Waar je 3G overgaat in een enkele G en waar zelfs Google Maps het soms even niet meer weet, daar was ik vandaag. Ik doorkruiste de geestdodende kanaalstreek om even later door een hek een andere wereld binnen te stappen om hier vergaande industrie vast te leggen. Het deed me denken aan mijn pubertijd, waar we onze tussenuren vulden door rond te lopen in oude gebouwen. Qua fotografie en manier van kijken moet ik nog veel leren merk ik, maar voor een eerste keer ben ik niet ontevreden. 'Waarom ga je niet Urbex fotografie doen? ' werd me gevraagd en inderdaad, het is altijd goed voor je ontwikkeling om de wereld ook eens van de andere kant te bekijken. Wat een mooi symbool was het dan ook, dat ik in een greppel, precies onder deze twee ogen, een lens van een camera vond. Dat juist Nicky, die me de vraag stelde,  deze ogen blijkt te hebben gespoten ( https://www.nickynahafahik.com ) maakt het nog leuker.  In de door een brand verwoeste fabriekshal hing een prachtig schild...

            Eind juli en begin augustus 2018, trok de zomer alle registers open met steeds nieuwe warmte en droogte records. Door de droogte regende het dorre bladeren, de reptielen kropen weg in de grond en  het gras kleurde geel. We stonden veertien dagen op een natuurcamping in Eesveen en genoten van al het moois op en rondom onze tijdelijke woonomgeving. De zon komt rond zes uur boven de horizon uit. Dit blijft het mooiste moment van de dag om buiten te zijn en het is nog even een paar uurtjes aangenaam weer buiten.  Op een weiland direct naast de camping.   Midden in het bosgebied ligt een mooi stuk heide met grafheuvels en oude karrensporen. De nevel blijft hier net wat langer hangen dan op de weilanden en zorgt voor een mysterieuze sfeer.  Als de zon wat hoger klimt is het tijd om mijn favoriete vriendjes van deze vakantie op te zoeken. Boomkikkerpubers!  Als de zon op de braamstruiken gaat schijnen...