Strunen door de Pesserma, op zoek naar ijzeroer, bronnen en stenen werktuigen.
Link ophalen
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Andere apps
-
Ik zit in verschillende clubjes die, allen tezamen, aardig mijn behoefte aan kennis, uitdaging, humor en verbondenheid vervullen. Waar ik vorige week nog te midden van meer dan honderd weerfanaten in de wolken zat, liep ik vandaag met mijn voeten door de modder.
De 'Red Arrows' is ook zo'n bijzonder clubje. Zo'n 15 jaar geleden hebben we elkaar ontmoet tijdens een archeologiecursus en al 15 jaar lang gaan we zo'n 8 keer per jaar het veld in. Onder het mom van zoeken naar bewerkte vuurstenen, wordt er heel wat af gefilosofeerd en genoten van het buiten zijn en van elkaar. Vandaag zouden we eerst op ontdekking gaan in de Pesserma en daarna hadden we de inmiddels befaamde 'Red Arrow Quiz'.
De Pesserma is een waterbergingsgebied ten westen van Stuifzand en wordt deze maanden flink op de schop genomenMijn uitspraak, die ik tegenwoordig bijna wekelijks maak van 'de wereld wordt geregeerd door angst' is nu ook al toepasbaar in Stuifzand. Het is er levensgevaarlijk. Het is dan ook volstrekt onverantwoordelijk om hier je kind te laten lopen. Nu smul ik al sinds mijn vierde levensjaar van geologische processen en heb als kind al menigmaal, zelfs tot aan mijn middel, in de klei en drijfzand gezeten en heb er zelfs ontzettend veel van geleerd, Vol goede moed en onbevreesd stappen we het dijkje over.
Het is 19 december en wat zie je dan in het gras groeien? Juist ja, paardenbloemen. Vandaag zijn we de 13e decemberdag in gegaan met temperaturen boven de 10 graden. Alweer een nieuw warmterecord in een steeds warmer en natter wordend klimaat.
In het zand zitten talloze restanten van vegetatie (riet?). Door het dekzand afgesloten van zuurstof zijn ze, wie weet hoe lang, intact gebleven. Nu het zand wegspoelt komen ze allemaal weer tevoorschijn.Het is zo bros dat het vermoedelijk een kwestie is van enkele maanden is voordat het allemaal is weggerot. We spreken dan ook af om hier over een paar maanden weer langs te lopen om de veranderingen in het landschap te aanschouwen.
Al een paar maand stroomt er, via watervoerende horizontale zandlagen , water naar boven midden in het nieuw gegraven oude diepje. Soms bubbelt het ook nog wat en we waren benieuwd of dat veengas was. Helaas mislukte het experiment door de een te harde wind. Dat het kwelwater rijkelijk gevuld is met ijzer zie je direct aan de bruine kleur van het water, De bruine kleuren ontstaan doordat de ijzer oxideert als het in aanraking komt met zuurstof.
Hier een filmpje van het opborrelende kwelwater, Het water komt van hoger gelegen terreinen en het heeft misschien wel een reis van tientallen jaren achter de rug.
Ze verwachten hier straks in het winterseizoen hoog water. Stappijpen zorgen voor een droge overtocht. Het verzoek vanuit het dorp om, samen met het Drents landschap meer uitdagend elementen in het gebied te krijgen is helaas afgewezen. Ze willen eerst kijken hoe het gebied zich ontwikkeld, Dat het een bijzonder mooi gebied wordt, daar twijfel ik niet aan. Het is eigenlijk één groot kwelgebied en dat staat bijna garant voor planten als waterviolier en orchideeën, Dat kan echter, als er geen zaadhoudende hooi over wordt verspreid soms jaren duren voordat ze zich vestigen.
Op sommige plaatsen liggen nog flinke lagen ijzeroer. Deze zogenaamde oerbanken zijn al eeuwenlang door de mens afgegraven voor de productie van ijzer en later als filtermateriaal in gasfabrieken om giftige cyanide uit het steenkoolgas te filteren.
Rondom de waterberging is een dijk aangelegd. Een leuke hindernis voor deze, gekscherend bedoelde, 'bejaardensurvival. :-) Links de gekanaliseerde loop van het oude diepje.
Het is een soort geologie-Madurodam waarin je delta's, rotskusten en grand canyons in kan herkennen. Compleet met reuzen.
In het water vind ik een dikke tak die misschien wel duizenden jaren verborgen heeft gelegen. Ik gooi hem iets te hard neer en hij breekt in verschillende stukken uiteen, Op het breukvlag zie je een bijna houtskoolachtige pikzwarte structuur.
Ook de scherpe boterbloem heeft de voorjaar in de kop.
In de oude situatie zat er een stuw met een verval van wel een meter. In de nieuw gegraven beek zorgen een stuk of tien, tja wat zijn het, stuwtjes, er voor dat het water niet te snel stroomafwaarts stroomt. Ook kunnen vissen straks weer stroomopwaarts zwemmen van het IJsselmeer tot aan de brongebied bij Mantinge,
Natuurlijk is er niemand weggezakt. Er is volgens de geleerden zelfs nog een zeer oude mooie vuurstenen klopsteen van de Neanderthalers gevonden. Moe maar zeer voldaan gingen we op weg naar het gebak en de gloeiwijn.
De maand september 2016 begint op weergebied steeds meer bijzonder geworden. Ook vandaag tikte de thermometer in Drenthe weer bijna de tropische waarde van dertig graden Celsius aan. Dit heeft direct zijn weerslag op de natuur. De vinders en libellen vliegen nog volop. Ik had geluk en maakte precies een foto op het moment dat de heidelibel ging zitten. Nou ja, geluk. Ik was al minutenlang bezig om van alle kanten dit vrouwtje van de bruinrode heidelibel te bekijken en vast te leggen. Ze kwam na korte vluchten telkens weer terug naar haar favoriete tak. Met tegenlicht zie je mooie de aders in de vleugels . Op de grond zie ik een poepje van een das. Vol met pitten van de Amerikaanse vogelkers, Normaal graaft de das een mestputje waar hij keurig zijn behoefte in doet, maar soms kom je ze ook zo tegen. De das is een echte opportunist en eet wat hem voor de snuit komt. De bessen van de Amerikaanse vogelkers zijn niet alleen bij de das gewild. Er...
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien. In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan. Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen. Langs een pad is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid...
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la...
De Regge is een beekje die bij Ommen in de Vecht uitstroomt. Een paar kilometer eerder schuurt een oude meander van de beek langs Besthemerberg, gelegen in de stuwwal van Ommen. Er is een voor Noord-Nederlandse begrippen, zeer hoge oeverwal ontstaan. 'De steile oever' De Beneden-Regge is de laatste jaren weer in zijn oude staat van een kronkelend beek teruggebracht en heeft weer alle ruimte om buiten zijn oevers te treden. Het heeft de afgelopen dagen flink geregend en het lijkt opeens een brede rivier. I n het rivierenlandschap loopt een enkele paard. De herfstkleuren zijn nog net zichtbaar en ik geniet met volle teugen van een uurtje zon. Naast de beek ontvouwd zich een alleraardigst coulissen landschap met oude eiken, oude boomwallen en kleine weilanden. Twee paarden genieten net als ik van het zonnetje en racen door het gras. Nu de bladeren bijna allemaal van de bomen zijn afgewaaid komen de opvallend gekleurde vruchtjes ...
Ik kom regelmatig in de boerenveense plassen. Ik ontdek telkens weer nieuwe planten en dieren en het blijft een prachtig gebied om doorheen te strunen. Een dagactieve nachtvlinder. De zuringspanner. Normaal zie je meerder rode banen. Deze heeft er maar 1. De eerste klokjesgentiaan van dit jaar. Er ontdek er nog maar 1. De welriekende nachtorchis doet het hier stukken beter. Ik tel er minimaal honderd. De meeste zijn alweer bijna uitgebloeid De opvallende geelzwarte rupsen van de sint jacobsvlinder worden zebrarupsen genoemd . Ze doen zich massaal te goed aan het giftige jakobskruiskruid en wordt hierdoor zelf ook giftig. Dé vlinder van dit moment is het bruin zandoogje. Ik zie er vanavond wel 50 vliegen. Het dopheide bloeit nu op haar mooist. Een zwarte heidelibel, een kleine soort libel. Het mannetje is geheel zwart maar het vrouwtje hoofdzakelijk geel met in vergelijking met de andere heidelibels...
Na een paar dagen onvervalst herfstweer, met maartse buien in april, deed het weer vandaag weer haar best om een beetje in het gareel te komen. De twintigers, die we vorig jaar rond deze datum hadden, zaten er nog niet in, maar met een graad of tien en eindelijk verlost van die harde wind en hagelbuien, deed het toch een beetje voorjaarsachtig aan. Ideale omstandigheden om nog even na het werken, over het idyllische Terhorsterzand te struinen. De Makkumerplas is een plaatje. Typisch Drents met een ven met op de achtergrond jeneverbesstruwelen met daarboven onvervalste Nederlandse wolkenformaties. Spiegelglad was het water vandaag. Op de plas dobberen twee stelletjes kuifeenden. Kuifeenden houden van diepe vennen met helder water. Het zijn echte duikers die zowel waterplanten als waterdieren die tussen de planten eten. Zullen dit nog overwinteraars zijn die straks terug gaan naar het noorden of zullen dit al de eerste broedvogels die overwinterd hebben i...
De winter 2024-2025 zal iedereen qua winterweer wellicht snel weer vergeten. Behalve dan de mensen die zich op woensdag 12 februari in de drie-provinciën-grensstreek van Drenthe-Groningen-Friesland bevonden. Een zeer langzaam rondtollende depressie, bovenin gevuld met koude en vochtige lucht, bevond zich boven Noord-Nederland en zorgde in deze omgeving voor urenlange matige sneeuwval die het verkeer op de A7 nabij Leek compleet tot stilstand deed komen. De sneeuwhoogte liep op van zo'n 10 centimeter rond Assen tot maar liefst 25 centimeter in Buitenpost! Voor mij was dat reden genoeg om de volgende ochtend de wekker vroeg te zetten. Een sneeuwexpeditie door het hoge noorden was het doel. Door lichamelijk ongemak was het deze keer hoofdzakelijk een driedaagse struuntocht in de auto, maar dat kon mijn sneeuwpret amper onderdrukken. Struun maar es een eindje mee. Roodborstje in de sneeuw De witte molen van Glimmen Huize Welgelegen, Glimmen....
Het Fochteloërveen is dé kraanvogelplek van Nederland. Sinds 2001 wordt hier succesvol gebroed en in zachte winters zijn ze hier het hele jaar door te zien. Het was vandaag mijn wens om ze te spotten en als dat ook nog eens lukt dan is dat natuurlijk wel een mazzeltje. Er trekken nog wat buien over terwijl ik droog in de vogelkijkhut zit. Behalve heel veel wilde eenden is er niet zoveel te zien. Ze zijn zich massaal aan het poetsen. Op het moment dat ik afdruk gaat deze woerd luid kwakend zijn vleugels uitspreiden. Het hoogveen droogde uit en daarom is rondom het gebied een bufferzone aangelegd. In dit gebied zie ik bomen met gele takken staan. Het zijn korstmossen die op de takken groeien. De laatste buien zijn weggetrokken en het levert mooie plaatjes op. Ik ga naar mijn laatste stop. De uitkijktoren nabij Ravenswoud. In de toren heb je een magnifiek uitzicht over de uitgestrekte vlakte en twee vogelaars vertellen me alles over...
Omdat de auto naar de garage moest heb ik vanochtend de eerste echte struuntocht gelopen van 2014 van Hoogeveen naar Stuifzand. Onder een bijna voorjaarsachtige temperatuur van negen graden Celsius was het heerlijk wandelen van langs integrerende plekken vol met verrassende observaties. Als je op het station van Hoogeveen staat zie je aan de noordkant aan de andere kant van een brede sloot een verhoging begroeit met vooral eiken. Ik hoorde ooit dat dat daar een bunker zou liggen. Dat vroeg natuurlijk om nadere inspectie. Als ik naar boven klim zie ik tot mijn verrassing inderdaad iets van beton ingegraven in de heuvel. Het lijkt echter niet op een bunker maar meer op een fundering, maar waarvan? Naspeuren op internet blijkt het in eerste instantie afkomstig te zijn van luchtafweergeschut die de Duitsers in 1944 hebben geplaatst ter bescherming van spoor en station tegen aanvallen van geallieerde vliegtuigen. Maar klopt dat wel ? Op een topografische kaart ui...
Nu ik een weekje vakantie heb en wat meer tijd heb voor de wat langere struuntochten lonkt het Bargerveen al een paar dagen. Met Hero Moorlag ben ik er nog niet uit waar we heen gaan, maar als blijkt dat de opklaringen vanuit Duitsland het eerst bij Bargerveen het land binnendrijven is onze keuze snel gemaakt. Het is zo'n 14 graden als we onderweg gaan en in de verte zien we al snel de lucht opklaren. Als we aankomen en onder een aarzelend zonnetje het gebied inlopen zien we in de beschutting van de struiken direct al tientallen noordse witsnuitlibellen vliegen. Ze zonnebaden op bomen en op hekken. Hier een vrouwtje. Het mannetje met een rode tekening. Naast elkaar op het hek. De aardbeivlinder is een zeldzame vlinder. Foto is helaas niet geweldig Omdat het nog niet heel warm is liggen de adders nog tussen de pijpenstro pollen te zonnebaden. Het is heel voorzichtig lopen, een beetje te snel bewegen of stampen en ze verdwijnen onde...
Reacties
Een reactie posten
Benieuwd naar je reactie.