Langs de Dollard van de Punt van Reide tot Nieuw Statenzijl.

Het is 2 mei 2014. 's Ochtends hoor ik mijn nicht op de begrafenis van haar moeder, in een aangrijpend mooie herinnering, vertellen over de kwelder achter Spijk waar ze met haar ouders altijd heenging. Het waren kwelders zonder eind.
Vanmiddag met mijn zus en ouders op de kwelder nabij de Punt van Reide gelopen en herinneringen opgehaald. Als ik vanavond blader in mijn fotoalbum zie ik nog één foto van mij op de kwelder. Zijn deze goede herinneringen de wortels van mijn struuntochten? Ik weet me er niets meer van te herinneren maar één foto in mijn  fotoalbum laat nog iets van gras aan zee zien, is dit op de kwelder? Het is misschien wel het laatste plasje ooit op de Spieksterkwelder gedaan, want juist in 1971 werden er dijken om de kwelders heen gelegd en werd de Eemshaven gegraven.

Plassen op de kwelder in juni 1971, om problemen te voorkomen heb ik maar even gecensureerd..

In een struik zie ik een klein vogeltje. Een rietzanger.  

Lepelaars zijn vaste bewoners van het eilandje in polder Breebaart.  

Bovenop de dijk staat een scherm en heb je zicht op een klein strandje waarop vaak, met vloed, zeehonden liggen te rusten. Vandaag is het helaas rustig op de Dollard. Deze zomer heb ik een goede reden om het nog maar eens proberen. Hopelijk hebben ze dan ook jongen. 

Lam  speelt op de rug van zijn moeder. 

Punt van Reide.  

Bartje struun in actie om bovenstaande foto te maken. .

Brandganzen op de kwelder.

De zee heeft grillige gaten geslagen in de kwelder. De kwelder wordt overigens beschermt door een stenen dijkje. 

Een tureluur met zijn oranje poten stapt door het water.  

Foeragerende tureluur.

Er zijn nog honderden brandganzen aanwezig. Als ik vraag waarom ze niet broeden antwoord de plaatselijke vogelaar dat ze nog naar Nova Zembla moeten om daar hun eieren te leggen. Logisch.  Overigens ligt er ook een bergeend tussen. 

Twee kluten met hun hoge poten en omhoog gerichte snavel en twee kokmeeuwen. 

Prachtige vogels zijn het. 

Kieviet met zijn kenmerkende pluimpje.

Als ik mijn weg door de polders richting het zuiden vervolg zie ik onderweg vele gele kwikstaarten op en langs de weg.zitten.  

Er wordt veel koolzaad verbouwd. Het geurt heerlijk en ik zag tientallen bijenkasten staan. Tot uit Drenthe komen imkers hierheen met hun bijen. 

Nog meer geel. Een dijkdoorgang met langs de weg wietafval. 

De slapersdijk blijkt voor een extra stuwing in de wind te zorgen waarvan een buizerd handig gebruik maakt. Hij bid soms voor zijn maaltijd. 

Onderzijde van de vleugel.

Ik zie wel 6 kiekendieven laag boven de grond vliegen.

De boeren boerden hier goed en lieten dat graag zien.  

Nog zo'n prachtige dijkdoorgang. Bovenin het huisje liggen houten balken waarmee de doorgang kon worden dichtgemaakt.  

Windboei van Nieuw Statenzijl. Hoe harder het waait, hoe schuiner hij staat. Ook geeft hij de windrichting aan. Een kunstig bedacht kunstwerk.  

Er loopt een vlonderpad door de buitendijkse rietlanden. Het is koud in de harde wind en we zien zelfs mensen die hun mutsen uit de kast gehaald hebben.

Het pad is smal en leidt naar de enige buitengaats gelegen vogelkijkhut van Nederland; 'de kiekkaaste'

In het gemaaide riet zie ik glimmende paddenstoelen staan. Ik verbaas me erover dat ze dat volhouden in het zoute klei wat geregeld met springvloed  of tijdens storm wordt overstroomt. 

Bovenin de  'de kiekkaaste' aangekomen geniet ik van het prachtig uitzicht over de Dollard. In de verte zie je de opklaringen al komen. 

Als afsluiter nog een nummer van Ede Stoal over deze prachtige plek.