Een zonnig Lauwersoog met dansende baardmannetjes terwijl in Drenthe alles bedekt raakt onder de ruige rijp.
Link ophalen
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Andere apps
-
Het beste antwoord op als je blue monday gevoelens hebt, is erop uit te gaan. Wat werkt er beter dan al je goede voornemens te begraven in de klei van Moddergat en te genieten van een heuse fata morgana boven het water ?
De laatste jaren ga ik steevast met Hero Moorlag in de winterperiode naar Lauwersoog om te vogelen. Nu ben ik niet zo'n vogelaar en we worden door de echte mannen met de lange toeters vaak wat meewarig aangekeken met onze kleine camera's maar wat zien we iedere jaar weer leuke dingen in het hoge noorden.
Ondertussen is het mistig en vorstig in Drenthe en is er na twee dagen een prachtige ruige rijp ontstaan. Wat een verschillen in ons kleine landje.
Wilde zwaan
Hero weet exact op welke paaltjes de slechtvalk vaak te zien is en jawel hoor, daar zit ie. Waarschijnlijk uit te rusten van een lekker maaltje gans. Deze grote vogel die kan zelfs een blauwe reiger aan.
De rust wordt wreed verstoord als er een stuk of negen hele vreemde vogels langs komen knorren. Wat mogen we toch dankbaar zijn dat we in vredig Nederland dit soort taferelen alleen maar zien als ze oefenen .
In de haven zitten altijd veel steenlopers. Deze heeft echter een lekker dood visje te pakken. Wij gaan even later ook traditioneel aan de kibbeling en daarna weer op pad richting Moddergat.
In de polder richting Friesland liggen honderden brandganzen met op de voorgrond twee rotganzen mat hun witte vlek op de hals.
In Moddergat door de modder, op zoek naar de mooiste plaatjes.
In Moddergat kan je een heel eind over twee pieren lopen en is een heel stuk buitendijks kwelder. Het is afgaand water en prachtig onbewolkt terwijl Drenthe inmiddels onder een deken van mist zit.
Als landrot is het leuk om een boot weerspiegelt te zien zweven boven het water.
Scholeksters op het slik.
Tegen het einde van de dag beleven we ons mooiste moment met vier baardmannetjes. Wat is het vrouwtje baardmannetje -zonder baard- toch ook prachtig en zo dichtbij.
Dit is toch wel de foto van de dag. Wat een behendigheid en mooi scherp.
Het filmpje laat mooi zien hoe ze de minuscule zaadjes uit de op en neer dansende pluimen halen.
En in Drenthe? Daar is het een dag later een compleet andere wereld maar niet minder mooi. Wat veel ruige rijp. Onder de bomen sneeuwt het uit naar beneden en dat zorgt voor witte wegen.
Zon, grondmist & rijp in het voorjaar De laatste maanden was het 's ochtends dikwijls nog flink koud en mistig. Het leverde fantastische plaatjes op. Nu de ijsheiligen geweest zijn, neemt de kans op nachtvorst behoorlijk af en daarom, als afluiter van deze periode, een visuele natuurreis met mijn mooiste momenten in de vorm van een virtuele dag in het voorjaar. Voor zonsopkomst hebben moeder en veulen zin aan de dag. De maan gaat in de roze gloed van de naderende zonsopkomst onder. Als de volle maan bijna ondergaat wordt ze heel even prachtig geelrood en als een reus zo groot. Even later komt een vurige bal uit het water oprijzen. Liefdespaartje in de schijnwerpers gezet. Enkele graden vorst aan de grond levert in combinatie met mist rijp op. Op de bloemen, zoals hier een boterbloem, levert dat een ongewoon schouwspel op. Op een pinksterbloem vormen zich scherpe ijsnaalden. De libellen z...
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien. In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan. Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen. Langs een pad is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid...
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la...
Ik had het voorrecht om een week in de Algarve te mogen verblijven voor een opleiding tot natuurcoach. Dat betekende dat de natuur mijn werkomgeving vormde. Wat wil een Bart nog meer? De hoop op een heerlijke zonnige week had ik vooraf afgeschreven. Een hogedrukgebied bevond zich ergens boven West-Europa en de depressies, die normaal vaak over Nederland trekken, moesten daardoor een zuidelijker koers beschrijven. En laat dat nu precies over Portugal gaan. Daardoor de eerste dagen geen stralend blauwe hemel maar soms Hollandse luchten. Voordeel was dat het heerlijk wandelweer was, Ik was nog maar net op het eco-resort Case Vale de Lama geïnstalleerd of het begon al te kriebelen. Mijn hele systeem wou maar een ding; strunen! Hieronder de hoogtepunten van een hele week samengevat in een fictieve wandeling van de resort naar de kliffen bij Lagos. De omgeving van het resort is een ware Hof van Eden met vogelsoorten waar je in Nederland alleen maar van kan dromen. Ee...
De maand september 2016 begint op weergebied steeds meer bijzonder geworden. Ook vandaag tikte de thermometer in Drenthe weer bijna de tropische waarde van dertig graden Celsius aan. Dit heeft direct zijn weerslag op de natuur. De vinders en libellen vliegen nog volop. Ik had geluk en maakte precies een foto op het moment dat de heidelibel ging zitten. Nou ja, geluk. Ik was al minutenlang bezig om van alle kanten dit vrouwtje van de bruinrode heidelibel te bekijken en vast te leggen. Ze kwam na korte vluchten telkens weer terug naar haar favoriete tak. Met tegenlicht zie je mooie de aders in de vleugels . Op de grond zie ik een poepje van een das. Vol met pitten van de Amerikaanse vogelkers, Normaal graaft de das een mestputje waar hij keurig zijn behoefte in doet, maar soms kom je ze ook zo tegen. De das is een echte opportunist en eet wat hem voor de snuit komt. De bessen van de Amerikaanse vogelkers zijn niet alleen bij de das gewild. Er...
Ik ben niet zo van het stilzitten. Althans; dat maak ik mezelf wijs. De werkelijkheid is dat ik urenlang in het bos of op de heide kan zitten wachten op dieren die plotseling op komen dagen. De kick die dat geeft geeft me een heerlijk gevoel. Deze keer op een wel heel bijzondere plek in Vierhouten. De foto's zijn bijna allemaal gemaakt in verschillende observatiehutten van Viva la Veluwe . De boomklever is een behendig vogeltje dat moeiteloos lang boomstammen omhoog maar ook weer naar beneden loopt. Een gaai zie ik vaak vliegen maar van dichtbij fotograferen is me nog nooit gelukt. Deze sluwe vogel laat zich niet snel verrassen. Een groenling komt vlak voor me wat drinken. Hij komt heel vaak langs en eet heel wat zaden op. Hij draait ze rond in zijn bekje en trilt het binnenste eetbare deel los van de buitenkant. In tegenstelling tot de meeste andere vogels zit dit vogeltje minutenlang te eten op één plek. Tussendoor drinkt ie eens ...
Brenazet is een campinghoeve in de Auvergne. Een rustige streek in midden Frankrijk, waar het heerlijk toeven is. Zodra ik er was werd ik onrustig; ik wilde er op uit. Want wat was er veel natuur te zien rondom de hoeve. Ik telde maar liefst 15 verschillende soorten vlinders. Bijna iedere dag liep ik even een rondje, maar die eerste keer dat ik in 'het verborgen valleitje' midden in het bos kwam was niet meer te evenaren. Het leek wel of de dieren hier nog nooit een mens hadden gezien en vele vlinders, juffers als ook een familie beverraten en zelfs een boommarter liepen hier een paar meter voor mijn voeten rond te scharrelen. Op het erf bij de boerderij zag ik direct al een vlinder die me in vervoering bracht. Een kolibrievlinder zat boven mij in de vlinderstruik, te smullen van het nectar. Ik maak verschillende foto's van deze overdag vliegende nachtvlinder, die ik heb bewerkt in bovenstaande samengestelde foto. Dit was wat mij betreft de mooiste. &nbs...
Omdat de auto naar de garage moest heb ik vanochtend de eerste echte struuntocht gelopen van 2014 van Hoogeveen naar Stuifzand. Onder een bijna voorjaarsachtige temperatuur van negen graden Celsius was het heerlijk wandelen van langs integrerende plekken vol met verrassende observaties. Als je op het station van Hoogeveen staat zie je aan de noordkant aan de andere kant van een brede sloot een verhoging begroeit met vooral eiken. Ik hoorde ooit dat dat daar een bunker zou liggen. Dat vroeg natuurlijk om nadere inspectie. Als ik naar boven klim zie ik tot mijn verrassing inderdaad iets van beton ingegraven in de heuvel. Het lijkt echter niet op een bunker maar meer op een fundering, maar waarvan? Naspeuren op internet blijkt het in eerste instantie afkomstig te zijn van luchtafweergeschut die de Duitsers in 1944 hebben geplaatst ter bescherming van spoor en station tegen aanvallen van geallieerde vliegtuigen. Maar klopt dat wel ? Op een topografische kaart ui...
In 1990 liep ik er tientallen kilometers. Over de heide en door het bos. Ook regelmatig scheurde ik met een rupsvoertuig over de Elspeter heide. Als we midden in de zomer ergens stopten, kwamen er regelmatig kwajongens aan die even in het voertuig of op de foto wilden. Het geweer heb ik ingeruild voor een fototoestel en de rupsbanden zijn ingewisseld voor de nopbanden van mijn moutainbike. Wat is gebleven is mijn groene kleding en het uren lang lopen. Toen op zoek naar een denkbeeldige vijand, die gelukkig nimmer uit het oosten is komen opdagen, nu op zoek naar het leven waar ik toen met mijn neus bovenop zat, maar geen benul van had. . Bloeiende rode bosbes, ook wel vossenbes genoend 's Ochtends een half uurtje op de heide bij zo'n 14 graden levert al snel een levendbarende hagedis op. Of is het een vrouwtje zandhagedis? Helemaal gelukkig wordt ik als ik dit groene mannetje van de zandhagedis tegenkom. Nog geen 4 meter verder nog twee exemplaren. D...
Waar tot in de jaren ’50 boer, burger en dier nog redelijk in harmonie samenleefden, botsen de belangen tegenwoordig steeds vaker. We wonen met veel op weinig ruimte, en we willen steeds meer. De natuur wordt op veel plekken ingeperkt, overvoerd met meststoffen en vergiftigd – en raakt op allerlei manieren in de knel. Brandnetels, bramen, mais en raaigras tieren ondertussen welig. Om soorten te beschermen werden regels opgesteld. Maar boer en burger voelden zich daardoor vaak juist zelf beperkt in hun ruimte en groei. Ook zij kwamen in de knel. Boosheid en frustratie groeiden, en het debat werd steeds stekeliger – als bramenstruiken in een overwoekerd veld. Het lijkt soms wel een slecht sprookje, zonder helden, waarin trollen het script zijn gaan schrijven. En ze leefden nog kort en ongelukkig. Maar kan het ook anders? Jazeker. Rondom mijn woonplaats Stuifzand, op de grens van zand en veen, zie ik tijdens mijn omzwervingen een waardevol, kleinschalig cultuurlandschap. Koeien grazen er ...
.
Prachtige beelden, Bart! Toch maar goed dat we maandag zijn gegaan.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie maar voor mij onbekende plaats. zeker de baardmannetjes war een geluk om die te zien.
BeantwoordenVerwijderen