Een paar keer in het jaar ben ik erg vroeg wakker en vaak besluit ik er dan maar uit te gaan en erop uit te gaan. Vanochtend was weer zo ver. Op het moment dat de eerste vogel begon te zingen ging ik om 3.45 mijn bed uit. Snel eten, kleren aan en op pad. Wat ik stiekem al gehoopt had bleek zo te zijn, er was grondmist. Dat zou een mooie zonsopkomst kunnen worden en ik besloot naar de grote stille heide van het Mantingerzand te gaan. Het was rustig op de weg, de enige levens wezens die ik zag was een buschauffeur en 2 reeën die vlak voor me de weg overstaken.
In de oosten begint de lucht al wat te kleuren. \
De volle maan prikt door de grondmist
Waar ik ook kijk, het is overal om me heen prachtig en ik maak tientallen foto's.
De bewolking schuift langzaam zuidwaarts en ik baal een beetje dat het nét niet de zonsopkomst wordt die ik had gehoopt.
Als de zon opkomt schijnt ie toch nog een kwartier lang mooi tegen de onderkant van de wolken. De mistbanken lossen nu snel op.
Één van de duizenden spinnenwebben.
Wat is de Drentse heide zonder de Drentse heideschaap? Bos...
Vlak voor me schiet een vos de weg over en verschuild zich achter het hoge gras. We kijken elkaar een paar seconden recht in de ogen aan, alvorens hij het op een lopen zet.
Een eind verderop stuit ik op een vossen burcht. Twee jongen zitten te zonnebaden. Één jong zit me verbaast aan te kijken terwijl de ander lekker lijkt te slapen.
Het jong vertrouwt het niet helemaal en gaat naast broer of zus zitten. Even later verdwijnen ze in het hol. Ik besluit om twintig meter verderop een betere plek op te zoeken, diep verscholen tussen de heide en en wacht op de dingen die gaan komen. .
Terwijl ik een beetje weg begin te dromen, zie ik opeens bij een ander hol moedervos opdagen! Ze heeft een prooi in haar mond en gaat in het hol. Even later komt ze naar buiten en rennen drie jongen wild enthousiast om haar heen.
Ze snauwt de jongen af en kijkt gespannen rond. Ze ruikt vast mijn afwezigheid.
Ik blijf roerloos zitten en hoop dat ze niet opmerkt.
Ze relaxt wat en gaat op haar gemak zitten en kijkt langs me heen.Ik haal opgelucht adem.
Ik heb een geweldige tien minuten en maak nog een kort filmpje terwijl ze met hun vieren naar het andere hol lopen.
Als moeders weer op jacht gaat, gaan de jongen weer lekker genieten van het zonnetje. Ik besluit heel rustig weg te sluipen en mijn weg te vervolgen.
Op een paal ontdek ik een leuk vogeltje, een jong van een graspieper.
Ik kan heel dichtbij komen en van 3 meter afstand gaat ie mooi poseren.
Brandend water. Ik kijk nog even op de oever of er al ringslangen liggen te zonnebaden maar het is nog te vroeg. Het is bijna zeven uur. Ik krijg honger en zin aan koffie en besluit terug te gaan, er moet immers ook nog gewerkt worden vandaag...
Kwam je agelopen zaterdagmorgen 6 sept. op de Windhorst (Mantingerbos- en weiden) tegen.Leuk gesprek gehad o.a. over je blog. Dat blog ziet er geweldig uit, ga zo door! 5451
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien. In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan. Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen. Langs een pad is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid...
De maand september 2016 begint op weergebied steeds meer bijzonder geworden. Ook vandaag tikte de thermometer in Drenthe weer bijna de tropische waarde van dertig graden Celsius aan. Dit heeft direct zijn weerslag op de natuur. De vinders en libellen vliegen nog volop. Ik had geluk en maakte precies een foto op het moment dat de heidelibel ging zitten. Nou ja, geluk. Ik was al minutenlang bezig om van alle kanten dit vrouwtje van de bruinrode heidelibel te bekijken en vast te leggen. Ze kwam na korte vluchten telkens weer terug naar haar favoriete tak. Met tegenlicht zie je mooie de aders in de vleugels . Op de grond zie ik een poepje van een das. Vol met pitten van de Amerikaanse vogelkers, Normaal graaft de das een mestputje waar hij keurig zijn behoefte in doet, maar soms kom je ze ook zo tegen. De das is een echte opportunist en eet wat hem voor de snuit komt. De bessen van de Amerikaanse vogelkers zijn niet alleen bij de das gewild. Er...
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la...
Als je in Nederland muurhagedissen wil zien, dan moet je naar Maastricht. Hier zit de meest noordelijke populatie. Bij de vroegere vestingwerken de Hoge Fronten en ook bij de Lage Fronten kan je ze veelvuldig tegenkomen. Maar niet alleen voor de muurhagedissen moet iedere natuurliefhebber hier ooit eens heen. Het is een bijzondere historische plek waar ook vele hazelwormen, vlinders en wat al niet meer te zien zijn. Hieronder een fotoverslag van mijn bezoek op 31 juli 2014. Hier kan je goed zien waarom de muurhagedis het hier zo naar zijn zin heeft. Om de muren te renoveren hebben ze in de jaren zeventig opnieuw gevoegd met als gevold dat het drastisch slechter ging met de muurhagedis. Er werden daarop weer extra gaten gemaakt waarin de muurhagedis zich snel kan terugtrekken in geval van onraad. De muurhagedis is best een nieuwsgierig beestje, als je niet al te dichtbij komt dan accepteert hij jou aanwezigheid maar wordt je met één oog nauwgezet in de gaten gehouden. D...
Waar tot in de jaren ’50 boer, burger en dier nog redelijk in harmonie samenleefden, botsen de belangen tegenwoordig steeds vaker. We wonen met veel op weinig ruimte, en we willen steeds meer. De natuur wordt op veel plekken ingeperkt, overvoerd met meststoffen en vergiftigd – en raakt op allerlei manieren in de knel. Brandnetels, bramen, mais en raaigras tieren ondertussen welig. Om soorten te beschermen werden regels opgesteld. Maar boer en burger voelden zich daardoor vaak juist zelf beperkt in hun ruimte en groei. Ook zij kwamen in de knel. Boosheid en frustratie groeiden, en het debat werd steeds stekeliger – als bramenstruiken in een overwoekerd veld. Het lijkt soms wel een slecht sprookje, zonder helden, waarin trollen het script zijn gaan schrijven. En ze leefden nog kort en ongelukkig. Maar kan het ook anders? Jazeker. Rondom mijn woonplaats Stuifzand, op de grens van zand en veen, zie ik tijdens mijn omzwervingen een waardevol, kleinschalig cultuurlandschap. Koeien grazen er ...
De eerste dag van de vakantie begon ik goed, door om vier uur al wakker te zijn. Een blik door de gordijnen naar buiten, leerde me dat het bewolkt was en dat het nog steeds vochtig warm was. Slapen wou niet meer en daarop er maar op uit. Omdat ik deze keer wel erg vroeg was en ik op buienradar zag dat er al een paar stevige buien waren ontstaan, maar eens wat verder gegaan dan de Drentse heide. Een foto met rivier-grondmist-bui is lastig te maken, maar vanochtend had ik de tijd en de omstandigheden waren aanwezig. De mist boven de IJssel was er inderdaad, de bui ook, alleen was de mist zo dik dat het niet echt een spektakel was. Eenzame eik in de uiterwaarden nabij Zalk. Het is met 19 graden vreemd zwoel. Het begon te regenen en te rommelen en ik besloot mijn geluk maar eens een eind verder naar het oosten te beproeven. Half Salland doorkruist leek me bovenop de Holterberg me wel een leuke plek om te stoppen. Mooi lijnstructuren...
De boswachterij Staphorst is een typische ontginningsbos, met centraal gelegen enkele heidevelden, een zwemplas en een oude vijver. Deze, met de schep gegraven !, vijver is heel anders van vorm en oorsprong dan de meeste natuurlijke vennen en gegraven veenplassen die ik ken. Hierdoor komen er enkele bijzondere libellen voor die ik graag eens wil fotograferen, De oude vijver wordt deels gevoed met kwelwater en deels door regenwater en ligt als een badkuip vrij diep in het landschap. De noordkant ligt lekker in het zonnetje en is, net als bij huizen met een tuin op het zuiden gericht, bij de insecten duidelijk meer in trek dan de koelere oeverkant. Rondom de oevers heeft er een flinke kaalslag plaats gevonden. Tot mijn verbazing groeit hier de koningsvaren. Ik ken hem vooral van zure veengronden, maar doet het op natte zandgrond ook prima. De koningsvaren kan wel tot twee meter hoog worden. Het waterranonkel is een echte zuurstof leverancier ...
Ik ben niet zo van het stilzitten. Althans; dat maak ik mezelf wijs. De werkelijkheid is dat ik urenlang in het bos of op de heide kan zitten wachten op dieren die plotseling op komen dagen. De kick die dat geeft geeft me een heerlijk gevoel. Deze keer op een wel heel bijzondere plek in Vierhouten. De foto's zijn bijna allemaal gemaakt in verschillende observatiehutten van Viva la Veluwe . De boomklever is een behendig vogeltje dat moeiteloos lang boomstammen omhoog maar ook weer naar beneden loopt. Een gaai zie ik vaak vliegen maar van dichtbij fotograferen is me nog nooit gelukt. Deze sluwe vogel laat zich niet snel verrassen. Een groenling komt vlak voor me wat drinken. Hij komt heel vaak langs en eet heel wat zaden op. Hij draait ze rond in zijn bekje en trilt het binnenste eetbare deel los van de buitenkant. In tegenstelling tot de meeste andere vogels zit dit vogeltje minutenlang te eten op één plek. Tussendoor drinkt ie eens ...
Brenazet is een campinghoeve in de Auvergne. Een rustige streek in midden Frankrijk, waar het heerlijk toeven is. Zodra ik er was werd ik onrustig; ik wilde er op uit. Want wat was er veel natuur te zien rondom de hoeve. Ik telde maar liefst 15 verschillende soorten vlinders. Bijna iedere dag liep ik even een rondje, maar die eerste keer dat ik in 'het verborgen valleitje' midden in het bos kwam was niet meer te evenaren. Het leek wel of de dieren hier nog nooit een mens hadden gezien en vele vlinders, juffers als ook een familie beverraten en zelfs een boommarter liepen hier een paar meter voor mijn voeten rond te scharrelen. Op het erf bij de boerderij zag ik direct al een vlinder die me in vervoering bracht. Een kolibrievlinder zat boven mij in de vlinderstruik, te smullen van het nectar. Ik maak verschillende foto's van deze overdag vliegende nachtvlinder, die ik heb bewerkt in bovenstaande samengestelde foto. Dit was wat mij betreft de mooiste. &nbs...
Toen ik een paar jaar geleden voor het eerst een foto van een inktviszwam zag, kon ik bijna niet geloven dat die gewoon in Drenthe groeiden. Vandaag was ik dan ook dolgelukkig dat we, dankzij facebook, eindelijk een paar exemplaren vonden. Toen ik een afgebroken exemplaar weer netjes wou neerleggen schrok ik er bijna van, wat een meurgeur! Als je de bruine afscheiding bovenop de tentakels ziet dan weet je direct wat ik bedoel. Dit aspect missen jullie dan maar weer mooi. Deze paddenstoel komt oorspronkelijk niet voor in Nederland. Hij komt uit Australië en men vermoedt dat sporen van de paddenstoel door militairen in de eerste wereldoorlog zijn meegenomen naar Europa. Rond 2001 is deze zeldzame soort voor het eerst in Drenthe waargenomen. Jan Tuttel schreef al in 2004 een mooi verhaal over de herkomst van de inktviszwam: http://www.tuttel.com/natuur&landschap/inktviszwam.html In een dikke laag beukenbladeren komen de sporen tot ontwikkeling en steekt dit jo...
Lijkt wel een jong van een zanglijster.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Bart en bedankt dat je het met ons wil delen
BeantwoordenVerwijderenKwam je agelopen zaterdagmorgen 6 sept. op de Windhorst (Mantingerbos- en weiden) tegen.Leuk gesprek gehad o.a. over je blog. Dat blog ziet er geweldig uit, ga zo door!
BeantwoordenVerwijderen5451