Een paar keer in het jaar ben ik erg vroeg wakker en vaak besluit ik er dan maar uit te gaan en erop uit te gaan. Vanochtend was weer zo ver. Op het moment dat de eerste vogel begon te zingen ging ik om 3.45 mijn bed uit. Snel eten, kleren aan en op pad. Wat ik stiekem al gehoopt had bleek zo te zijn, er was grondmist. Dat zou een mooie zonsopkomst kunnen worden en ik besloot naar de grote stille heide van het Mantingerzand te gaan. Het was rustig op de weg, de enige levens wezens die ik zag was een buschauffeur en 2 reeën die vlak voor me de weg overstaken.
In de oosten begint de lucht al wat te kleuren. \
De volle maan prikt door de grondmist
Waar ik ook kijk, het is overal om me heen prachtig en ik maak tientallen foto's.
De bewolking schuift langzaam zuidwaarts en ik baal een beetje dat het nét niet de zonsopkomst wordt die ik had gehoopt.
Als de zon opkomt schijnt ie toch nog een kwartier lang mooi tegen de onderkant van de wolken. De mistbanken lossen nu snel op.
Één van de duizenden spinnenwebben.
Wat is de Drentse heide zonder de Drentse heideschaap? Bos...
Vlak voor me schiet een vos de weg over en verschuild zich achter het hoge gras. We kijken elkaar een paar seconden recht in de ogen aan, alvorens hij het op een lopen zet.
Een eind verderop stuit ik op een vossen burcht. Twee jongen zitten te zonnebaden. Één jong zit me verbaast aan te kijken terwijl de ander lekker lijkt te slapen.
Het jong vertrouwt het niet helemaal en gaat naast broer of zus zitten. Even later verdwijnen ze in het hol. Ik besluit om twintig meter verderop een betere plek op te zoeken, diep verscholen tussen de heide en en wacht op de dingen die gaan komen. .
Terwijl ik een beetje weg begin te dromen, zie ik opeens bij een ander hol moedervos opdagen! Ze heeft een prooi in haar mond en gaat in het hol. Even later komt ze naar buiten en rennen drie jongen wild enthousiast om haar heen.
Ze snauwt de jongen af en kijkt gespannen rond. Ze ruikt vast mijn afwezigheid.
Ik blijf roerloos zitten en hoop dat ze niet opmerkt.
Ze relaxt wat en gaat op haar gemak zitten en kijkt langs me heen.Ik haal opgelucht adem.
Ik heb een geweldige tien minuten en maak nog een kort filmpje terwijl ze met hun vieren naar het andere hol lopen.
Als moeders weer op jacht gaat, gaan de jongen weer lekker genieten van het zonnetje. Ik besluit heel rustig weg te sluipen en mijn weg te vervolgen.
Op een paal ontdek ik een leuk vogeltje, een jong van een graspieper.
Ik kan heel dichtbij komen en van 3 meter afstand gaat ie mooi poseren.
Brandend water. Ik kijk nog even op de oever of er al ringslangen liggen te zonnebaden maar het is nog te vroeg. Het is bijna zeven uur. Ik krijg honger en zin aan koffie en besluit terug te gaan, er moet immers ook nog gewerkt worden vandaag...
Kwam je agelopen zaterdagmorgen 6 sept. op de Windhorst (Mantingerbos- en weiden) tegen.Leuk gesprek gehad o.a. over je blog. Dat blog ziet er geweldig uit, ga zo door! 5451
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien. In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan. Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen. Langs een pad is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid...
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la...
Waar tot in de jaren ’50 boer, burger en dier nog redelijk in harmonie samenleefden, botsen de belangen tegenwoordig steeds vaker. We wonen met veel op weinig ruimte, en we willen steeds meer. De natuur wordt op veel plekken ingeperkt, overvoerd met meststoffen en vergiftigd – en raakt op allerlei manieren in de knel. Brandnetels, bramen, mais en raaigras tieren ondertussen welig. Om soorten te beschermen werden regels opgesteld. Maar boer en burger voelden zich daardoor vaak juist zelf beperkt in hun ruimte en groei. Ook zij kwamen in de knel. Boosheid en frustratie groeiden, en het debat werd steeds stekeliger – als bramenstruiken in een overwoekerd veld. Het lijkt soms wel een slecht sprookje, zonder helden, waarin trollen het script zijn gaan schrijven. En ze leefden nog kort en ongelukkig. Maar kan het ook anders? Jazeker. Rondom mijn woonplaats Stuifzand, op de grens van zand en veen, zie ik tijdens mijn omzwervingen een waardevol, kleinschalig cultuurlandschap. Koeien grazen er ...
De maand september 2016 begint op weergebied steeds meer bijzonder geworden. Ook vandaag tikte de thermometer in Drenthe weer bijna de tropische waarde van dertig graden Celsius aan. Dit heeft direct zijn weerslag op de natuur. De vinders en libellen vliegen nog volop. Ik had geluk en maakte precies een foto op het moment dat de heidelibel ging zitten. Nou ja, geluk. Ik was al minutenlang bezig om van alle kanten dit vrouwtje van de bruinrode heidelibel te bekijken en vast te leggen. Ze kwam na korte vluchten telkens weer terug naar haar favoriete tak. Met tegenlicht zie je mooie de aders in de vleugels . Op de grond zie ik een poepje van een das. Vol met pitten van de Amerikaanse vogelkers, Normaal graaft de das een mestputje waar hij keurig zijn behoefte in doet, maar soms kom je ze ook zo tegen. De das is een echte opportunist en eet wat hem voor de snuit komt. De bessen van de Amerikaanse vogelkers zijn niet alleen bij de das gewild. Er...
Bij paddenstoelen denken de meeste mensen aan de herfst én aan bossen. De hele wereld is echter vergeven van schimmels en vormen een onmisbare schakel in de natuur. Zelfs op de schrale zandgronden kan je paddenstoelen vinden, vooral op de afgegraven natuurontwikkelsterreine zijn binnen een paar jaar soms hele zeldzame pioniersoorten te vinden. Dikwijls zien ze er bescheiden uit maar de schoonheid en variatie is fantastisch. Een paar jaar verder zijn de heide, grassen en andere planten zo groot geworden dat deze paddenstoelen weer verdwijnen. In ongeroerde schrale weilanden groeien dan weer heel andere soorten. De wasplaten die je hier soms kan vinden worden tot de orchideeën onder de paddenstoelen gerekend. Overigens heb ik de meeste soorten gevonden met behulp van enkele paddenstoelenkenners. Daarvoor mijn grote dank! De zandaardtong is een klein paddenstoeltje maar rechts is een nog kleinere soort waar we lang naar hebben gezocht. De gesteeld veenknoopje. ...
Ik hou er niet zo van, dat de dagen steeds korter worden. Ik heb de kop vol met snot zitten, de bladeren vallen van de bomen en ik kom steeds minder vaak buiten. Toch zitten er heel wat mooie kanten aan de herfst. Ik hoef bijvoorbeeld mijn wekker niet meer achterlijk vroeg te zetten als ik een zonsopkomst wil zien, de natuur kleurt prachtig en de paddenstoelen, zucht, de paddenstoelen. Ze zijn dit jaar met heel veel en wat beleef ik er een plezier aan. Geniet je mee? Ik had het niet eens door wat er achter mij te zien was, totdat ik in mijn achteruitkijkspiegel keek en plotseling een muur van licht zag. Nu nog een peloton wielrenners erover heen en het was een wereldplaat geweest. Het lichtfestijn duurde maar enkele minuten. De zon draaide verder richting het zuiden en het feestje was al weer voorbij. Een paartje knobbelzwanen met jongen. Meestal hebben ze het niet zo op mensen maar deze leek wel trots te zijn op haar mooie witte verenkleed en die -in mijn ...
Met buiten zo'n 10 graden en een prachtige blauwe lucht ging ik vandaag aan de struun langs de Reest. De harde zuidwester had ik grotendeels in de rug dus het liep heerlijk. Het uiterste zuiden van Drenthe doet heel anders aan dan de rest van de provincie. Natuur en cultuur gaan hier hand in hand. Een nog ongerepte beek stroomt hier langs vele met bos begroeide zandduinen en essen. De hooggelegen bossen zijn overdag een toevluchtsoord voor vele zoogdieren zoals de ree en das. De beekdal graslanden zijn het domein van de ooievaar, die hier in grote getale voorkomen. Schiphorst. Deze streek staat bekend om zijn herenhuizen, natuurlijk met een statige beuk. Een rode beuk gaf aan dat je de eigenaar was. Een groene beuk gaf aan dat je het huis pachtte. De reeën in dit bos zijn duidelijk wandelende mensen gewend. Ze blijven stokstijf staan en gokken erop dat je ze niet ziet. Helaas voor deze sprong reeën zag ik ze wel en kon een mooi plaatje maken. Ze...
De winter 2024-2025 zal iedereen qua winterweer wellicht snel weer vergeten. Behalve dan de mensen die zich op woensdag 12 februari in de drie-provinciën-grensstreek van Drenthe-Groningen-Friesland bevonden. Een zeer langzaam rondtollende depressie, bovenin gevuld met koude en vochtige lucht, bevond zich boven Noord-Nederland en zorgde in deze omgeving voor urenlange matige sneeuwval die het verkeer op de A7 nabij Leek compleet tot stilstand deed komen. De sneeuwhoogte liep op van zo'n 10 centimeter rond Assen tot maar liefst 25 centimeter in Buitenpost! Voor mij was dat reden genoeg om de volgende ochtend de wekker vroeg te zetten. Een sneeuwexpeditie door het hoge noorden was het doel. Door lichamelijk ongemak was het deze keer hoofdzakelijk een driedaagse struuntocht in de auto, maar dat kon mijn sneeuwpret amper onderdrukken. Struun maar es een eindje mee. Roodborstje in de sneeuw De witte molen van Glimmen Huize Welgelegen, Glimmen....
Vanuit camping Diever ondernam ik in de eerste weken van mei 2015 verschillende tochtjes in het Drents -Friese Wold. Het is een nationaal park van ruim 6000 hectare bos, heide, vennen, beekdalen en zandverstuivingen. Hieronder een selectie van foto's van dit gevarieerd gebied. Het stuifzandgebied van het Aeckingerzand, ook wel 'de kale duinen' genoemd, is het grootste levend stuifzandgebied van Noord Nederland. .Het is een grote zandbak met prachtige vergezichten We beklommen natuurlijk ook de uitkijktoren. Hiervandaan heb je een mooi uitzicht over het gebied. We zagen tientallen kleine vuurvlinders. Alinda vond een mooie schapenkrapboom. Het is altijd een genot om een groentje te ontdekken. Hier op kraaiheide. De vliegdennen vormen reeds nieuwe dennenappels. De grove den is tweeslachtig. De dennenappels zijn het onderdeel van het vrouwelijk geslachtsorgaan.Hieruit groeien uiteindelijk de zaadjes. Het mannelijk ...
Verstopt tussen Siberië en Stuifzand liggen de 'wijken van Eleveld'. Één van de zeer weinige plekken in Nederland waar gegraven veenwijken omzoomd worden door bos. Je komt als je hier loopt bijna nooit iemand tegen terwijl het toch een bijzonder gebied is. Er loopt een wandelroute doorheen die is aangegeven met paaltjes. Zoals de naam al aangeeft was het een veengebied dat eigenaar was van dhr. Eleveld. Een vermogende voorvader van Magreet Morret , de huidige eigenaar. Het is het meest noordwestelijke deel van het veengebied van Hoogeveen. De wijken eindigen hier aan het einde van het bos. Zoals te zien op onderstaande kaart van1900 was bijna het hele gebied rondom nog bos. Donkere wolken maken plaats voor de zon 'Cristian' de storm van 28 oktober 2013 heeft zijn sporen achtergelaten Prachtige lanen doorkruisen het gebied maar lopen soms zomaar dood. Weilanden afgewisseld met singels en bos. Typisch voor dit gebied Kamperfoeli...
Lijkt wel een jong van een zanglijster.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Bart en bedankt dat je het met ons wil delen
BeantwoordenVerwijderenKwam je agelopen zaterdagmorgen 6 sept. op de Windhorst (Mantingerbos- en weiden) tegen.Leuk gesprek gehad o.a. over je blog. Dat blog ziet er geweldig uit, ga zo door!
BeantwoordenVerwijderen5451