Nederland heeft toch wel een heerlijk afwisselend klimaat. Een recordkoude maand maart had de groei van alle planten in de wachtstand gezet, maar midden april werden er, onder een stralend blauwe lucht, dagenlang temperaturen tussen de 20 en de 25 graden gemeten.
Per dag werd het buiten kleurrijker door alle bloeiende bomen en planten. Het dierenrijk reageerde hier op hun beurt weer op en dat moest worden vastgelegd met mijn camera. Opeens had ik aan een paar uur slaap per nacht genoeg.
Een paar ochtenden waren net even wat vochtiger en als je er dan op tijd bij bent, dan zie je heerlijke sfeerbeelden.
Hoe vaak ik er ook rond dwaal, de Boerveensche plassen blijft een prachtig gebied.
Als het opwarmt, bewegen de eerste libellennimfen zich uit het water en komen er prachtige libellen uit hun rug gekropen. Hier een noordse witsnuitlibel die net is uitgeslopen. De natte vleugels laat ze in de zon opdrogen.
Als het boven de tien 12 graden wordt, doen de mannetjes van oranjetipjes hun vleugels open en zijn ze opeens veel gemakkelijker te ontdekken.
Het zijn mijn favoriete vlinders. Waar ieder mens vaak een minder leuke kant heeft, kan het oranjetipje trots zijn op zowel zijn marmerkleurige onderkant, als ook pronken met zijn oranje vleugeluiteinden.
Het wordt rond een uur of tien razendsnel warmer en de vlinders worden steeds actiever. Aan het einde van het vlinderuurtje zit dit juweeltje net even een paar seconden stil.
Ik speur het hele weiland af naar vrouwtjes maar die zijn hier nog niet uit hun pop gekropen. Dat is normaal, ze zijn altijd een paar weken later. Ik ontdek wel een klein koolwitje op een paardenbloem. Een waardevol 'onkruid' voor vlinders. Daarom mag ik het ook niet uit de tuin mag halen van mijn dochter..
Als ik even later op de schrale graslanden loop, blijkt ook hier dat de paardenbloem weer leverancier is van nectar voor de kleine vuurvlinder.
In bomen en struiken die aan de rand van het heideveld staan, kan je rond deze tijd de smaragdlibellen vinden. Het mannetje van deze grote glimmende libel kan je gemakkelijk herkennen aan de knotsvorm van zijn lichaam.
Het lichaam van het vrouwtje van de smaragdlibel is net zo mooi maar is sigaarvormig.
De viervlek is een veelvoorkomende libel, ze zijn als ze vers zijn, prachtig van kleur.
De eerste juffers die vliegen zijn de vuurjuffers, dit vers exemplaar is nog niet uit gekleurd. Een juffer is kleiner dan een libel en heeft zijn vleugels altijd langs het lichaam gestrekt. Totdat ze gaan vliegen natuurlijk, maar dat is logisch.
Ze vliegen deze week massaal. Een zandweg is een prima plek om je op te warmen voor dit uitgekleurd exemplaar.
Nu ik bijna alle libellensoorten, die momenteel vliegen in deze omgeving, redelijk mooi op de foto heb, richt ik mijn aandacht op andere kleine beestjes. Een paartje parende bastaardzandloopkevers doen het op het zand.
Waar vroeger schapen de heide in stand hielden, zie je tegenwoordig steeds meer dat ook andere grazers worden ingezet om de bomen een beetje in toom te houden.
In de avond loop ik tegen de wind in met de zon precies achter me, als ik in de verte twee reebokjes op het pad zie staan grazen. Ik stop, zie en bewonder. Ze zien me niet, horen me niet en ruiken me niet. Ik loop als een slak steeds verder tot op zo'n 20 meter en verroer me daarna niet meer.
Meer dan een half uur sta ik oog in oog, maar ze lijken wel dwars door me heen te kijken, of ik niet besta. Totdat de zon achter de struiken gaat en één bok opeens weg rent en de ander er achteraan gaat.
In dit stadium is het gewei nog bekleed met een harig velletje. In mei is het gewei uitgegroeid en veegt hij hem schoon tegen kleine boompjes aan.
Bij de voor-dassentelling bleken de dassen niet iin dat gedeelte van de burcht te zitten waar ze als jaren zitten, maar doken twee dassen opeens op enkele meters van me op, waar ik net langs was gelopen. Ik baal, ze zullen me ruiken en wegvluchten de burcht is mijn inschatting. Wellicht door vermenging met de indringende geur van een nabijgelegen boerderij, werd ik echter schijnbaar niet als gevaarlijk maar als curieus bestempeld en kwam een das heel nieuwsgierig steeds dichterbij tot op een meter of 6. Daar ging hij een hol in en ik maakte me op om me snel uit de voeten te maken.Tot mijn grote verbazing dook er nog geen 20 seconden later uit een hol vlak voor me, op nog geen 3 meter afstand, een prachtig zwart-wit kopje op. Tientallen minuten lang keken we elkaar aan. Kennelijk werd ik slaapverwekkend want hij gaapte het soms uit.
In dit geval zegt een filmpje meer dan foto's.
Op zondag 22 april werd 's ochtends al duidelijk dat er een weeromslag aan zat te komen. Als je op een warme dag namelijk deze wolkjes ziet, dan weet je bijna zeker dat het binnen een uur of acht gedaan is met het warme weer.
Persoonlijk vind ik het geweldig, deze imposante regen en hagelbuien.
De koude lucht is gearriveerd.
Ook dat heeft weer een voordeel, want nu kunnen we extra lang genieten van alle bloeiende planten en bomen.
Wat een heerlijk klimaat hebben we hier toch schreef ik toch al? :-)
De maand september 2016 begint op weergebied steeds meer bijzonder geworden. Ook vandaag tikte de thermometer in Drenthe weer bijna de tropische waarde van dertig graden Celsius aan. Dit heeft direct zijn weerslag op de natuur. De vinders en libellen vliegen nog volop. Ik had geluk en maakte precies een foto op het moment dat de heidelibel ging zitten. Nou ja, geluk. Ik was al minutenlang bezig om van alle kanten dit vrouwtje van de bruinrode heidelibel te bekijken en vast te leggen. Ze kwam na korte vluchten telkens weer terug naar haar favoriete tak. Met tegenlicht zie je mooie de aders in de vleugels . Op de grond zie ik een poepje van een das. Vol met pitten van de Amerikaanse vogelkers, Normaal graaft de das een mestputje waar hij keurig zijn behoefte in doet, maar soms kom je ze ook zo tegen. De das is een echte opportunist en eet wat hem voor de snuit komt. De bessen van de Amerikaanse vogelkers zijn niet alleen bij de das gewild. Er...
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien. In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan. Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen. Langs een pad is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid...
Waar tot in de jaren ’50 boer, burger en dier nog redelijk in harmonie samenleefden, botsen de belangen tegenwoordig steeds vaker. We wonen met veel op weinig ruimte, en we willen steeds meer. De natuur wordt op veel plekken ingeperkt, overvoerd met meststoffen en vergiftigd – en raakt op allerlei manieren in de knel. Brandnetels, bramen, mais en raaigras tieren ondertussen welig. Om soorten te beschermen werden regels opgesteld. Maar boer en burger voelden zich daardoor vaak juist zelf beperkt in hun ruimte en groei. Ook zij kwamen in de knel. Boosheid en frustratie groeiden, en het debat werd steeds stekeliger – als bramenstruiken in een overwoekerd veld. Het lijkt soms wel een slecht sprookje, zonder helden, waarin trollen het script zijn gaan schrijven. En ze leefden nog kort en ongelukkig. Maar kan het ook anders? Jazeker. Rondom mijn woonplaats Stuifzand, op de grens van zand en veen, zie ik tijdens mijn omzwervingen een waardevol, kleinschalig cultuurlandschap. Koeien grazen er ...
De boswachterij Staphorst is een typische ontginningsbos, met centraal gelegen enkele heidevelden, een zwemplas en een oude vijver. Deze, met de schep gegraven !, vijver is heel anders van vorm en oorsprong dan de meeste natuurlijke vennen en gegraven veenplassen die ik ken. Hierdoor komen er enkele bijzondere libellen voor die ik graag eens wil fotograferen, De oude vijver wordt deels gevoed met kwelwater en deels door regenwater en ligt als een badkuip vrij diep in het landschap. De noordkant ligt lekker in het zonnetje en is, net als bij huizen met een tuin op het zuiden gericht, bij de insecten duidelijk meer in trek dan de koelere oeverkant. Rondom de oevers heeft er een flinke kaalslag plaats gevonden. Tot mijn verbazing groeit hier de koningsvaren. Ik ken hem vooral van zure veengronden, maar doet het op natte zandgrond ook prima. De koningsvaren kan wel tot twee meter hoog worden. Het waterranonkel is een echte zuurstof leverancier ...
Lopend over de heide kan je ze vaak vlak voor je zien, of nog vaker, horen wegschieten; hagedissen. In Nederland komen er vier soorten voor, de muurhagedis, de zandhagedis, de levendbarende hagedis en de pootloze hazelworm. Hagedissen zijn bij de meeste mensen wellicht vooral bekend van de vakantie. In Frankrijk lopen de muurhagedissen soms gewoon je caravan door en op die manier zijn er al verschillende in Nederland beland. Toen wij dit jaar twee weken lang in Campingplatz Am Niemetal neerstreken, zagen we binnen twee minuten al dat we een familie levendbarende hagedissen als naaste buren hadden. Wat is er dan mooier om vanuit onze luie stoel, met de zon op onze hoofden, dagenlang het normaal verborgen levenswijze van deze prachtige reptielen te observeren? Zonlicht is van levensbelang voor deze koudbloedige dieren. Een afgezaagde boomstam was favoriet voor deze hagedis. De nog vochtige schubben reflecteerden het zonlicht in alle kleuren van de regenboog. Ze was...
Omdat de auto naar de garage moest heb ik vanochtend de eerste echte struuntocht gelopen van 2014 van Hoogeveen naar Stuifzand. Onder een bijna voorjaarsachtige temperatuur van negen graden Celsius was het heerlijk wandelen van langs integrerende plekken vol met verrassende observaties. Als je op het station van Hoogeveen staat zie je aan de noordkant aan de andere kant van een brede sloot een verhoging begroeit met vooral eiken. Ik hoorde ooit dat dat daar een bunker zou liggen. Dat vroeg natuurlijk om nadere inspectie. Als ik naar boven klim zie ik tot mijn verrassing inderdaad iets van beton ingegraven in de heuvel. Het lijkt echter niet op een bunker maar meer op een fundering, maar waarvan? Naspeuren op internet blijkt het in eerste instantie afkomstig te zijn van luchtafweergeschut die de Duitsers in 1944 hebben geplaatst ter bescherming van spoor en station tegen aanvallen van geallieerde vliegtuigen. Maar klopt dat wel ? Op een topografische kaart ui...
Toen ik een paar jaar geleden voor het eerst een foto van een inktviszwam zag, kon ik bijna niet geloven dat die gewoon in Drenthe groeiden. Vandaag was ik dan ook dolgelukkig dat we, dankzij facebook, eindelijk een paar exemplaren vonden. Toen ik een afgebroken exemplaar weer netjes wou neerleggen schrok ik er bijna van, wat een meurgeur! Als je de bruine afscheiding bovenop de tentakels ziet dan weet je direct wat ik bedoel. Dit aspect missen jullie dan maar weer mooi. Deze paddenstoel komt oorspronkelijk niet voor in Nederland. Hij komt uit Australië en men vermoedt dat sporen van de paddenstoel door militairen in de eerste wereldoorlog zijn meegenomen naar Europa. Rond 2001 is deze zeldzame soort voor het eerst in Drenthe waargenomen. Jan Tuttel schreef al in 2004 een mooi verhaal over de herkomst van de inktviszwam: http://www.tuttel.com/natuur&landschap/inktviszwam.html In een dikke laag beukenbladeren komen de sporen tot ontwikkeling en steekt dit jo...
Het was een prachtige zonnige zondag en terwijl de dames rondjes aan het schaatsen waren, liep ik een rondje door het Asserbos. Een voor mij grotendeels onbekend bos. De laatste keer dat ik het echt beleefd heb, was zo'n dertig jaar geleden toen ik in een gewonnen positie bij een veldritje moest stoppen. Doordat ik als enige fietsend door de te steile greppels heen reed ging mijn frame naar de gruzelementen, De greppels heb ik zelfs weer gevonden vanmiddag. Daarnaast zoveel meer moois gezien waar ik toen geen weet van had.. Het parkachtige bos heeft vele lanen die bijna allemaal lijken samen te komen in een ster. Het is een geweldig paddenstoelen jaar en ik ontdekte maar weer eens een nieuwe soort die zijn naam eer aan doet. Toen ik er even aan voelde was het hard en glibberig en inderdaad; het blijkt de groene glibberzwam te zijn. Op de oude Zuiderbegraafplaats regende het bladeren en er heerste een serene rust. Opeens werd die luidruchtig verstoord door het harde...
Als lid van de dassenwerkgroep is het niet alleen maar leuk dassenjongen tellen. Vanochtend kregen we bericht van alweer de vijfentwintigste dode das van dit jaar. Nu al een triest jaarrecord. Er is maar een doodsoorzaak; auto's. Ik wordt er niet vrolijk van. Ik til hem een eind de heide op. De dood hoort ook bij het leven en in de natuur is er niets voor niets. Ook deze das zal weer opgaan in de voedselkringloop. De eerste vliegen zitten er al op om hen eitjes te leggen en na een paar dagen zullen de maden hun werk doen. Langs de kant van de weg.. De voorpoot, met haar indrukwekkende lange nagels. Gelukkig is er ook heel veel moois te zien. De klokjesgentiaan bloeit nog steeds. Een solitaire eik op het Scharreveld Een das heeft een hommelnest opgegraven en ik zie de bruine 'omhulsels' waar de hommels in opgroeien. Tengere paddenstoelen verborgen tussen de heidestruiken Vanuit de auto zie ik een grote vogel op een paaltje zitte...
Vanuit camping Diever ondernam ik in de eerste weken van mei 2015 verschillende tochtjes in het Drents -Friese Wold. Het is een nationaal park van ruim 6000 hectare bos, heide, vennen, beekdalen en zandverstuivingen. Hieronder een selectie van foto's van dit gevarieerd gebied. Het stuifzandgebied van het Aeckingerzand, ook wel 'de kale duinen' genoemd, is het grootste levend stuifzandgebied van Noord Nederland. .Het is een grote zandbak met prachtige vergezichten We beklommen natuurlijk ook de uitkijktoren. Hiervandaan heb je een mooi uitzicht over het gebied. We zagen tientallen kleine vuurvlinders. Alinda vond een mooie schapenkrapboom. Het is altijd een genot om een groentje te ontdekken. Hier op kraaiheide. De vliegdennen vormen reeds nieuwe dennenappels. De grove den is tweeslachtig. De dennenappels zijn het onderdeel van het vrouwelijk geslachtsorgaan.Hieruit groeien uiteindelijk de zaadjes. Het mannelijk ...
Reacties
Een reactie posten
Benieuwd naar je reactie.