Zomaar een akker nabij Nolde.

Vanmiddag was ik op pad met mijn archeologieclubje. Slenterend over de maisakkers op zoek naar bewerkt vuursteen valt mijn oog op zoveel meer.

We staan aan de vooravond van een vorstperiode. Sinds een paar uur stroomt polaire lucht over het Drentse land. Bovenin de lucht vriest het tot zo'n 30 graden en doordat deze koude lucht over de relatief warme Noordzee stroomt, zijn er talrijke sneeuw- en hagelbuien ontstaan.  In de ijskap van zo'n bui zie ik een bijzon en een gedeelte van een kleine kring om de zon.  

Een bijzon is niet bijzonder, het komt heel veel voor maar de meeste mensen letten er gewoon niet op.  

Aan de ene kant wanorde..

En van de andere kant een duidelijke orde. Het is maar vanuit welk perspectief  je de zaken bekijkt. 

Op het eerste gezicht is er niet veel leven te bekennen op zo'n akker. Ik ontdek poortafdrukken van twee reeën, een vos en even later een holletje van een konijn. 

Een klein paddenstoeltje en terwijl ik een foto maak, landt er een klein vliegje. 

De hoed duw ik iets omhoog en het geeft direct een heel andere aanblik..  

Hoge maisstengels vangen veel wind en daarom heeft de maisplant wortels die als een soort omgekeerde paraplu de grond ingroeien. Het is toch prachtig hoe de natuur uiteindelijk voor elk probleem een oplossing lijkt te ontwikkelen. 

Tegenlicht met lensflare. In dit geval wel mooi vind ik. 

Stilleven met een eikel. 

Naarmate de middag vordert worden de buien zwaarder. Er is rechtsboven zelfs een plukje mammatus te zien. (hangende borsten)

Tegen zonsondergang zie ik mooie luchten en besluit nog even langs een heideveld te rijden. Het is nog maar 1 graad boven nul en nu de de ondergaande zon tegen een hagelbui aan schijnt geeft het een ietwat dreigend plaatje. 

Tijd om naar huis te gaan.