog

De oeroude bossen van Bad Bentheim en Samerrott.

-
Afbeelding
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien.  In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan.  Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen.  Langs een pad  is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid...
Lees meer »

Windhoos van 14 juli 1975

-
Afbeelding
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la...
Lees meer »

Op een hete zomeravond in september rondom de Hoge Stoep

-
Afbeelding
De maand september 2016 begint op weergebied steeds meer bijzonder geworden. Ook vandaag tikte de thermometer in Drenthe weer bijna de tropische waarde van dertig graden Celsius aan. Dit heeft direct zijn weerslag op de natuur. De vinders en libellen vliegen nog volop. Ik had geluk en maakte precies een foto op het moment dat de heidelibel ging zitten. Nou ja, geluk. Ik was al minutenlang bezig om van alle kanten dit vrouwtje van de bruinrode heidelibel te bekijken en vast te leggen. Ze kwam na korte vluchten telkens weer terug naar haar favoriete tak.    Met tegenlicht zie je mooie de aders in de vleugels .  Op de grond zie ik een poepje van een das. Vol met pitten van de Amerikaanse vogelkers, Normaal graaft de das een mestputje waar hij keurig zijn behoefte in doet, maar soms kom je ze ook zo tegen. De das is een echte opportunist en eet wat hem voor de snuit komt.   De bessen van de Amerikaanse vogelkers zijn niet alleen bij de das gewild. Er...
Lees meer »