Een zonnig Lauwersoog met dansende baardmannetjes terwijl in Drenthe alles bedekt raakt onder de ruige rijp.
Link ophalen
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Andere apps
-
Het beste antwoord op als je blue monday gevoelens hebt, is erop uit te gaan. Wat werkt er beter dan al je goede voornemens te begraven in de klei van Moddergat en te genieten van een heuse fata morgana boven het water ?
De laatste jaren ga ik steevast met Hero Moorlag in de winterperiode naar Lauwersoog om te vogelen. Nu ben ik niet zo'n vogelaar en we worden door de echte mannen met de lange toeters vaak wat meewarig aangekeken met onze kleine camera's maar wat zien we iedere jaar weer leuke dingen in het hoge noorden.
Ondertussen is het mistig en vorstig in Drenthe en is er na twee dagen een prachtige ruige rijp ontstaan. Wat een verschillen in ons kleine landje.
Wilde zwaan
Hero weet exact op welke paaltjes de slechtvalk vaak te zien is en jawel hoor, daar zit ie. Waarschijnlijk uit te rusten van een lekker maaltje gans. Deze grote vogel die kan zelfs een blauwe reiger aan.
De rust wordt wreed verstoord als er een stuk of negen hele vreemde vogels langs komen knorren. Wat mogen we toch dankbaar zijn dat we in vredig Nederland dit soort taferelen alleen maar zien als ze oefenen .
In de haven zitten altijd veel steenlopers. Deze heeft echter een lekker dood visje te pakken. Wij gaan even later ook traditioneel aan de kibbeling en daarna weer op pad richting Moddergat.
In de polder richting Friesland liggen honderden brandganzen met op de voorgrond twee rotganzen mat hun witte vlek op de hals.
In Moddergat door de modder, op zoek naar de mooiste plaatjes.
In Moddergat kan je een heel eind over twee pieren lopen en is een heel stuk buitendijks kwelder. Het is afgaand water en prachtig onbewolkt terwijl Drenthe inmiddels onder een deken van mist zit.
Als landrot is het leuk om een boot weerspiegelt te zien zweven boven het water.
Scholeksters op het slik.
Tegen het einde van de dag beleven we ons mooiste moment met vier baardmannetjes. Wat is het vrouwtje baardmannetje -zonder baard- toch ook prachtig en zo dichtbij.
Dit is toch wel de foto van de dag. Wat een behendigheid en mooi scherp.
Het filmpje laat mooi zien hoe ze de minuscule zaadjes uit de op en neer dansende pluimen halen.
En in Drenthe? Daar is het een dag later een compleet andere wereld maar niet minder mooi. Wat veel ruige rijp. Onder de bomen sneeuwt het uit naar beneden en dat zorgt voor witte wegen.
Lopend over de heide kan je ze vaak vlak voor je zien, of nog vaker, horen wegschieten; hagedissen. In Nederland komen er vier soorten voor, de muurhagedis, de zandhagedis, de levendbarende hagedis en de pootloze hazelworm. Hagedissen zijn bij de meeste mensen wellicht vooral bekend van de vakantie. In Frankrijk lopen de muurhagedissen soms gewoon je caravan door en op die manier zijn er al verschillende in Nederland beland. Toen wij dit jaar twee weken lang in Campingplatz Am Niemetal neerstreken, zagen we binnen twee minuten al dat we een familie levendbarende hagedissen als naaste buren hadden. Wat is er dan mooier om vanuit onze luie stoel, met de zon op onze hoofden, dagenlang het normaal verborgen levenswijze van deze prachtige reptielen te observeren? Zonlicht is van levensbelang voor deze koudbloedige dieren. Een afgezaagde boomstam was favoriet voor deze hagedis. De nog vochtige schubben reflecteerden het zonlicht in alle kleuren van de regenboog. Ze was...
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien. In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan. Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen. Langs een pad is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid...
Omdat de auto naar de garage moest heb ik vanochtend de eerste echte struuntocht gelopen van 2014 van Hoogeveen naar Stuifzand. Onder een bijna voorjaarsachtige temperatuur van negen graden Celsius was het heerlijk wandelen van langs integrerende plekken vol met verrassende observaties. Als je op het station van Hoogeveen staat zie je aan de noordkant aan de andere kant van een brede sloot een verhoging begroeit met vooral eiken. Ik hoorde ooit dat dat daar een bunker zou liggen. Dat vroeg natuurlijk om nadere inspectie. Als ik naar boven klim zie ik tot mijn verrassing inderdaad iets van beton ingegraven in de heuvel. Het lijkt echter niet op een bunker maar meer op een fundering, maar waarvan? Naspeuren op internet blijkt het in eerste instantie afkomstig te zijn van luchtafweergeschut die de Duitsers in 1944 hebben geplaatst ter bescherming van spoor en station tegen aanvallen van geallieerde vliegtuigen. Maar klopt dat wel ? Op een topografische kaart ui...
Bij paddenstoelen denken de meeste mensen aan de herfst én aan bossen. De hele wereld is echter vergeven van schimmels en vormen een onmisbare schakel in de natuur. Zelfs op de schrale zandgronden kan je paddenstoelen vinden, vooral op de afgegraven natuurontwikkelsterreine zijn binnen een paar jaar soms hele zeldzame pioniersoorten te vinden. Dikwijls zien ze er bescheiden uit maar de schoonheid en variatie is fantastisch. Een paar jaar verder zijn de heide, grassen en andere planten zo groot geworden dat deze paddenstoelen weer verdwijnen. In ongeroerde schrale weilanden groeien dan weer heel andere soorten. De wasplaten die je hier soms kan vinden worden tot de orchideeën onder de paddenstoelen gerekend. Overigens heb ik de meeste soorten gevonden met behulp van enkele paddenstoelenkenners. Daarvoor mijn grote dank! De zandaardtong is een klein paddenstoeltje maar rechts is een nog kleinere soort waar we lang naar hebben gezocht. De gesteeld veenknoopje. ...
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la...
Waar tot in de jaren ’50 boer, burger en dier nog redelijk in harmonie samenleefden, botsen de belangen tegenwoordig steeds vaker. We wonen met veel op weinig ruimte, en we willen steeds meer. De natuur wordt op veel plekken ingeperkt, overvoerd met meststoffen en vergiftigd – en raakt op allerlei manieren in de knel. Brandnetels, bramen, mais en raaigras tieren ondertussen welig. Om soorten te beschermen werden regels opgesteld. Maar boer en burger voelden zich daardoor vaak juist zelf beperkt in hun ruimte en groei. Ook zij kwamen in de knel. Boosheid en frustratie groeiden, en het debat werd steeds stekeliger – als bramenstruiken in een overwoekerd veld. Het lijkt soms wel een slecht sprookje, zonder helden, waarin trollen het script zijn gaan schrijven. En ze leefden nog kort en ongelukkig. Maar kan het ook anders? Jazeker. Rondom mijn woonplaats Stuifzand, op de grens van zand en veen, zie ik tijdens mijn omzwervingen een waardevol, kleinschalig cultuurlandschap. Koeien grazen er ...
's Ochtends vroeg op fietse over de heide en langs oude veenwijken keer ik in gedachten terug naar vroeger. Een tijd waarin trekschuiten nog door moeder en kind, moeizaam door het water werden voortgetrokken. Het turf hoog opgestapeld op de schuit. Waar vader de schipper ondertussen een heerlijk jenevertje achteroversloeg. Waar de turfstekers achterdochtig alles bekeken wat boven het boekweit uitstak. In dat decor zwierf Cilie, net als ik, graag 's ochtend en 's avonds laat door de Hollandsche velden. Ze kwam van elders en werd door de plaatselijke bevolking zacht fluisterend Cilie de nevelhekse genoemd. Mensen die er anders uitzagen werden hier met de grootst mogelijk argwaan bekeken en als vanzelfsprekend kreeg ze al snel de schuld van alle mogelijke onheil. Ze werd bespot en bekogeld met stenen. Wat kon ze anders doen dan op de vlucht slaan, haar geliefde velden in? Zo nu en dan zie ik 's ochtends vroeg of 's avonds laat een glimp van haar rondzweven boven e...
Vele oudere beschavingen wisten het al; de zon is wellicht het meest magisch iets van wat er bestaat op aarde. Iedere dag hebben we weer een nieuwe kans om te genieten van dit hemels moment, als hij als een klein bolletje boven de horizon verschijnt. Maar ook vlak daarvoor, in het zogenaamde 'blauw uurtje' is het al dikwijls genieten geblazen in de natuur. Als even later de zon wat hoger staat en je hebt het geluk dat er grondmist hangt over de velden, dan is het helemaal een feestje om buiten te zijn. Dan richt ik mijn blik altijd naar beneden. De insecten en spinnewebben zijn nu op hun mooist en de beestjes kunnen nog niet bewegen, wat maakt dat ze van alle kanten zijn te fotograferen. Wat een zonsopkomst een extra dimensie geeft, is de rust die er dan nog heerst. Even geen mensen, de wind is vaak wat minder dan overdag en er zijn nog maar weinig storende geluiden te horen Ik krijg regelmatig de vraag wat de mooiste plek is om een zonsopkomst te zien in Drenthe. Ter ...
Ik had het voorrecht om een week in de Algarve te mogen verblijven voor een opleiding tot natuurcoach. Dat betekende dat de natuur mijn werkomgeving vormde. Wat wil een Bart nog meer? De hoop op een heerlijke zonnige week had ik vooraf afgeschreven. Een hogedrukgebied bevond zich ergens boven West-Europa en de depressies, die normaal vaak over Nederland trekken, moesten daardoor een zuidelijker koers beschrijven. En laat dat nu precies over Portugal gaan. Daardoor de eerste dagen geen stralend blauwe hemel maar soms Hollandse luchten. Voordeel was dat het heerlijk wandelweer was, Ik was nog maar net op het eco-resort Case Vale de Lama geïnstalleerd of het begon al te kriebelen. Mijn hele systeem wou maar een ding; strunen! Hieronder de hoogtepunten van een hele week samengevat in een fictieve wandeling van de resort naar de kliffen bij Lagos. De omgeving van het resort is een ware Hof van Eden met vogelsoorten waar je in Nederland alleen maar van kan dromen. Ee...
Het was een prachtige zonnige zondag en terwijl de dames rondjes aan het schaatsen waren, liep ik een rondje door het Asserbos. Een voor mij grotendeels onbekend bos. De laatste keer dat ik het echt beleefd heb, was zo'n dertig jaar geleden toen ik in een gewonnen positie bij een veldritje moest stoppen. Doordat ik als enige fietsend door de te steile greppels heen reed ging mijn frame naar de gruzelementen, De greppels heb ik zelfs weer gevonden vanmiddag. Daarnaast zoveel meer moois gezien waar ik toen geen weet van had.. Het parkachtige bos heeft vele lanen die bijna allemaal lijken samen te komen in een ster. Het is een geweldig paddenstoelen jaar en ik ontdekte maar weer eens een nieuwe soort die zijn naam eer aan doet. Toen ik er even aan voelde was het hard en glibberig en inderdaad; het blijkt de groene glibberzwam te zijn. Op de oude Zuiderbegraafplaats regende het bladeren en er heerste een serene rust. Opeens werd die luidruchtig verstoord door het harde...
.
Prachtige beelden, Bart! Toch maar goed dat we maandag zijn gegaan.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie maar voor mij onbekende plaats. zeker de baardmannetjes war een geluk om die te zien.
BeantwoordenVerwijderen