Rol- en golfwolken boven Drenthe in de ochtend van 28 augustus 2016
Link ophalen
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Andere apps
-
Na een heerlijke onweersavond/nacht had ik al een beetje gehoopt op een toetje vandaag. Gisteravond kwam ik tot de conclusie dat mijn dochter mij inmiddels in enthousiasme is gepasseerd. Om half tien kwam ze me dan ook uit bed schreeuwen met een 'buienalarm'. Een blik door het wc-raampje maakte me duidelijk dat er in de verte een rolwolk aan kwam. Nu was dát nu precies wat ze gisterenavond, tijdens de onweersshow, zei dat ze héél graag ooit nog eens een rolwolk wilde zien.
Binnen 5 minuten stonden we aan de rand van het dorp te genieten van een kilometers lange rolwolk
Een panoramafoto trekt de boel wat rond, maar geeft wel een meer totaalplaatje van de bui erachter. De wolk trok met een noodgang over en helaas zagen we hem niet echt rollen.
Daarom hadden we een goed excuus om nog even heel snel met de auto erachter aan te gaan. Ik gunde mezelf, ondanks aandringen, geen ontbijt en vergat mijn mobiel en geld mee te nemen. We haalden hem niet meer in. Aangekomen bij het Mantingerveld maakte ik nog een plaatje en filmpje van de achterkant van de rolwolk. Als een sigaar was tie inmiddels kilometers van de bui vandaan verwijderd en voor een leek al niet meer als zodanig te herkennen,.
Ik wilde op weg naar huis om mijn, inmiddels rammelende, buik te vullen maar in de verte zag ik een mooi nieuw exemplaar de lucht inschieten.
Aan de achterkant een opvallend platte structuur die richting de Boerenveensche plassen trok.
De bui komt dichterbij en ik zie een eerste opvallende golf ontstaan.
Het is een imponerend gezicht.
Het onweer komt ook dichterbij en bedenk peinzend wat we gaan doen terwijl Alinda foto's maakt voor het jeugdjournaal.
Terwijl ik mijn dochter de auto in stuur, maak ik nog wat plaatjes van deze bijzondere wolken. Ze duidden in erop dat de wind bovenin sneller gaat en uit andere richting komt, dan aan de grond.
Er komt in de verte weer een witte band opzetten.'Weer een rolwolk' schreeuwt Alinda mij toe.
Ik geniet echter eerst nog even van de golfwolken boven mijn hoofd.
'Twintig seconden' schreeuwt ze. Het onweer komt nu inderdaad snel dichterbij. Helaas geen bliksem toevallig op de foto kunnen krijgen maar wel op het filmpje onderaan deze blog.
Inderdaad komt er weer een kleine rolwolk, in wording, over ons heen. Een angstig moment vertelde ze me later.
Het begint hierna wat te spetteren en we rijden snel weg op weg naar huis. Inmiddels is het wel tijd voor een brunch dacht ik zo.. Hieronder ook filmbeelden van bovenstaande belevenissen:
De maand september 2016 begint op weergebied steeds meer bijzonder geworden. Ook vandaag tikte de thermometer in Drenthe weer bijna de tropische waarde van dertig graden Celsius aan. Dit heeft direct zijn weerslag op de natuur. De vinders en libellen vliegen nog volop. Ik had geluk en maakte precies een foto op het moment dat de heidelibel ging zitten. Nou ja, geluk. Ik was al minutenlang bezig om van alle kanten dit vrouwtje van de bruinrode heidelibel te bekijken en vast te leggen. Ze kwam na korte vluchten telkens weer terug naar haar favoriete tak. Met tegenlicht zie je mooie de aders in de vleugels . Op de grond zie ik een poepje van een das. Vol met pitten van de Amerikaanse vogelkers, Normaal graaft de das een mestputje waar hij keurig zijn behoefte in doet, maar soms kom je ze ook zo tegen. De das is een echte opportunist en eet wat hem voor de snuit komt. De bessen van de Amerikaanse vogelkers zijn niet alleen bij de das gewild. Er...
Het Roegwold was voor mij een onbekende naam, maar na vandaag zal ik het nooit meer vergeten. Midden in de provincie Groningen, van Kolham tot aan Steendam, is de de laatste jaren een prachtig nieuw natuurgebied ontstaan. Tijdens de graafwerkzaamheden stuitten de kraanmachinisten op boomstronken van dennen en eiken die meer dan vierduizend jaar in het veen verstopt zijn geweest. Ga je mee op zoek? Rond half acht kleurt de hemel licht roze en geel nabij de til over het afwateringskanaal ten zuidwesten van het Schildmeer. Ik ploeter 50 meter door het riet op zoek naar de eerste glimp van de opkomende zon. De Uiterburensloot richting Schildwolde. Een half uur later geeft de zon de wereld een compleet ander gezicht. Ik wrijf eens in mijn ogen. Rijdt daar nu een authentieke Gado-bus uit de jaren tachtig over de weg? De losstaande kerktoren van Schildwolde. Ik bevind me nu een paar meter hoger op een zandrug waar alle buurdor...
Bij paddenstoelen denken de meeste mensen aan de herfst én aan bossen. De hele wereld is echter vergeven van schimmels en vormen een onmisbare schakel in de natuur. Zelfs op de schrale zandgronden kan je paddenstoelen vinden, vooral op de afgegraven natuurontwikkelsterreine zijn binnen een paar jaar soms hele zeldzame pioniersoorten te vinden. Dikwijls zien ze er bescheiden uit maar de schoonheid en variatie is fantastisch. Een paar jaar verder zijn de heide, grassen en andere planten zo groot geworden dat deze paddenstoelen weer verdwijnen. In ongeroerde schrale weilanden groeien dan weer heel andere soorten. De wasplaten die je hier soms kan vinden worden tot de orchideeën onder de paddenstoelen gerekend. Overigens heb ik de meeste soorten gevonden met behulp van enkele paddenstoelenkenners. Daarvoor mijn grote dank! De zandaardtong is een klein paddenstoeltje maar rechts is een nog kleinere soort waar we lang naar hebben gezocht. De gesteeld veenknoopje. ...
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien. In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan. Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen. Langs een pad is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid...
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la...
Waar tot in de jaren ’50 boer, burger en dier nog redelijk in harmonie samenleefden, botsen de belangen tegenwoordig steeds vaker. We wonen met veel op weinig ruimte, en we willen steeds meer. De natuur wordt op veel plekken ingeperkt, overvoerd met meststoffen en vergiftigd – en raakt op allerlei manieren in de knel. Brandnetels, bramen, mais en raaigras tieren ondertussen welig. Om soorten te beschermen werden regels opgesteld. Maar boer en burger voelden zich daardoor vaak juist zelf beperkt in hun ruimte en groei. Ook zij kwamen in de knel. Boosheid en frustratie groeiden, en het debat werd steeds stekeliger – als bramenstruiken in een overwoekerd veld. Het lijkt soms wel een slecht sprookje, zonder helden, waarin trollen het script zijn gaan schrijven. En ze leefden nog kort en ongelukkig. Maar kan het ook anders? Jazeker. Rondom mijn woonplaats Stuifzand, op de grens van zand en veen, zie ik tijdens mijn omzwervingen een waardevol, kleinschalig cultuurlandschap. Koeien grazen er ...
Het kan vriezen en het kan dooien. De winter 2016/2017 kent inmiddels al verschillende koudere en weer wat warmere episodes. Hier in Drenthe zitten we, vergeleken met de rest van het land, aardig goed qua winterbeleving. Ook vandaag was het grijs en koud maar ik moest er even uit. Terwijl de hond van de buren de ijsdikte en watertemperatuur inspecteerde leefde ik me uit met mijn fototoestel. Op de grens van het golvende water en ijs ontdekte ik de mooiste creaties. Pure kunstvormen die per tiende van een seconde weer een andere vorm aannamen. De sneeuw stoof over het ijs. In het filmpje zijn de overgangen ook mooi te zien en was er ook een ijstester bij me in de buurt :-)
De naam Kinholt wordt voor het eerst genoemd in 1511. Destijds was het een uitgestrekt, nat bos aan beide kanten van het Oude Diep. Het strekte zich uit van Echten tot aan de plek waar nu de Hoofdstraat van Hoogeveen ligt. Thans is er nog maar een klein deel van over. Boomklever op zoek naar insecten. Een kaart van het Kinholt, links is zuiden, rechts is noorden. Jaartal: 1628 (fotoarchief A. Metselaar) Het woord kine of kene betekent ‘geul’ en zou verwijzen naar de oude naam van het Oude Diep. We mogen gerust aannemen dat het bos zelf al vele eeuwen ouder is. De bomen werden echter regelmatig gekapt en voor allerlei doeleinden gebruikt. Daarom zul je in het bos geen bomen aantreffen die ouder zijn dan 200 jaar. Toch kunnen hier bomen groeien met eeuwenoude genetische afstamming. Op sommige plekken is de bodem onaangeroerd gebleven, iets wat in Nederland zeldzaam is. Toen ik in de archieven zocht naar bijzondere vondsten uit dit gebied, ontdekte ik dat hier in 1931 de ...
De laatste jaren ga ik een paar keer per jaar naar het Bargerveen. Het gebied laat zien hoe vroeger het grootste gedeelte van oost Drenthe er uit zag; leeg, nat en kaal. Gevaarlijk volgens de buitenstaander. Onweerstaanbaar mooi volgens een natuurliefhebber. De uitgestrekte heidevelden herbergen in het voorjaar en zomer duizenden libellen, vlinders, adders en vogels en dan is het een waar feest om hier rond te struinen. Zo niet vandaag. In het westen van het land was het onbewolkt en de verwachting was dat vanmiddag ook hier de zon zou doorbreken. De temperatuur van 11 graden zou aan de grond dan snel enkele graden kunnen stijgen. Ik hoopte dat het de adders zou verleiden om te komen zonnebaden. Helaas bleef het grijs en kil. Samen met harde noordwesten wind kon het niet verhinderen dat het een leuke middag werd. Als ik aan kom rijden zie ik twee kievieten foerageren op de parkeerplaats. Ik zet de auto er vlakbij neer. Ze gaan rustig door, zelfs als ...
De gekraagde aardster is een soort die ik al poosje op mijn wensenlijstje heb staan. Zo bijzonder is tie niet meer, maar vanwege zijn uiterlijk spreekt ie toch wel tot de verbeelding. Ik moest er snel bij zijn want als het de komende week flink gaat vriezen, zal het snel gedaan zijn met zijn pracht. Vandaag had ik geluk. Hoe beter ik keek, hoe meer ik er vond. In totaal meer dan vijftig. De aardster is in het najaar als een bol zichtbaar. De bol knapt open en zes lippen krullen af naar beneden. Ze vallen ondanks hun grootte en afwijkende vorm, bijna niet op met hun bruine kleur tussen de eikenbladeren. Je hoeft niet dwars door het bos om ze te zoeken. Daar zal je ze wellicht niet eens vinden, ze staan langs het fietspad. Vroeger was dit een schelpenpad en langzamerhand is het kalk hieruit het grond in gespoeld . Dit zorgt voor een gunstige bodemhuishouding voor meer paddenstoelen en planten, die anders vooral langs de kust plaatsvinden. De li...
Reacties
Een reactie posten
Benieuwd naar je reactie.