Een paar keer in het jaar ben ik erg vroeg wakker en vaak besluit ik er dan maar uit te gaan en erop uit te gaan. Vanochtend was weer zo ver. Op het moment dat de eerste vogel begon te zingen ging ik om 3.45 mijn bed uit. Snel eten, kleren aan en op pad. Wat ik stiekem al gehoopt had bleek zo te zijn, er was grondmist. Dat zou een mooie zonsopkomst kunnen worden en ik besloot naar de grote stille heide van het Mantingerzand te gaan. Het was rustig op de weg, de enige levens wezens die ik zag was een buschauffeur en 2 reeën die vlak voor me de weg overstaken.
In de oosten begint de lucht al wat te kleuren. \
De volle maan prikt door de grondmist
Waar ik ook kijk, het is overal om me heen prachtig en ik maak tientallen foto's.
De bewolking schuift langzaam zuidwaarts en ik baal een beetje dat het nét niet de zonsopkomst wordt die ik had gehoopt.
Als de zon opkomt schijnt ie toch nog een kwartier lang mooi tegen de onderkant van de wolken. De mistbanken lossen nu snel op.
Één van de duizenden spinnenwebben.
Wat is de Drentse heide zonder de Drentse heideschaap? Bos...
Vlak voor me schiet een vos de weg over en verschuild zich achter het hoge gras. We kijken elkaar een paar seconden recht in de ogen aan, alvorens hij het op een lopen zet.
Een eind verderop stuit ik op een vossen burcht. Twee jongen zitten te zonnebaden. Één jong zit me verbaast aan te kijken terwijl de ander lekker lijkt te slapen.
Het jong vertrouwt het niet helemaal en gaat naast broer of zus zitten. Even later verdwijnen ze in het hol. Ik besluit om twintig meter verderop een betere plek op te zoeken, diep verscholen tussen de heide en en wacht op de dingen die gaan komen. .
Terwijl ik een beetje weg begin te dromen, zie ik opeens bij een ander hol moedervos opdagen! Ze heeft een prooi in haar mond en gaat in het hol. Even later komt ze naar buiten en rennen drie jongen wild enthousiast om haar heen.
Ze snauwt de jongen af en kijkt gespannen rond. Ze ruikt vast mijn afwezigheid.
Ik blijf roerloos zitten en hoop dat ze niet opmerkt.
Ze relaxt wat en gaat op haar gemak zitten en kijkt langs me heen.Ik haal opgelucht adem.
Ik heb een geweldige tien minuten en maak nog een kort filmpje terwijl ze met hun vieren naar het andere hol lopen.
Als moeders weer op jacht gaat, gaan de jongen weer lekker genieten van het zonnetje. Ik besluit heel rustig weg te sluipen en mijn weg te vervolgen.
Op een paal ontdek ik een leuk vogeltje, een jong van een graspieper.
Ik kan heel dichtbij komen en van 3 meter afstand gaat ie mooi poseren.
Brandend water. Ik kijk nog even op de oever of er al ringslangen liggen te zonnebaden maar het is nog te vroeg. Het is bijna zeven uur. Ik krijg honger en zin aan koffie en besluit terug te gaan, er moet immers ook nog gewerkt worden vandaag...
Kwam je agelopen zaterdagmorgen 6 sept. op de Windhorst (Mantingerbos- en weiden) tegen.Leuk gesprek gehad o.a. over je blog. Dat blog ziet er geweldig uit, ga zo door! 5451
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la...
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien. In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan. Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen. Langs een pad is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid...
Omdat de auto naar de garage moest heb ik vanochtend de eerste echte struuntocht gelopen van 2014 van Hoogeveen naar Stuifzand. Onder een bijna voorjaarsachtige temperatuur van negen graden Celsius was het heerlijk wandelen van langs integrerende plekken vol met verrassende observaties. Als je op het station van Hoogeveen staat zie je aan de noordkant aan de andere kant van een brede sloot een verhoging begroeit met vooral eiken. Ik hoorde ooit dat dat daar een bunker zou liggen. Dat vroeg natuurlijk om nadere inspectie. Als ik naar boven klim zie ik tot mijn verrassing inderdaad iets van beton ingegraven in de heuvel. Het lijkt echter niet op een bunker maar meer op een fundering, maar waarvan? Naspeuren op internet blijkt het in eerste instantie afkomstig te zijn van luchtafweergeschut die de Duitsers in 1944 hebben geplaatst ter bescherming van spoor en station tegen aanvallen van geallieerde vliegtuigen. Maar klopt dat wel ? Op een topografische kaart ui...
Vele oudere beschavingen wisten het al; de zon is wellicht het meest magisch iets van wat er bestaat op aarde. Iedere dag hebben we weer een nieuwe kans om te genieten van dit hemels moment, als hij als een klein bolletje boven de horizon verschijnt. Maar ook vlak daarvoor, in het zogenaamde 'blauw uurtje' is het al dikwijls genieten geblazen in de natuur. Als even later de zon wat hoger staat en je hebt het geluk dat er grondmist hangt over de velden, dan is het helemaal een feestje om buiten te zijn. Dan richt ik mijn blik altijd naar beneden. De insecten en spinnewebben zijn nu op hun mooist en de beestjes kunnen nog niet bewegen, wat maakt dat ze van alle kanten zijn te fotograferen. Wat een zonsopkomst een extra dimensie geeft, is de rust die er dan nog heerst. Even geen mensen, de wind is vaak wat minder dan overdag en er zijn nog maar weinig storende geluiden te horen Ik krijg regelmatig de vraag wat de mooiste plek is om een zonsopkomst te zien in Drenthe. Ter ...
Bij paddenstoelen denken de meeste mensen aan de herfst én aan bossen. De hele wereld is echter vergeven van schimmels en vormen een onmisbare schakel in de natuur. Zelfs op de schrale zandgronden kan je paddenstoelen vinden, vooral op de afgegraven natuurontwikkelsterreine zijn binnen een paar jaar soms hele zeldzame pioniersoorten te vinden. Dikwijls zien ze er bescheiden uit maar de schoonheid en variatie is fantastisch. Een paar jaar verder zijn de heide, grassen en andere planten zo groot geworden dat deze paddenstoelen weer verdwijnen. In ongeroerde schrale weilanden groeien dan weer heel andere soorten. De wasplaten die je hier soms kan vinden worden tot de orchideeën onder de paddenstoelen gerekend. Overigens heb ik de meeste soorten gevonden met behulp van enkele paddenstoelenkenners. Daarvoor mijn grote dank! De zandaardtong is een klein paddenstoeltje maar rechts is een nog kleinere soort waar we lang naar hebben gezocht. De gesteeld veenknoopje. ...
Over en weer begint men de strijd. Als ze tegen de vijand oprukken, zakken onze voorste gelederen meteen langzaam weg in het stinkende dode moeras, waarin ze tenslotte door het gewicht van hun wapenuitrusting geheel wegzinken. Van verre met pijlen en speren en van dichtbij met het zwaard slachtten de Drentse onmensen hen af als vee. Door dit slechte begin werden onze mannen door zo’n vrees bevangen, dat heel dat ongelukkige leger, wijd en zijd over het moeras verspreid, tot zijn schande in grote paniek op de vlucht sloeg die hun de dood zou brengen. Het gevolg was dat velen, doordat ze zo hard liepen en door de buitensporige hitte van die dag, geen lucht meer konden krijgen en tallozen, treurig genoeg, smadelijk in die smerige modderpoel wegzakten. De slag bij Ane, 28 juli 1227. Misschien is deze veldslag voor de Drent nog magischer dan het verhaal van David en Goliath. Uit de boeken kennen we het wel zo ongeveer, maar wie weet waar deze historische veldslag werkelijk h...
Het Nolderveld was tot bijna halverwege de twintigste eeuw een groot heidegebied ten westen van de esdorpen Nolde en Linde. Tegenwoordig is de meeste heide ontgonnen en resten er nog slechts enkele kleine stukken heide en verschillende bosjes. Kaart 1940 Het is een gebied dat geologische en archeologisch interessant is. Vanmiddag liep ik daarom samen met mijn 'Red Arrow' archeovrienden dwars over de akkers op zoek naar sporen uit een ver verleden. Er was weer veel te zien, ontdekken en te verwonderen. Op de hoogtekaart is mooi te zien hoe de stuwwal van Zuidwolde net even onder Nolde eindigt. (Hoe geler hoe hoger) De stuwwal is ontstaan door een gigantische ijsmassa in de voorlaatste ijstijd die als een bulldozer het land heeft opgestuwd. Door opwarming van het klimaat ging deze 'gletsjer' precies in dit gebied niet verder zuidwaarts. De ijsmassa smolt langzaam weg en begon aan de onderkant smeltwater af te voeren en stroomde ten zuiden v...
Het Borkener Paradies zegt de meeste mensen, behalve de natuurliefhebber, wellicht niets en dat is jammer. Het is namelijk een uniek rivierduin landschap, gelegen in een grote meander van de oude Eems, een stukje over de grens bij Versen. Vooral bekend om de vele nachtegalen die hier zomers zingen, maar nog meer omdat het al eeuwenlang,vanaf de middeleeuwen, een oeroud bos-weide landschap is. Door eeuwenoude begrazing is een landschapstype ontstaan die in Nederland volledig is verdwenen. Nederlandse ontwerpers van nieuwe natuurgebieden hebben zich hier laten inspireren. Ik ben nog maar tien meter voorbij de brug over de meander of ik wordt getroffen door de schoonheid en rust die hier heerst. Het bos houdt de harde wind buiten, de wolken gaan opeens open en knoestige oude eiken aan beide zijden van het pad, vormen bijna een poort. De meterslange groene hedera komen als lianen, vanaf de eerste zijtakken, weer naar beneden gezakt. Ze zijn zo sterk dat ik er zelfs aan kan hangen. ...
Met buiten zo'n 10 graden en een prachtige blauwe lucht ging ik vandaag aan de struun langs de Reest. De harde zuidwester had ik grotendeels in de rug dus het liep heerlijk. Het uiterste zuiden van Drenthe doet heel anders aan dan de rest van de provincie. Natuur en cultuur gaan hier hand in hand. Een nog ongerepte beek stroomt hier langs vele met bos begroeide zandduinen en essen. De hooggelegen bossen zijn overdag een toevluchtsoord voor vele zoogdieren zoals de ree en das. De beekdal graslanden zijn het domein van de ooievaar, die hier in grote getale voorkomen. Schiphorst. Deze streek staat bekend om zijn herenhuizen, natuurlijk met een statige beuk. Een rode beuk gaf aan dat je de eigenaar was. Een groene beuk gaf aan dat je het huis pachtte. De reeën in dit bos zijn duidelijk wandelende mensen gewend. Ze blijven stokstijf staan en gokken erop dat je ze niet ziet. Helaas voor deze sprong reeën zag ik ze wel en kon een mooi plaatje maken. Ze...
In 1990 liep ik er tientallen kilometers. Over de heide en door het bos. Ook regelmatig scheurde ik met een rupsvoertuig over de Elspeter heide. Als we midden in de zomer ergens stopten, kwamen er regelmatig kwajongens aan die even in het voertuig of op de foto wilden. Het geweer heb ik ingeruild voor een fototoestel en de rupsbanden zijn ingewisseld voor de nopbanden van mijn moutainbike. Wat is gebleven is mijn groene kleding en het uren lang lopen. Toen op zoek naar een denkbeeldige vijand, die gelukkig nimmer uit het oosten is komen opdagen, nu op zoek naar het leven waar ik toen met mijn neus bovenop zat, maar geen benul van had. . Bloeiende rode bosbes, ook wel vossenbes genoend 's Ochtends een half uurtje op de heide bij zo'n 14 graden levert al snel een levendbarende hagedis op. Of is het een vrouwtje zandhagedis? Helemaal gelukkig wordt ik als ik dit groene mannetje van de zandhagedis tegenkom. Nog geen 4 meter verder nog twee exemplaren. D...
Lijkt wel een jong van een zanglijster.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Bart en bedankt dat je het met ons wil delen
BeantwoordenVerwijderenKwam je agelopen zaterdagmorgen 6 sept. op de Windhorst (Mantingerbos- en weiden) tegen.Leuk gesprek gehad o.a. over je blog. Dat blog ziet er geweldig uit, ga zo door!
BeantwoordenVerwijderen5451