Een zonnig Lauwersoog met dansende baardmannetjes terwijl in Drenthe alles bedekt raakt onder de ruige rijp.
Link ophalen
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Andere apps
-
Het beste antwoord op als je blue monday gevoelens hebt, is erop uit te gaan. Wat werkt er beter dan al je goede voornemens te begraven in de klei van Moddergat en te genieten van een heuse fata morgana boven het water ?
De laatste jaren ga ik steevast met Hero Moorlag in de winterperiode naar Lauwersoog om te vogelen. Nu ben ik niet zo'n vogelaar en we worden door de echte mannen met de lange toeters vaak wat meewarig aangekeken met onze kleine camera's maar wat zien we iedere jaar weer leuke dingen in het hoge noorden.
Ondertussen is het mistig en vorstig in Drenthe en is er na twee dagen een prachtige ruige rijp ontstaan. Wat een verschillen in ons kleine landje.
Wilde zwaan
Hero weet exact op welke paaltjes de slechtvalk vaak te zien is en jawel hoor, daar zit ie. Waarschijnlijk uit te rusten van een lekker maaltje gans. Deze grote vogel die kan zelfs een blauwe reiger aan.
De rust wordt wreed verstoord als er een stuk of negen hele vreemde vogels langs komen knorren. Wat mogen we toch dankbaar zijn dat we in vredig Nederland dit soort taferelen alleen maar zien als ze oefenen .
In de haven zitten altijd veel steenlopers. Deze heeft echter een lekker dood visje te pakken. Wij gaan even later ook traditioneel aan de kibbeling en daarna weer op pad richting Moddergat.
In de polder richting Friesland liggen honderden brandganzen met op de voorgrond twee rotganzen mat hun witte vlek op de hals.
In Moddergat door de modder, op zoek naar de mooiste plaatjes.
In Moddergat kan je een heel eind over twee pieren lopen en is een heel stuk buitendijks kwelder. Het is afgaand water en prachtig onbewolkt terwijl Drenthe inmiddels onder een deken van mist zit.
Als landrot is het leuk om een boot weerspiegelt te zien zweven boven het water.
Scholeksters op het slik.
Tegen het einde van de dag beleven we ons mooiste moment met vier baardmannetjes. Wat is het vrouwtje baardmannetje -zonder baard- toch ook prachtig en zo dichtbij.
Dit is toch wel de foto van de dag. Wat een behendigheid en mooi scherp.
Het filmpje laat mooi zien hoe ze de minuscule zaadjes uit de op en neer dansende pluimen halen.
En in Drenthe? Daar is het een dag later een compleet andere wereld maar niet minder mooi. Wat veel ruige rijp. Onder de bomen sneeuwt het uit naar beneden en dat zorgt voor witte wegen.
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien. In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan. Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen. Langs een pad is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid...
Waar tot in de jaren ’50 boer, burger en dier nog redelijk in harmonie samenleefden, botsen de belangen tegenwoordig steeds vaker. We wonen met veel op weinig ruimte, en we willen steeds meer. De natuur wordt op veel plekken ingeperkt, overvoerd met meststoffen en vergiftigd – en raakt op allerlei manieren in de knel. Brandnetels, bramen, mais en raaigras tieren ondertussen welig. Om soorten te beschermen werden regels opgesteld. Maar boer en burger voelden zich daardoor vaak juist zelf beperkt in hun ruimte en groei. Ook zij kwamen in de knel. Boosheid en frustratie groeiden, en het debat werd steeds stekeliger – als bramenstruiken in een overwoekerd veld. Het lijkt soms wel een slecht sprookje, zonder helden, waarin trollen het script zijn gaan schrijven. En ze leefden nog kort en ongelukkig. Maar kan het ook anders? Jazeker. Rondom mijn woonplaats Stuifzand, op de grens van zand en veen, zie ik tijdens mijn omzwervingen een waardevol, kleinschalig cultuurlandschap. Koeien grazen er ...
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la...
De plaats Hoogeveen weten de meeste mensen wel te liggen maar waar die naam nu precies vandaag komt weet de gemiddelde Nederlander niet. Hoogveen lijkt ook iets van lang vergeten dagen. Toen Nederland nog nederig was. Bijna al het veen is afgegraven en in de turfkachel beland. Op wat er nog over is zijn we heel zuinig geworden. Het hypocriete is dat momenteel nog steeds veel veen wordt afgegraven in bijvoorbeeld Estland ten behoeve van onze tuinaarde. Hieronder een beeldverslag van hoe dat turf nu ontstaat en wat op het hoogveen groeit. De planten die groeien op een zwevend pakket bovenop het water noemen we levend hoogveen. Je mag de plantjes nederig noemen in hun voedselopname maar groots in hun aanpassingsvermogen. Er zijn nog maar een paar plaatsen in Nederland waar levend hoogveen is te vinden. Het Bargerveen en het Fochteloërveen zijn het meest bekend maar in verschillende kleine vennen in Drenthe zijn nog kleine stukjes te vinden. Voor een natuurliefhebber zijn...
De boswachterij Staphorst is een typische ontginningsbos, met centraal gelegen enkele heidevelden, een zwemplas en een oude vijver. Deze, met de schep gegraven !, vijver is heel anders van vorm en oorsprong dan de meeste natuurlijke vennen en gegraven veenplassen die ik ken. Hierdoor komen er enkele bijzondere libellen voor die ik graag eens wil fotograferen, De oude vijver wordt deels gevoed met kwelwater en deels door regenwater en ligt als een badkuip vrij diep in het landschap. De noordkant ligt lekker in het zonnetje en is, net als bij huizen met een tuin op het zuiden gericht, bij de insecten duidelijk meer in trek dan de koelere oeverkant. Rondom de oevers heeft er een flinke kaalslag plaats gevonden. Tot mijn verbazing groeit hier de koningsvaren. Ik ken hem vooral van zure veengronden, maar doet het op natte zandgrond ook prima. De koningsvaren kan wel tot twee meter hoog worden. Het waterranonkel is een echte zuurstof leverancier ...
Toen ik een paar jaar geleden voor het eerst een foto van een inktviszwam zag, kon ik bijna niet geloven dat die gewoon in Drenthe groeiden. Vandaag was ik dan ook dolgelukkig dat we, dankzij facebook, eindelijk een paar exemplaren vonden. Toen ik een afgebroken exemplaar weer netjes wou neerleggen schrok ik er bijna van, wat een meurgeur! Als je de bruine afscheiding bovenop de tentakels ziet dan weet je direct wat ik bedoel. Dit aspect missen jullie dan maar weer mooi. Deze paddenstoel komt oorspronkelijk niet voor in Nederland. Hij komt uit Australië en men vermoedt dat sporen van de paddenstoel door militairen in de eerste wereldoorlog zijn meegenomen naar Europa. Rond 2001 is deze zeldzame soort voor het eerst in Drenthe waargenomen. Jan Tuttel schreef al in 2004 een mooi verhaal over de herkomst van de inktviszwam: http://www.tuttel.com/natuur&landschap/inktviszwam.html In een dikke laag beukenbladeren komen de sporen tot ontwikkeling en steekt dit jo...
Vandaag een rondje maaknatuur gedaan. Eigenlijk is alles in Nederland maaknatuur. De mens die zich veelal Nederlander noemt heeft eigenlijk overal met zijn pootjes aangezeten. Mijn eerste bestemming was het milleniumbos bij Fluitenberg. Je komt daar door een doodlopend weggetje in te rijden naast de nieuwe begraafplaats. Ik zette de auto eerst maar es neer bij de grafheuvels. Vroeger moeten hier zeven stuks hebben gelegen. Twee hebben ze er hersteld. Tot mijn grote verbazing lief er een reegeit bovenop te grazen. Ze had me niet door terwijl ik op minder dan tien meter stond en liep rustig het bosje in. Reegeit bovenop een grafheuvel Het millenniumbos ligt even verderop en is kortgeleden aangeplant. Ik vind het heel goed dat mensen iets voor het milieu doen. Of een boompje planten in zo'n bos nu werkelijk iets bijdraagt op dat gebied waag ik te betwijfelen. Dat je het bewust doet voor iets of iemand en dat het een educatief karakter heeft vind ik echter wel een goed pla...
Bij paddenstoelen denken de meeste mensen aan de herfst én aan bossen. De hele wereld is echter vergeven van schimmels en vormen een onmisbare schakel in de natuur. Zelfs op de schrale zandgronden kan je paddenstoelen vinden, vooral op de afgegraven natuurontwikkelsterreine zijn binnen een paar jaar soms hele zeldzame pioniersoorten te vinden. Dikwijls zien ze er bescheiden uit maar de schoonheid en variatie is fantastisch. Een paar jaar verder zijn de heide, grassen en andere planten zo groot geworden dat deze paddenstoelen weer verdwijnen. In ongeroerde schrale weilanden groeien dan weer heel andere soorten. De wasplaten die je hier soms kan vinden worden tot de orchideeën onder de paddenstoelen gerekend. Overigens heb ik de meeste soorten gevonden met behulp van enkele paddenstoelenkenners. Daarvoor mijn grote dank! De zandaardtong is een klein paddenstoeltje maar rechts is een nog kleinere soort waar we lang naar hebben gezocht. De gesteeld veenknoopje. ...
Op de een of andere manier was ik nooit langdurig op Schiermonnikoog geweest. Ja, twee jaar geleden was ik met collega's over het wad erna toe gelopen, maar daarna was de pijp wel zo leeg dat we de eerste boot weer terug namen. Nu was ik er dan eindelijk wat langer en weer met mijn collega's. Waar de meesten van hun wat rond gingen fietsen en kroeghangen, wou ik toch ook wat meer natuur zien. Deze keer met mijn collega's Johan en Henk. Fiets je mee? We zijn nog op de boot, als ik het eerste nieuwe leven van de dag al zie. Maar liefst 17 jonge bergeenden scharrelen wat rond op het wad. Op fietse langs de dijk, zien we even later een eenvoudig nest met drie eieren tussen de stenen . Moeder of vader scholekster is dichtbij en kan ons wel wegkijken. We maken ons dan ook snel weer uit de voeten. Als de de dijk afrijden, de duinen in zien we langs het fietspad direct al velden vol staan met de rietorchis. ...
Als we de gordijnen opentrekken is het nog onbewolkt maar tijdens het vroege kerstontbijt zien we de omgeving steeds verder dichttrekken. Het vriest zo'n 2 tot 3 graden als ik besluit naar de VAM berg te gaan, want de mistlaag lijkt me dun en boven de mist uitkijken, blijft een wens van me. Onderweg zie ik de zon al door de mist heen prikken. Twee hazen zitten dicht langs de weg nog wat te dutten. Verschrikt kijkt één me aan alvorens het op lopen te zetten. Bovenop de VAM berg zie je inderdaad de pijp en top van de heuvel boven de mist uitkomen. 5 minuten later trekt het alweer wat meer dicht en zie je alleen nog maar de pijp. Tot mijn verbazing ontdek ik naast de weg een stang van een reebok liggen. Er vlak naast, staat een groepje berijpte paddenstoelen mooi te zijn in het gras. De mist wordt ook beneden wat minder dik IJskoud Buizerd Hij gaat veilig in de boom verderop zitten. Pol pijpenstrootje ...
.
Prachtige beelden, Bart! Toch maar goed dat we maandag zijn gegaan.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie maar voor mij onbekende plaats. zeker de baardmannetjes war een geluk om die te zien.
BeantwoordenVerwijderen