Zomer in het Dwingelderveld.

Nadat de hitte de afgelopen nacht het land uit werd verdreven werd het vanmiddag lekker weer, van rond de twintig graden, dat ik popelde om er eindelijk weer eens alleen even op uit te gaan. Nabij Spier werd ik uit de auto gedropt een anderhalf uur later zou ik een stuk zuidelijker weer worden opgepikt.

Ik ben nog maar net onderweg als ik voel dat ik wordt bespiedt. Als ik heel langzaam beweeg om haar beter op de foto te krijgen maakt ze zich met harde blaffen uit de voeten. 

Ik kijk nog even of ik een reekalfje zie. Op grote afstand komt het reebokje kijken waarom de alarmroep nodig was.  

Waar ik het bos inruil voor de grote heide, staan wat jeneverbes struwelen fier omhoog. 

Op de dode takken zitten twee platbuiken te zonnebaden, 

De donkere achtergrond van de struik geeft een mooie achtergrond. De platbuik is heel plat en kort. Het vrouwtje is geel. 

Ik zie even verder wat blauws zitten en verwacht het mannetje platbuik te zien maar het blijkt een mannetje van de gewone oeverlibel te zijn. Hij is langer dan de platbuik en in de vleugels mist het zwarte stuk met gele aders.  

Het pluizige veenpluis langs de waterkant.

De gamma uil is helemaal uit het Middellandse zee gebied deze kant op gevlogen en inmiddels in grote aantallen  aanwezig 

De heideringelrups is een typische heidebewoner. Het is een niet veel voorkomende nachtvlinder die eerst in grote nesten bivakkeert maar als ze groter worden alleen de wijde wereld intrekken. 

Als de dopheide gaat bloeien komt ook het heideblauwtje uit zijn pop gekropen. Het mannetje is blauw met een witte franje. 

Van onderen zien we zijn opvallende stippenpatroon. 

Vergroot. 

De pluisjes van het eenarig wollegras laten los en gaan samen met het zaadje door de wind gedreven op reis naar hopelijk vruchtbare gronden.   

Ik moet een beetje doorlopen om mijn 'taxi' te halen en let alleen nog maar op opvallende zaken. De rups van de nachtpauwoog trekt natuurlijk mijn aandacht. 

Ik kom in een gebied waar vaak veel schapen lopen. Het blad van de hulst is schijnbaar zo lekker dat ze de scherpe bladeren trotseren. Hij is helemaal rond gesnoeid

Twee kraaien op wacht. 

Ik zie vele dikkopjes vliegen. Hierbij het groot dikkopje. Te herkennen aan zijn haakje aan de voelsprieten. Nog net te zien op de foto.  

Een paar dagen later ben ik er alweer. Ik las namelijk dat er bij het Holtveen al dagenlang een slangenarend wordt gespot en ik ben benieuwd of ik die kan spotten. Te laat realiseerde ik mij dat de adders war hij op jaagt 's avonds wegkruipen en de arend wellicht vroeg op stok gaat. Het belemmerde me natuurlijk niet om volop te genieten van al het andere wat voorbij kwam.

Ik was nog maar net onderweg als er weer een ree los komt van de grond. 

Aan het einde van de regenboog.. 

In het westen hing een schilderachtige lucht. 

De wind was gaan liggen en het werd steeds mooier in de lucht.

De panoramastand op mijn camera doet het toch redelijk goed. 

Ik mijmer nog even hoe ik hier nog maar twee maanden geleden in een sneeuwbui liep en imposante wolken fotografeerde. :  http://bartjestruun.blogspot.nl/2016/04/sneeuwbuien-boven-het-holtveen.html