Zeldzame planten en jonge dasjes op de Drentse hei.

Mijn plannetje om er heel vroeg uit te gaan, ging vanochtend wegens een te lekker liggend bedje niet door. De hele dag bleef het van binnen echter een beetje kriebelen. Vaak een voorteken dat ik er op uit moet en leuke dingen in het veld ga zien of meemaken. Pas tegen acht uur vanavond gun ik mezelf een paar uur om het veld in te gaan.    

De familie grauwe gans tussen het roze bloeiende veenwortel.  

Even verder zat een paartje nijlganzen met vier overgebleven jongen op de oever. 

Het uiterst zeldzame arnica wordt ook wel valkruid genoemd en  bloeit momenteel.Er zijn helaas nog maar enkele exemplaren over op deze plek.    

Niet ver ervandaan staat nog zo'n bijzondere rode lijst soort. Het listige heidekartelblad is een zogenaamde half parasiet. Het steelt zijn voedsel van zijn buren, meestal grassen. De bestuiving vind plaats door hommels. Hommels landen op de onderste lipbloemen en ze kunnen als enige insect bij de nectar komen. Dit komt doordat ze in staat zijn de kroonbuis uit elkaar te duwen. Ook voor de verspreiding van de zaden is deze slimmerik een verbond aangegaan met een insect. De zaden zitten aan een zogenaamde mierenbroodje.Deze lekkernij wordt door bepaalde soorten mieren meegenomen en op deze manier worden de zaden verspreid.  

In deze botanische walhalla groeit ook nog eens de welriekende nachtorchis. Sinds een paar dagen bloeit deze orchidee helder wit. Ik vergeet weer eens een keer om eraan te ruiken. Toch maar eens een keer 's nachts terugkomen. :-)    

Het is inmiddels half negen en ik besluit naar het sluitstuk van de avond te gaan. Onderweg wordt mijn aandacht getrokken door, nog net door de zon beschenen, uitgebloeide exemplaren van het muizenoor.    

Ik zet me lekker neer op een graspol, drink wat en kijk wat rond als ik al snel wat zwart wits ontwaar. tussen de bulten met gras bedekte zandheuvels.De burcht is dit jaar voor het eerst bewoond. Ze komen waarschijnlijk van een burcht een stuk verderop. Doordat het waterpeil in dit gebied is verhoogd,was die burcht deze winter deels onder water komen te staan en zodoende hebben ze een wat hoger onderkomen gegraven. 

Even later komt broer of zus er ook bij. Van moeder zie ik alleen maar de rug. 

Ze struinen wat door het gras en komen steeds  dichterbij. Ik zit echter goed gecamoufleerd en uit de wind en ze hebben geen notie van de brede glimlach op mijn gezicht. Het feestje duurt meer dan twintig minuten. Daarna gaan ze weer de burcht in. 

Ik blijf nog een half uur zitten zitten en zie dat een klein vogeltje (boompieper?) gebruik maakt van de door de dassen gevormde zandheuvels om de omgeving te observeren. 

Een paar weken later kom ik een eindje verder een van de twee jongen weer tegen. Kijk wat ie doet!

De zon gaat langzaam onder en verdwijnt achter de wolken. Ik maak me heel voorzichtig uit de voeten en geniet nog even na met een mooie zonsondergang. Zal ik morgenochtend om vijf uur de wekker zetten, of niet? Vraag ik me onderwijl af..