Zonsopkomst in de Boerveensche plassen.

Regeren is vooruitzien. Landschapfoto's maken ook. Vooral kennis van het weer is handig. Ik volg het weer dan ook vaak nauwgezet via vooral www.weerwooord.be. Als ik 24 maart lees dat het de komende nacht behoorlijke nachtvorst komt met een kans op grondmist dan besef ik dat dit wel eens de laatste kans deze winter kan zijn op een mooie zonsopkomst. Tja; hoe laat komt de zon op is dan de volgende vraag. Internet is weer gewillig en ik zie dat om 06.35 de zon opkomt. Dat betekend voor 12 uur op bed en de wekker zetten om 6 uur.
Als de wekker gaat ligt het nog lekker en al mijn voornemens vergetend draai me nog een keer om; ik ben meer een avondmens dan ochtend mens.
Om 6.15 wordt ik echter wakker geschreeuwd door een kinderstemmetje die ritmisch 'koud' begint te roepen. Tja, dan er toch maar samen uit.en in de hoogste versnelling aankleden en snel, zonder eten of drinken, stevig doorrijden naar een prachtige plek, niet ver in de buurt. De plekken waar de zon mooi opkomt ken ik inmiddels; een ven in de heide met wat bomen en ruim zicht doet het altijd goed.

Als ik aankom op de dooddijk (vroeger werden de overleden mensen uit Stuifzand over deze weg naar de begraafplaats in Pesse vervoerd) is de zon nog net niet op. Ik zie de zon al wel tegen de hogere bewolking aan schijnen.  

Dit zijn prachtige omstandigheden realiseer ik me. Het gras is wit en er hangt zowel hoge als lagere bewolking tussen mij en de zon. 

Ik rij een klein stukje door en zie de zon opkomen. Nu moet ik snel handelen; foto maken, over het hekwerk en rennen over het bevroren grond naar de ven. 

Een zonsopkomst is het mooist als de zon nog heel laag staat. Weerspiegeld boven het water is nog mooier. Ik gok erop dat de hoogspanningskabels in de verte door de mist aan het zicht worden ontrokken.  

Wat meer inzoomen geeft een heel andere foto. 

Iets meer zakken en het bosje links erop. Duidelijk minder mooi wat mij betreft. 

Boom met vogel in de mist 

Hardlopend ga ik verder; steeds stoppend als ik iets moois zie. De masten zijn nu dichterbij en de zon klimt snel omhoog. Met de camera op standje automatisch wordt het met de vliegden toch een mooi sfeerplaatje. 

Het grote ven met tegenlicht. 

Boom voor de zon is erg cliché. De masten vind ik ook storend. 

Een close up laat de masten verdwijnen en het silhouet van een eik zonder blad komt er mooi uit. 

De kolonie kokmeeuwen in de mist. 

Één nacht ijs. 

Terug bij het vertrekpunt. De zon verdwijnt bijna achter de lage bewolking. 

Als je je steeds op het landschap richt zie je soms het kleine niet meer. Juist in het voorjaar is rijp op knoppen die op barsten staan prachtig te fotograferen. Doen ik dat realiseerde wou ik nog veel meer fotograferen maar helaas,  ik moest nog een lange dag werken..