Boommarter, beverrat en 15 soorten vlinders rondom Brenazet in Vernusse.


Brenazet is een campinghoeve in de Auvergne. Een rustige streek in midden Frankrijk, waar het heerlijk toeven is. Zodra ik er was werd ik onrustig; ik wilde er op uit. Want wat was er veel natuur te zien rondom de hoeve. Ik telde maar liefst 15 verschillende soorten vlinders. Bijna iedere dag liep ik even een rondje, maar die eerste keer dat ik in 'het verborgen valleitje' midden in het bos kwam was niet meer te evenaren. Het leek wel of de dieren hier nog nooit een mens hadden gezien en vele vlinders, juffers als ook een familie beverraten en zelfs een boommarter liepen hier een paar meter voor mijn voeten rond te scharrelen.

Op het erf bij de boerderij zag ik direct al een vlinder die me in vervoering bracht. Een kolibrievlinder zat boven mij in de vlinderstruik, te smullen van het nectar.  Ik maak verschillende foto's  van deze overdag vliegende nachtvlinder, die ik heb bewerkt in bovenstaande samengestelde foto. 

Dit was wat mij betreft de mooiste.&nbsp">Zijn, in de vlucht gebogen lange tong verdwijnt, iedere keer heel snel even in de bloem terwijl de vlinder heel snel met zijn vleugels slaand vlak voor de bloem blijft zweven. Hoewel deze warmte minnende soort door de klimaatverandering ook steeds vaker is Nederland is te zien, geeft deze vlinder me direct het 'Frankrijk-gevoel'. :-)

De eigenaar wijst me trots op hun steenuiltje die hoog op een balk tegen de boerderij aan,me aan zit te staren. Het lijkt zo ingezoomd heel wat, maar deze kleine uilensoort is maar zo groot als een, hele brede, merel. Hij eet heel gevarieerd  insecten, wormen, kikkers en muizen en vliegt ook overdag. Helaas werd het hem, of haar, wellicht te druk onder de voeten want ik zie hem de hele week niet meer.   

's Ochtends vroeg wordt ik gewekt door rode gloed. Ons uitzicht vanuit de pipowagen is, zoals je ziet, fantastisch en even later begeef ik me op pad voor een onvergetelijke wandeling. 

Langs het pad achter de boerderij vliegen verschillende dambordjes.  

Vooral de onderkant van de vleugels is mooi en kenmerkend. 

Een paar dagen later gaat er een poseren en kan ik een van de onderkant goed bekijken. In Nederland komt deze vlinder, behalve een enkele zwerver in zuid-Limburg, helaas niet  voor. Warme, schrale droge graslanden houden ze van en die zijn schaars te vinden in ons koude kikkerlandje.    

Ik zoek op de bramen naast een watertje tevergeefs naar boomkikkers maar zie wel een parelmoervlinder voorbij fladderen.
Ik dacht eerst aan een keizersmantel maar aan de achterkant van de vleugels te zien lijkt het me de braamparelmoervlinder maar ik laat me graag verbeteren. 

De grote keizersmantel vliegt volop in het eerder genoemde beschutte valleitje. Hier is er een samen met een dikkopje en een bij op een distel.

Meestal zaten ze in de metershoge bramenstruwelen langs de rand van de weilanden. 

Bij het beekje zijn  het vooral de grote hoeveelheid bosbeekjuffers die mijn aandacht opeisen. Deze grote juffer soort waarvan de mannen donkere vleugels hebben laten zich altijd graag vastleggen.  

Je kan ze met de lens bijna aanraken en deze zwaait zelfs even naar me. 

De bosbeekjuffer verschilt van de weidebeekjuffer, die ook veel in Nederland vliegt, doordat die zijn vleugels aan de onder en bovenkant doorzichtig heeft.  

Totdat ik zie dat de mannetjes aan de onderkant toch echt doorzichtige vleugels hebben. In de literatuur lees ik dat dit de zuidelijke variant is van de bosbeekjuffer. 

De vrouwtjes zijn wat rustiger dan de mannen, hebben half doorschijnende vleugels  en beschouwd alles vanaf een mooie hoge plek in de bosjes. 

Ik ben zo druk bezig met te kijken op de vierkante millimeter dat ik niet eens opmerk dat een boommarter me benaderd tot op een tiental meters, Als ik wat geritsel hoor en hem ziet scharrelen lijkt het wel of ik niet besta. Zou het een jong exemplaar zijn die nog nooit een mens heeft gezien? Onderaan deze blog een verzamelfilmpje met o.a. deze prachtige klimmer die, zoals je ziet, ook op de grond rondscharrelt op zoek naar voedsel. 

Ik loop heel langzaam verder en nog geen dertig meter verderop valt mijn mond nogmaals open van verbazing als een grote beverrat, met twee jongen, vlak voor me de wal opklimt. Ook nu lijk ik niet te bestaan terwijl ik toch op nog geen vijf meter afstand sta! Zou de hof van Eden hier zijn ? vraag ik me met een brede smile op mijn gezicht af.

Zo snel er eentje de grens naar Nederland oversteekt, wordt deze grote planteneter bestreden, vanwege zijn mogelijke ondergraving van dijken. Hij komt oorspronkelijk hier ook helemaal niet voor maar is, vanwege zijn bont, uit zuid-Amerika  ingevoerd. 


Het feest der zeldzame dieren is nog niet ter einde . In de Eifel rende ik hier een half uur tevergeefs achteraan; het groot geaderd witje. Hier zitten ze gewoon op de distels, die van de boer hier gelukkig gewoon mogen groeien. 

Ze zijn groot en zo mooi dat ze zo uit een vlinderkas lijken te zijn ontsnapt.

Een paar dagen later zie ik er nog een bovenop het koninginnenkruid 

Nabij een brongebied zie ik een flink gehavende argusvlinder. Een soort die in Nederland zeer sterk is achteruit gegaan en ik ook nog nooit heb gezien. 

Een bekendere soort is de gehakkelde aurelia. 

Deze vlinder is goed te herkennen aan zijn kleur en aan zijn gehakkeld uiterlijk.

Bruin zandoogje.

Icarusblauwtje met een hapje eruit waardoor je de ander vleugel er door heen ziet..

Een kleine ijsvogelvlinder aan het einde van zijn leven. Er lijkt wel een flinke hap uit zijn vleugel gegeten te zijn. 

Van onderen bekeken is er niets meer van de  prachtige kleuren te zien. 

Een kleine vuurvlinder is nog wel puntgaaf.

Kleine vuurvlinder van opzij.

De hoeveelheid insecten is hier vele malen groter dan op de meeste plekken in Nederland, waar steeds meer klein leven lijkt te verdwijnen door een overdaad aan insecticiden. Het zoemt hier overal en ook de koeien zitten er onder. De spreeuwen helpen gelukkig graag een snavel.  

De koeien vormen een mooi decor voor een zonsondergang. 

Op de bloemrijke weilanden vliegt ook van alles rond. 

De koeien kijken verbaast op wie daar in hun biotoop loopt en lijken me bijna uit te lachen. 

Een paar jaar geleden hadden we tot in Drenthe een invasie van de oranje luzernevlinder. Ook dit vlindertje fladderde over de weilanden. 

Ik schrik niet zo snel, maar toen er een groot 'íets' aan kwam vliegen en opeens met een bocht naar links, op mijn buik landde, schrok ik toch wel even. Het bleek een prachtige, reusachtige, sabelsprinkhaan te zijn.In het avondlicht poserend op een hooibaal komt zijn schoonheid helemaal tot zijn recht . 

'Bart! Als je mooie foto's wil maken moet je er nu uitkomen.' 'Ok dan,' mompel ik en hijs mezelf moeizaam uit onze slaapcabine naar buiten. Een glimp naar buiten verraad inderdaad mooie mistflarden over de weilanden. Een blik op de klok leert dat het al te laat is voor een zonsopkomstfoto. Half zeven. Slaapdronken en met begeleiding toch snel een rugtasje gevuld en daarna nog net wat aardige foto's kunnen maken in een urenlange wandeling.

Wat een vreedzame omgeving is het hier toch. 

Mist in de ochtendzon maakt alles mooi zeg ik vaak.  

Een oranje zandoogje warmt zich op. Deze vlinder heb ik in deze vakantie in totaal honderden keren gezien. 

Ik zie opvallend weinig reeën deze week. Steeds verder dwaal ik over wegen en door bossen verder weg. 

Doordat ik helemaal verkeerd loop, besluit ik maar over een asfaltweg zo'n 8 kilometer terug te lopen. Midden op de weg wamt het vrouwtje van het vliegend hert zich op. Ik zet haar voorzichtig in de berm. Wat een grote kever is het en ik ben blij dat ik weer een wenssoort heb mogen aanschouwen. 

Het was, op een dag na, heerlijk warm weer. De regendag werd 's ochtends vooraf gegaan door een aanzet tot een zelden voorkomend wolkentype, de Undulatus Asperitas. 


Hieronder dan nog het beloofde filmpje van o.a. de boommarter, de beverratten en een wild zwijn:




Reacties

  1. Ik ben heel erg onder de indruk wat jj allemaal hebt gezien en hebt kunnen vastleggen in een week dat je hier op Brénazet was. Prachtig!!! Dank je wel!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Benieuwd naar je reactie.

Populaire posts van deze blog

De oeroude bossen van Bad Bentheim en Samerrott.

Op een hete zomeravond in september rondom de Hoge Stoep

Windhoos van 14 juli 1975