Met dag en dauw in het Mantingerveld
Om kwart voor zeven werd ik wakker gemaakt door mijn dochtertje en ik besefte direct dat ik er uit moest. Door de opklaringen, het wegvallen van de wind en de vele buien van de afgelopen weken verwachtte ik gisteravond al dat het wel eens een een mooie ochtend met grondmist kon worden. Een blik door de gordijnen leerde me dat de zon net op was. De paar aanwezige wolken waren zachtroze. Ik graaide wat koekjes en een pakje sinaasappelsap mee en ging op weg. Direct buiten het dorp hing de mist nog als een deken over de weilanden. Ik maakte wat foto's links en rechts en besloot richting het Mantingerveld te gaan. In juni had ik daar immers ook een prachtige wandeling in de mist gemaakt.
Links en rechts maak ik onderweg wat foto's en had de hoop een ree te zien. |
Zelfs een weg is mooi deze ochtend. Alles heeft een mooie gele kleur. |
De duizenden spinnenwebben van het veld zie je alleen maar met mist. Het zijn ware kunstenaars. |
De eerste mens die het wiel uitvond deed zijn inspiratiemoment vast op toen hij met zijn hoofd in een spinnenweb liep.. |
Ik hoop al een paar jaar op dit beeld en opeens zie ik het, een libel bezaaid met dauwdruppels. |
'Het is net of er kleine pareltjes op zitten' zegt mij dochter. |
Ik pak het strootje heel voorzichtig op en maak nog een foto met tegenlicht. De libel trekt zich er niets van aan en blijft de stengel klemvast houden.Het is een mannetje zwarte heidelibel. |
Natuurlijk ben ik ook even langs de bekendste boom van dit gebied gelopen. |
Teken en andere ongedierte jeukt natuurlijk. Sommige takken zijn bijzonder gewild, precies de juiste hoogte. |
Jeneverbessen staan hier in alle soorten en maten. |
Wie bekijkt wie? |
Reacties
Een reactie posten
Benieuwd naar je reactie.