Een zonnig Lauwersoog met dansende baardmannetjes terwijl in Drenthe alles bedekt raakt onder de ruige rijp.
Link ophalen
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Andere apps
-
Het beste antwoord op als je blue monday gevoelens hebt, is erop uit te gaan. Wat werkt er beter dan al je goede voornemens te begraven in de klei van Moddergat en te genieten van een heuse fata morgana boven het water ?
De laatste jaren ga ik steevast met Hero Moorlag in de winterperiode naar Lauwersoog om te vogelen. Nu ben ik niet zo'n vogelaar en we worden door de echte mannen met de lange toeters vaak wat meewarig aangekeken met onze kleine camera's maar wat zien we iedere jaar weer leuke dingen in het hoge noorden.
Ondertussen is het mistig en vorstig in Drenthe en is er na twee dagen een prachtige ruige rijp ontstaan. Wat een verschillen in ons kleine landje.
Wilde zwaan
Hero weet exact op welke paaltjes de slechtvalk vaak te zien is en jawel hoor, daar zit ie. Waarschijnlijk uit te rusten van een lekker maaltje gans. Deze grote vogel die kan zelfs een blauwe reiger aan.
De rust wordt wreed verstoord als er een stuk of negen hele vreemde vogels langs komen knorren. Wat mogen we toch dankbaar zijn dat we in vredig Nederland dit soort taferelen alleen maar zien als ze oefenen .
In de haven zitten altijd veel steenlopers. Deze heeft echter een lekker dood visje te pakken. Wij gaan even later ook traditioneel aan de kibbeling en daarna weer op pad richting Moddergat.
In de polder richting Friesland liggen honderden brandganzen met op de voorgrond twee rotganzen mat hun witte vlek op de hals.
In Moddergat door de modder, op zoek naar de mooiste plaatjes.
In Moddergat kan je een heel eind over twee pieren lopen en is een heel stuk buitendijks kwelder. Het is afgaand water en prachtig onbewolkt terwijl Drenthe inmiddels onder een deken van mist zit.
Als landrot is het leuk om een boot weerspiegelt te zien zweven boven het water.
Scholeksters op het slik.
Tegen het einde van de dag beleven we ons mooiste moment met vier baardmannetjes. Wat is het vrouwtje baardmannetje -zonder baard- toch ook prachtig en zo dichtbij.
Dit is toch wel de foto van de dag. Wat een behendigheid en mooi scherp.
Het filmpje laat mooi zien hoe ze de minuscule zaadjes uit de op en neer dansende pluimen halen.
En in Drenthe? Daar is het een dag later een compleet andere wereld maar niet minder mooi. Wat veel ruige rijp. Onder de bomen sneeuwt het uit naar beneden en dat zorgt voor witte wegen.
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien. In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan. Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen. Langs een pad is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid van dit vioolt
De maand september 2016 begint op weergebied steeds meer bijzonder geworden. Ook vandaag tikte de thermometer in Drenthe weer bijna de tropische waarde van dertig graden Celsius aan. Dit heeft direct zijn weerslag op de natuur. De vinders en libellen vliegen nog volop. Ik had geluk en maakte precies een foto op het moment dat de heidelibel ging zitten. Nou ja, geluk. Ik was al minutenlang bezig om van alle kanten dit vrouwtje van de bruinrode heidelibel te bekijken en vast te leggen. Ze kwam na korte vluchten telkens weer terug naar haar favoriete tak. Met tegenlicht zie je mooie de aders in de vleugels . Op de grond zie ik een poepje van een das. Vol met pitten van de Amerikaanse vogelkers, Normaal graaft de das een mestputje waar hij keurig zijn behoefte in doet, maar soms kom je ze ook zo tegen. De das is een echte opportunist en eet wat hem voor de snuit komt. De bessen van de Amerikaanse vogelkers zijn niet alleen bij de das gewild. Er zitten verschillen
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la
.
Prachtige beelden, Bart! Toch maar goed dat we maandag zijn gegaan.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie maar voor mij onbekende plaats. zeker de baardmannetjes war een geluk om die te zien.
BeantwoordenVerwijderen