Vlinders en natuurkunst onder een hemelsblauwe lucht.

Met een noordenwind werd vandaag superschone lucht Nederland binnen geblazen, De temperatuur was met zo'n 14 graden Celsius niet bijzonder hoog, maar doordat de zon in de heldere lucht vrij spel had, was het warm genoeg om vele vlinders in beweging te krijgen. Ik telde maar liefst zes verschillende soorten, die soms prachtig aftekenden tegen de helderblauwe lucht.
Vandaag was ik op pad met mijn archeologievrienden van de Red Arrow. Mijn aandacht lag deze keer echter duidelijk meer bij de ontluikende natuur dan bij de bewerkte vuursteentjes. Deze keer in de buurt van Ten Arlo en bij Oud Avereest.

De dagpauwoog bleef  prachtig zitten terwijl ik steeds dichterbij kwam. Zo half afgetekend tegen de blauwe lucht komt zijn pracht volledig tot recht, Ik zie nu pas de hoogspanningslijnen. 

Ook een klein geaderd witje stond toe dat ik dichtbij kwam. Ook zo'n alledaags vlindertje met een prachtige tekening op de vleugels. 

Natuurkunst. 

Als je één snuitkever ziet, zie je opeens veel meer. 

Lopend achter de oranjetipjes aan zie ik  opeens twee kleine, fleurige vlindertjes fladderen die ik nog niet had verwacht; het landkaartje.   Overigens is dit de voorjaarsgeneratie. De zomergeneratie ziet er heel anders uit. Ze zijn zo verschillend, dat men vroeger dacht men dat het om twee verschillende soorten vlinders ging. De voorjaarsgeneratie is ook nog eens een stuk kleiner. 

Het kost even moeite maar ik weet ,van onderen af, een mooie foto te maken van de achterkant.  Nu zie je wellicht ook waarom dit vlindertje deze naam heeft.

Het viel nog niet mee om deze druktemaker op de foto te krijgen. Hij gunde zich nog geen drie seconden per pinksterbloem en ging dan alweer snel door. De foto is dan ook niet scherp, maar goed het is mijn eerste oranjetipje van het jaar, dus ik ben helemaal tevreden.   

Natuiurkunst

Bloeiende sleedoorn. 

Er liggen tegenwoordig heuse sluizen in de bovenloop van de Reest. Bij dreigende wateroverlast in Meppel, sluiten ze hier de deuren om zodoende in het smalle beekdal, een flinke hoeveelheid water tijdelijk op te slaan. In droge periodes kunnen ze de deuren sluiten om zodoende verdroging tegen te gaan. Op deze manier hopen ze de bijzondere plantengroei van dit gebied te kunnen behouden.   

De  varens staan op het punt van uitrollen.

Natuurkunst.

Op de begraafplaats van Oud Avereest zie ik  bovenin een boompje een zwartkop. 

Waar zijn naam van dan komt moge duidelijk zijn. Overigens heeft het vrouwtje een bruin kapje op hun hoofd. 

Ook groeien hier bomen die momenteel prachtig bloeien. Nogmaals dank ik de blauwe lucht. 

Ik kan in dit gebied wel hele dagen rondzwerven. Zowel de Reest als de omliggende gehuchten zoals hier Den Kaat zijn nog zo authentiek en stralen een eeuwenoude rust uit.  

Het Reestdal is echt een omgeving om verliefd op te worden. Daarom besluit ik een dag later nog eens de Reest op te zoeken. Deze keer ga ik naar Dickinge nabij de Wijk. Ik kom hier onder andere voor de bloeiende holwortel waar dit landgoed toch wel bekend om staat.

Als ik echter het bos inloop zie ik direct een vlinder die ik ook nog niet had verwacht.

Het is een gehakkelde aurelia. Duidelijk te herkennen aan zijn gehakkelde vleugelrand. Dit is een overwinteraar die de hele winter diep verscholen in een dode boom of strooisellaag heeft overwintert. 

Dat hij al ouder is is duidelijk te zien aan zijn gehavende vleugels.

Dickinge met op de voorgrond bloeiende holwortel. 

Het mooiste is er al af maar ik vind nog een redelijk mooi exemplaar. Er wandelen op zo'n dag als vandaag tientallen mensen langs om te genieten van deze kleurenpracht.  

Het vormt een zoden bedekkende tapijt dat bijna tot aan de beek doorloopt. 

Ook de bosanemoon bloeit nog mooi.

Langs de oever van de Reest staat een oude kastanje met zijn frisgroene bladeren. 

Grote muur is te herkennen aan zijn gespleten kroonbladeren. 

Spelende jongens attenderen mijn op een bosuil die hoog in een beukenboom zit te pitten. Hij trekt zich niets aan van het lawaai van de jongens. Hoe mooi het hier is illustreert een quote van één van de jongens: 'toen mijn ouders hier eens aan het wandelen waren en zagen hoe mooi het hier is, hebben ze direct hier een huis gekocht' 

Als ik aan De Wijk denk,, dan denk ik ooievaars. Tientalen heb je hier. Midden in het dorp kan ik onder een boom komen en schijnt de zon precies goed op zijn hoofd en draait hij zijn hoofd zodanig een stukje dat ik hem precies zo op krijg als ik wil.  

Langs een boswal wemelt het van de klein geaderde witjes. Twee zijn aan het paren terwijl ze worden belaagd door drie ander manntjes. Uiteindelijk geven die de moed op en na een paar keer het te hebben geprobeerd op de grond vind het hoogtepunt plaats in een bramenstruik. 

Als een echte natuurvoyeur maak ik prachtige foto's van de zon die door de vleugels heen schijnt. 

Als het paadje door de struiken heen gaat zie ik een bonte zandoogje, lekker uit de wind, zonnebaden op de grond.