Uitsluipende glassnijders tijdens de excursie van IVN Hoogeveen naar het Woldlakebos.

Waar denk je aan als ik het heb over een uitsluipende glassnijder? Dit is niet een ambachtelijke techneut die zijn 's nachts zijn huis uit sluipt, maar heeft natuurlijk met libellen te maken. 

Het was een een half jaar geleden dat ik in het Woldlakebos was. Dit is één van de mooiste plekken van Nederland om libellen te zien. Vorige week zouden we al op pad, maar met een temperatuur van 8 graden vloog er natuurlijk nog niets en werd het uitgesteld. Hoe anders was het een week later, op de eerste officiële zomerse dag van het jaar zaten er zweetdruppels op mijn voorhoofd. Hero Moorlag van IVN Hoogeveen leidde deze excursie en we zagen weer bijzonder veel libellen en oude jassen van nimfen voorbij komen. 

Een vrouwtje glassnijder weet Hero direct te vertellen.  

Te herkennen aan onder andere haar vele haar op haar schouders en achterlijf. De schaduw van de vleugels op de berk vond ik mooi.

Ik zie vleugels glimmen in de zon. Nog maar net uitgeslopen concludeer ik en jawel hoor; als ik beter kijk zie ik het huidje van de nimf er nog vlak onder zitten.

Hierbij de jas. Bovenaan is het opengescheurd en is de libel uit geslopen. Ze zijn best nog wel groot en vederlicht.

Hero ontdekt een paar meter verderop een mislukte poging van een glassnijder om uit haar oude jas te kruipen. 

Ook de zegge soorten bloeien en Jan Mager legt het verschil uit tussen het moeraszegge en oeverzegge, wat hier beide groeit. 

Moeraszegge met bovenop de wat dikkere mannelijke aren en daaronder de vrouwelijke.  

Het mannetje vuurjuffer heeft een vrouwtje in de nek gegrepen. 

Het vrouwtje gaat vervolgens met haar onderlijf omhoog naar het geslachtsorgaan van het mannetje, dat net onder de vleugels ligt. Zo ontstaat het bekende paringswiel. Dit paartje stelt mijn aanwezigheid niet op prijs en vliegen gezamenlijk verder, op zoek naar een rustiger plekje.  

Één van de honderden smaragdlibellen die we vandaag zagen. Hier een mannetje. Te herkennen aan zijn knotsvormige lichaam.

Een smaragdlibel die net is uitgeslopen. Zijn vleugels zitten nog samengevouwen boven zijn lichaam. Iets wat als de vleugels zijn 'volgepompt' niet meer kan. Hij begint na een paar jaar onder water te hebben geleefd aan zijn laatste fase van zijn leven die maar zo'n zes weken duurt en maar één doel heeft. Voortplanten.

We ontdekken tientallen huidjes en vele pas uitgeslopen smaragdlibellen. Als we een paar uur eerder waren dan waren we er getuige van geweest. Let ook eens op de vorm van de jas die veel minder lang is dan die van de glassnijder.. 

Viervlekken zitten vaak ergens bovenin een rietstengel en zijn zodoende vaak heel gemakkelijk te fotograferen. Zie eens hoe mooi er kronkelende structuren er in de doorzichtige vleugels zitten. 

Hier met wat meer contrast een detail van de vleugels. 

Piet Zwaan doet waar een Zwaan goed in is; onderwaterplanten verzamelen. Hier heeft hij het het zeldzame groot blaasjeskruid opgedoken. Met zijn vangblaasjes die vacuüm is het een echte vleeseter. Als een insect de haartjes op de blaasjes aanraakt dan knappen de blaasjes open en wordt de insect naar binnen gezogen en door de plant verteerd.

Nog steeds net uitgekeken? Kijk dan hoe het hier in het najaar uitziet op: http://bartjestruun.blogspot.nl/2015/09/kleine-beestjes-van-het-woldlakebos.html