Rol- en golfwolken boven Drenthe in de ochtend van 28 augustus 2016
Link ophalen
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Andere apps
-
Na een heerlijke onweersavond/nacht had ik al een beetje gehoopt op een toetje vandaag. Gisteravond kwam ik tot de conclusie dat mijn dochter mij inmiddels in enthousiasme is gepasseerd. Om half tien kwam ze me dan ook uit bed schreeuwen met een 'buienalarm'. Een blik door het wc-raampje maakte me duidelijk dat er in de verte een rolwolk aan kwam. Nu was dát nu precies wat ze gisterenavond, tijdens de onweersshow, zei dat ze héél graag ooit nog eens een rolwolk wilde zien.
Binnen 5 minuten stonden we aan de rand van het dorp te genieten van een kilometers lange rolwolk
Een panoramafoto trekt de boel wat rond, maar geeft wel een meer totaalplaatje van de bui erachter. De wolk trok met een noodgang over en helaas zagen we hem niet echt rollen.
Daarom hadden we een goed excuus om nog even heel snel met de auto erachter aan te gaan. Ik gunde mezelf, ondanks aandringen, geen ontbijt en vergat mijn mobiel en geld mee te nemen. We haalden hem niet meer in. Aangekomen bij het Mantingerveld maakte ik nog een plaatje en filmpje van de achterkant van de rolwolk. Als een sigaar was tie inmiddels kilometers van de bui vandaan verwijderd en voor een leek al niet meer als zodanig te herkennen,.
Ik wilde op weg naar huis om mijn, inmiddels rammelende, buik te vullen maar in de verte zag ik een mooi nieuw exemplaar de lucht inschieten.
Aan de achterkant een opvallend platte structuur die richting de Boerenveensche plassen trok.
De bui komt dichterbij en ik zie een eerste opvallende golf ontstaan.
Het is een imponerend gezicht.
Het onweer komt ook dichterbij en bedenk peinzend wat we gaan doen terwijl Alinda foto's maakt voor het jeugdjournaal.
Terwijl ik mijn dochter de auto in stuur, maak ik nog wat plaatjes van deze bijzondere wolken. Ze duidden in erop dat de wind bovenin sneller gaat en uit andere richting komt, dan aan de grond.
Er komt in de verte weer een witte band opzetten.'Weer een rolwolk' schreeuwt Alinda mij toe.
Ik geniet echter eerst nog even van de golfwolken boven mijn hoofd.
'Twintig seconden' schreeuwt ze. Het onweer komt nu inderdaad snel dichterbij. Helaas geen bliksem toevallig op de foto kunnen krijgen maar wel op het filmpje onderaan deze blog.
Inderdaad komt er weer een kleine rolwolk, in wording, over ons heen. Een angstig moment vertelde ze me later.
Het begint hierna wat te spetteren en we rijden snel weg op weg naar huis. Inmiddels is het wel tijd voor een brunch dacht ik zo.. Hieronder ook filmbeelden van bovenstaande belevenissen:
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien. In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan. Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen. Langs een pad is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid van dit vioolt
De maand september 2016 begint op weergebied steeds meer bijzonder geworden. Ook vandaag tikte de thermometer in Drenthe weer bijna de tropische waarde van dertig graden Celsius aan. Dit heeft direct zijn weerslag op de natuur. De vinders en libellen vliegen nog volop. Ik had geluk en maakte precies een foto op het moment dat de heidelibel ging zitten. Nou ja, geluk. Ik was al minutenlang bezig om van alle kanten dit vrouwtje van de bruinrode heidelibel te bekijken en vast te leggen. Ze kwam na korte vluchten telkens weer terug naar haar favoriete tak. Met tegenlicht zie je mooie de aders in de vleugels . Op de grond zie ik een poepje van een das. Vol met pitten van de Amerikaanse vogelkers, Normaal graaft de das een mestputje waar hij keurig zijn behoefte in doet, maar soms kom je ze ook zo tegen. De das is een echte opportunist en eet wat hem voor de snuit komt. De bessen van de Amerikaanse vogelkers zijn niet alleen bij de das gewild. Er zitten verschillen
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la
Reacties
Een reactie posten
Benieuwd naar je reactie.